Η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε σήμερα (21/7) ένα νομοσχέδιο το οποίο εγγυάται την πρόσβαση στην αντισύλληψη, ανταποκρινόμενη στις ανησυχίες ότι το δικαίωμα αυτό θα μπορούσε να απειληθεί από τη συντηρητική πλειοψηφία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που ανακάλεσε μια νομολογία η οποία διασφάλιζε το δικαίωμα στην άμβλωση σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
Το νομοσχέδιο πέρασε από τη Βουλή που ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς με ψήφους 228 υπέρ έναντι 195 κατά. Οκτώ Ρεπουμπλικάνοι το υπερψήφισαν, ωστόσο είναι αβέβαιο αν θα εγκριθεί από τη Γερουσία. Με το κείμενο αυτό, θεωρείται ομοσπονδιακό δικαίωμα να έχουν όλοι οι άνθρωποι πρόσβαση σε αντισυλληπτικά και οι γιατροί και φαρμακοποιοί υποχρεώνονται να τα παρέχουν. Σύμφωνα με το Guttmache Institute, μια ομάδα που προασπίζεται το δικαίωμα στην άμβλωση, το 88% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας που δεν προσπαθούν να κάνουν παιδί, χρησιμοποιούν αντισυλληπτικά. Ορισμένες Πολιτείες έχουν προτείνει νομοσχέδια για τον περιορισμό της πρόσβασης σε μέσα αντισύλληψης, όμως κανένα από αυτά δεν έχει εγκριθεί ακόμη. Επιπλέον, 12 Πολιτείες επιτρέπουν στους παρόχους υγείας να αρνούνται να χορηγήσουν αντισυλληπτικά. «Χρειαζόμαστε ομοσπονδιακούς νόμους ώστε να καταστεί απολύτως σαφές ότι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να αγοράζουν και να χρησιμοποιούν αντισυλληπτικά για τον έλεγχο των γεννήσεων», δήλωσε η Δημοκρατική βουλευτής Κάθι Μάνινγκ. Η Ρεπουμπλικανή Καθ ΜακΜόρις Ρότζερς ωστόσο υποστήριξε ότι το δικαίωμα αυτό δεν κινδυνεύει και ότι οι Ρεπουμπλικάνοι κατανοούν ότι υπάρχει «σαφής διαφορά» μεταξύ της αντισύλληψης και της άμβλωσης. Ισχυρίστηκε όμως ότι ο νόμος θα ανάγκαζε τους παρόχους υγειονομικών υπηρεσιών «να καταπατήσουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους».
Οι Δημοκρατικοί εισήγαγαν το νομοσχέδιο προς συζήτηση αφού το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την απόφαση «Ρόου έναντι Γουέιντ» του 1973 για τις αμβλώσεις. Ο συντηρητικός δικαστής Κλάρενς Τόμας στο σκεπτικό του ανέφερε ότι το Δικαστήριο θα πρέπει να επανεξετάσει και άλλες αποφάσεις που αφορούν το δικαίωμα στην αντισύλληψη, τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και άλλα δικαιώματα που βασίστηκαν στο ίδιο νομικό επιχείρημα με την απόφαση «Ρόου έναντι Γουέιντ».
