Κλιματικοί σκεπτικιστές ονομάζονται καταρχάς αυτοί που αρνούνται την ύπαρξη της Κλιματικής Αλλαγής. Για αυτούς, τα ακραία καιρικά φαινόμενα (ξηρασίες, πλημμύρες, καύσωνες, τυφώνες, λιώσιμο των πάγων) που εκδηλώνονται σε διάφορες περιοχές του πλανήτη απλώς δεν είναι «ακραία», αλλά «κατασκεύασμα» ή των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Υπάρχουν κάποιοι που αναγνωρίζουν την πρωτοφανή σφοδρότητά τους, αλλά που θεωρούν ότι αυτά εμπίπτουν και εξηγούνται από τον φυσικό κύκλο της Γης. Αρνούνται δηλαδή όχι την Κλιματική Αλλαγή ως τέτοια, αλλά τα ανθρωπογενή αίτια που την προκαλούν.
Σε αυτές τις δύο πρώτες κατηγορίες ανήκουν συντηρητικοί κύκλοι των Ρεπουμπλικανών στις ΗΠΑ οι οποίοι έχουν δεσμευτεί να μπλοκάρουν ή να καταργήσουν τις κλιματικές δεσμεύσεις του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα είτε αφορούν στην απεξάρτηση της εγχώριας ενεργειακής οικονομίας από τον άνθρακα είτε στην παροχή οικονομικής βοήθειας σε αναπτυσσόμενες χώρες που πλήττονται από την Κλιματική Αλλαγή.
Πλέον η διαχωριστική γραμμή έχει μετακινηθεί και διακρίνει αυτούς που προτείνουν την μη εκμετάλλευση των απολήψιμων αποθεμάτων ορυκτών καυσίμων από εκείνους που ζητούν την εξόρυξή τους μέχρι τελευταίου μορίου άνθρακα.
Το είδος του κλιματικού σκεπτικιστή που θεωρεί την Κλιματική Αλλαγή ως απάτη και παγκόσμια πλεκτάνη του «συστήματος» με σκοπό την τρομοκράτηση των μαζών και τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας είναι υπό εξαφάνιση με εξαίρεση τις ΗΠΑ (αλλά δεν θα περιληφθεί στην «Κόκκινη Λίστα» των απειλούμενων ειδών της IUCN): το 97% των επιστημονικών μελετών επιβεβαιώνουν αφενός την πραγματικότητα της μεταβολής των κλιματικών συνθηκών που επικρατούν στον πλανήτη και αφετέρου τα ανθρωπογενή της αίτια.
Στην 21η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή που διεξάγεται στο Παρίσι έχει αναδυθεί το τρίτο και πιο πρόσφατο είδος κλιματικού σκεπτικιστή: είναι εκείνος που επιμένει να αγνοεί τις επιστημονικές προτροπές για συγκράτηση της παγκόσμιας υπερθέρμανσης στους δύο ή τον ενάμιση βαθμό Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της Προβιομηχανικής Εποχής.
Βασικότερη σύσταση των επιστημόνων για την επίτευξη του κλιματικού στόχου είναι η διατήρηση του 80% των γνωστών αποθεμάτων ορυκτών καυσίμων στο έδαφος.
Αυτό σημαίνει ότι η ανθρωπότητα πρέπει να αναζητήσει εναλλακτικές και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Οι ερευνητές Κριστόφ ΜακΓκλέηντ και Πωλ Έτκινς από το Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου (UCL) προτείνουν τα μη συμβατικά αποθέματα υδρογονανθράκων (θαλάσσια κοιτάσματα αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου σε μεγάλα βάθη, σχιστολιθικό αέριο και πετρέλαιο, πετρελαιοφόρος άμμος (tar sands), υδρογονάνθρακες της Αρκτικής κλπ) να κατηγοριοποιηθούν ως «μη καύσιμα».
Κάνουν δηλαδή λόγο για μια μορφή αναστολής των επιχειρήσεων εξόρυξης υδρογονανθράκων σε όλο τον πλανήτη, αλλά και της εκμετάλλευσής τους. Δυστυχώς αυτή η πρόταση δεν συμπεριλαμβάνεται στα κείμενα συμφωνίας που βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση στο Παρίσι.
Πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες εμφανίζονται πεπεισμένοι για την ανάληψη «επείγουσας δράσης» για το Κλίμα. Ελάχιστοι είναι όμως εκείνοι που αναγνωρίζουν την αδήριτη ανάγκη τα γνωστά αποθέματα ορυκτών καυσίμων να διατηρηθούν ανέπαφα στο υπέδαφος.
Κανείς αρχηγός κράτους από τα 195 που συμμετέχουν στην COP21 δεν έχει μιλήσει για αυτό.
Πηγή: econews
