Στις 8 Μαρτίου του 1917 οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας ξεχύθηκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας της ρωσικής αυτοκρατορίας. Γέμισε η Αγ. Πετρούπολη από γυναίκες που διεκδικούσαν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και ένα αξιοπρεπές μεροκάματο.
Η κινητοποίηση αυτή σηματοδότησε και τα πρώτα βήματα της εργατικής επανάστασης στην τσαρική Ρωσία. Μερικές δεκαετίες πριν, στις 8 Μαρτίου του 1857, κάποιες άλλες γυναίκες ξεσηκώνονταν στη Νέα Υόρκη.
Ήταν και αυτές εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας που διεκδικούσαν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και αντιμετώπισαν την κτηνώδη δύναμη της αστυνομίας.
Στην Αμερική έπρεπε να περιμένουν πολλά χρόνια για να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου. Στη Ρωσία οι γυναίκες αμέσως μετά την πτώση του Τσάρου Νικόλαου Β’ και την ολοκλήρωση της Οκτωβριανής Επανάστασης απέκτησαν δικαίωμα ψήφου. Τότε ορίστηκε και η 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία στην τότε Σοβιετική Ένωση, αλλά φευ, προφανώς λόγω Σταχανοβισμού η ημέρα αυτή συνέχισε να είναι εργάσιμη έως το 1965.
Τελικά, μόλις το 1975 τα Ηνωμένα Έθνη φιλοτιμήθηκαν να καθιερώσουν την 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και την Παγκόσμια Ειρήνη. Είχαν περάσει περισσότερα από 130 χρόνια αγώνων, διεκδικήσεων και βίαιης καταστολής.
Σήμερα, 8 Μαρτίου του 2019, η συντριπτική πλειονότητα των γυναικών του πλανήτη ζει υπό καθεστώς βίας και καταστολής των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Οι καταγγελίες είναι καθημερινές και το παγκόσμιο διαδίκτυο πλήρες από εικόνες ντροπής και αίσχους για την κατάσταση που επικρατεί στο μεγαλύτερο τμήμα αυτού του πλανήτη.
Όμως, ακόμη και στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, όπου θεωρητικά τα δικαιώματα των γυναικών είναι κατοχυρωμένα και θεσμοθετημένα, παρατηρούνται κινήσεις οπισθοδρόμησης ως αποτέλεσμα ενός σταδιακού εκφασισμού αυτών των κοινωνιών. Το φαινόμενο παρατηρείται και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, με την ενίσχυση των υπερσυντηρητικών και ακροδεξιών τάσεων.
Εξακολουθεί, δηλαδή, να είναι απόλυτα επίκαιρο το αυτονόητο δικαίωμα κάθε γυναίκας να ορίζει η ίδια τη ζωή της, το πότε θα αποκτήσει παιδιά, το αν επιθυμεί ή όχι να διακόψει την κύησή της, να απολαμβάνει μισθολογικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως οι σύντροφοί τους άνδρες.
162 χρόνια μετά, μέρα με τη μέρα, από την εξέγερση των γυναικών εργατριών κλωστοϋφαντουργίας στη Ν. Υόρκη, έπειτα από δεκάδες πολέμους και ακόμη περισσότερες ανθρωπιστικές καταστροφές στον πλανήτη, η φωνή των γυναικών για μια κοινωνία ισότιμη, ελεύθερη και ειρηνική είναι περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ.
Με αυτήν τη διαπίστωση δικαιολογείται απόλυτα η παρακάτω αφίσα.
«Είναι πιο όμορφη όταν είναι οργισμένη»:
Το βίντεο που ακολουθεί είναι εξαιρετικά αφιερωμένο:
