Υπάρχει ακόμη ελπίδα για δύο κράτη στην Παλαιστίνη;

Του Κώστα Μπετινάκη

Στις 22/5 ο Thomas Friedman από τη στήλη του στην εφημερίδα «New York Times» έδινε οδηγίες στα δύο εκατομμύρια Παλαιστινίους που ζουν στη Γάζα να πάρουν έναν κλάδο ελιάς και να πλησιάσουν τα συρματοπλέγματα που τους χωρίζουν από το κράτος του Ισραήλ. Από το άλλο χέρι να κρατούν ένα χαρτί που θα γράφει στα αραβικά και τα εβραϊκά: «Συμφωνία Ειρήνης για δύο κράτη από δύο λαούς στα σύνορα του 1967».

Αυτό ίσως δημιουργήσει ένα διαφορετικό κλίμα στον ισραηλινό λαό, υποστηρίζει ο γνωστός για τις συντηρητικές απόψεις του δημοσιογράφος.

Είναι ξεκάθαρο πως οι προοπτικές που υπάρχουν αυτήν την περίοδο στην Παλαιστίνη είναι:

–  η συνέχιση του καθεστώτος τύπου «απαρτχάιντ», με τον «επιούσιο» ισραηλινό λαό να κυριαρχεί στους «παρακατιανούς» Παλαιστίνιους πολίτες του κράτους του Ισραήλ.

Ούτε συζήτηση διά την ισονομία των δύο λαών, καθώς το θεοκρατικό ισραηλινό κράτος στην Παλαιστίνη (όπου το Ισραήλ, η Δυτική Όχθη, η Ιερουσαλήμ και η Γάζα) προβλέπει από το Σύνταγμά του οι υπήκοοί του να είναι αποκλειστικά εβραϊκού θρησκεύματος.

Στην περίπτωση ενός ενιαίου κράτους, θα πρέπει να εφαρμοσθεί ισονομία και ίσα πολιτικά δικαιώματα για τους δύο διαφορετικούς λαούς – κάτι που δεν υφίσταται σήμερα, αφού οι Παλαιστίνιοι θεωρούνται δεύτερης κατηγορίας πολίτες.

Το Ισραήλ, ως κατέχουσα δύναμη και στη Γάζα, σύμφωνα με τον διεθνή νόμο που θα έπρεπε να εφαρμόζει, είναι υπεύθυνο για την ευημερία του πληθυσμού των κατεχόμενων εδαφών, στην Ιερουσαλήμ, τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.

Σε άρθρο του στη «Wall Street Journal» (13/4/18) ο Ισραηλινός συγγραφέας Yossi Klein Halevi υποστηρίζει πως ο «διαχωρισμός σε δύο κράτη είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική λύση για δύο αντιμαχόμενους λαούς», υπενθυμίζοντας ότι η «άλλη λύση», τύπου Μαλαισίας, Ελβετίας και Νότιας Αφρικής, δεν περιλαμβάνει λαούς εχθρικά διακείμενους ο ένας στον άλλο.

Τηλεγράφημα του Reuters (30/4/18) περιγράφει την άποψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, σύμφωνα με την οποία ο ίδιος «είναι ανοικτός στη λύση των δύο κρατών». Αλλά επισημαίνει: «Εβδομήντα χρόνια μετά την ίδρυση του ισραηλινού κράτους η προοπτική αυτή δείχνει ασθενής. Οι ειρηνευτικές συνομιλίες του Όσλο το 1993 έχουν πλέον βαλτώσει. Το Ισραήλ αρνείται την επιστροφή των εκδιωχθέντων προσφύγων του 1948 υπό τον φόβο μήπως χάσει την εβραϊκή πλειοψηφία».

Στο άρθρο δεν επισημαίνεται πως η «εθνοτική κυριαρχία» δεν είναι αποδεκτή από τον διεθνή νόμο για την αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το δικαίωμα επιστροφής του πρόσφυγα στην κατοικία του.

Κύριο άρθρο στην «Independent» (15/5/18) γράφει πως η απόφαση του προέδρου Τραμπ να μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντάς την ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, «έβαλε την ταφόπλακα στις ελπίδες για τη δημιουργία δύο κρατών στην Παλαιστίνη και την εγκαθίδρυση μόνιμης ειρήνης στην περιοχή».

Έρευνα που έγινε από τη δημοσιογραφική ιστοσελίδα «FAIR» στα αρχεία των «New York Times» έδειξε πως τα τελευταία πέντε χρόνια υπήρχαν 1.077 άρθρα τα οποία περιέγραφαν τη δημιουργία δύο κρατών-Ισραήλ και Παλαιστίνης, ενώ μόλις 93 υποστήριζαν το ενιαίο κράτος.

Τώρα η αντιμετώπιση των Παλαιστινίων από τον εβραϊκό λαό, με τη βοήθεια της αρθρογραφίας των ΜΜΕ, είναι δραματική.

Χαρακτηριστική η περίπτωση της εικοσάχρονης νοσοκόμας Razan al-Najjar, η οποία σκοτώθηκε από Ισραηλινούς στρατιώτες, καθώς περιέθαλπε τραυματισμένους Παλαιστίνιους κοντά στα συρματοπλέγματα που χωρίζουν τη Γάζα από το Ισραήλ.

Έρευνα έδειξε πως οι περισσότεροι Ισραηλινοί αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι «έτσι έχουν τα γεγονότα», ενώ άλλοι υποστήριζαν πως η ιστορία είναι «ψευδής προπαγάνδα».