Ανταπόκριση από Στρασβούργο – Νίκος Ρούσσης
Επικαλούμενη στοιχεία του Περιφερειακού Διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμου Υγείας για την Ευρώπη, η Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης Dunja Mijatović, με σημερινή δημόσια παρέμβαση της, υπογραμμίζει έντονα ότι, ένας σημαντικός αριθμός θανάτων εξαιτίας του κορωνοϊού, έως και οι μισοί, σημειώθηκαν σε εγκαταστάσεις μακροχρόνιας περίθαλψης, ιδίως σε κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων.
Η Επίτροπος σημειώνει ότι, αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι οι τρόφιμοι τέτοιων ιδρυμάτων υπέστησαν δραστικά μέτρα απομόνωσης, νωρίτερα από τον γενικό πληθυσμό, μια κατάσταση που δυστυχώς επηρέασε την ψυχική τους υγεία και ευεξία.
Αυτή η ζοφερή εικόνα, κατά την Επίτροπο, διαπιστώθηκε αργά και μετά από αρκετές εβδομάδες, για να αρχίσουν να περιλαμβάνονται οι θάνατοι σε γηροκομεία, στα επίσημα στοιχεία σε ορισμένες χώρες, για παράδειγμα στη Γαλλία και πιο πρόσφατα στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ οι στατιστικές παραμένουν ακόμη ελλιπείς.
Φαίνεται ότι σε όλες τις χώρες που επλήγησαν από τον ιό, πολλοί κάτοικοι αρρώστησαν και έχασαν τη ζωή τους εντελώς μόνοι και απομονωμένοι, συχνά ακόμη και χωρίς τη γνώση των οικογενειών τους, σημειώνει η Επίτροπος.
Μέσα στους παράγοντες που έχουν συμβάλει στα υψηλά επίπεδα θνησιμότητας σε αυτά τα ιδρύματα, περιλαμβάνονται η έλλειψη ετοιμότητας στα γηροκομεία, πολλά από τα οποία πάσχουν από χρόνια έλλειψη προσωπικού, από ανεπαρκή μέτρα πρόληψης και ελέγχου λοιμώξεων και ανεπαρκή συντονισμό μεταξύ αυτών των ιδρυμάτων και των νοσοκομείων.
Ορισμένες χώρες, όπως η Ρουμανία, κατέστησαν υποχρεωτικό το προσωπικό να απομονωθεί σε εγκαταστάσεις μακροχρόνιας περίθαλψης ηλικιωμένων ή σε ειδικά καθορισμένους χώρους. Σε άλλες περιπτώσεις, οι τρόφιμοι των γηροκομείων αφέθηκαν σε απόλυτη παραμέληση ή εγκαταλείφθηκαν, παρά το γεγονός ότι είχαν μολυνθεί, όπως αναφέρθηκε στην Ισπανία, για παράδειγμα.
Αυτή η κατάσταση, τονίζει η Επίτροπος, εγείρει πολλές θεμιτές αμφιβολίες ως προς το κατά πόσον όλοι όσοι έχασαν τη ζωή τους σε μια μονάδα μακροχρόνιας περίθαλψης είχαν πρόσβαση σε επαρκή υγειονομική περίθαλψη, η οποία περιλαμβάνει τόσο θεραπευτικές θεραπείες που σώζουν τη ζωή όσο και φροντίδα στο τέλος της ζωής για να μειώσουν τον πόνο τους.
Τα ηλικιωμένα άτομα, προσθέτει, ενδέχεται επίσης να έχουν αρνηθεί τη θεραπεία σε νοσοκομεία ακόμη και όταν υπήρχαν ακόμη διαθέσιμες θέσεις. Για παράδειγμα, διεξάγονται έρευνες στη Σουηδία μετά από σχετικούς ισχυρισμούς στη Στοκχόλμη.
Υπάρχει κατανοητή οργή και απογοήτευση μεταξύ των μελών της οικογένειας που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα κάτω από πολύ αδιαφανείς συνθήκες, τονίζει η Επίτροπος και αποκαλύπτει ότι, πολλοί υπέβαλαν ποινικές καταγγελίες σχετικά με τη διαχείριση στα κέντρα φροντίδας, για παράδειγμα στη Γαλλία.
Στην Ισπανία, οι εισαγγελείς ξεκίνησαν ποινικές έρευνες για μια σειρά διευκολύνσεων για ηλικιωμένα άτομα, και παρόμοιες έρευνες συνεχίζονται επίσης στην Ιταλία.
Σύμφωνα με τις υποχρεώσεις τους σύμφωνα με το άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σχετικά με το δικαίωμα στη ζωή, τα κράτη μέλη πρέπει να ρίξουν φως σε όλους τους θανάτους που συμβαίνουν σε αυτούς τους θεσμούς, χωρίς εξαίρεση, καταλήγει η Επίτροπος.
