«Η αντίσταση στα αντιβιοτικά είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές για την παγκόσμια δημόσια υγεία, αλλά με τη θεραπεία όζοντος οξυγόνου μπορούμε να την καταπολεμήσουμε και να την ξεπεράσουμε». Αυτό δήλωσε ο καθηγητής Marianno Franzini, πρόεδρος της διεθνούς Επιστημονικής Εταιρείας Θεραπείας του Όζοντος με Οξυγόνο (SIOOT), κατά τη διάρκεια ακρόασης που πραγματοποιήθηκε ενώπιον της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων του Ιταλικού Κοινοβουλίου, αφιερωμένη στις πιθανές λύσεις της αντίθεσης για την «αντιμικροβιακή αντίσταση», δηλαδή την ικανότητα των μικροοργανισμών να αντισταθούν στη δράση των αντιμικροβιακών φαρμάκων όπως τα αντιβιοτικά.
Ο κόσμος αντιμετωπίζει μια κρίση αντίστασης στα αντιβιοτικά, η οποία δεσμεύει κάθε γιατρό στον πλανήτη. Χιλιάδες ασθενείς πεθαίνουν κάθε χρόνο από λοιμώξεις που δεν έχουν ανταποκριθεί σε αντιβιοτικές θεραπείες.
Ο Φραντζίνι εξήγησε ότι το όζον, με το υψηλό οξειδωτικό δυναμικό του, είναι ικανό να αδρανοποιεί τους ιούς και τα βακτηρίδια, προκαλώντας τοπική καταστροφή των μεμβρανών των βακτηρίων, τα οποία χάνουν την ικανότητα επιβίωσης και ή αναπαραγωγής.
«Το οξυγόνο του όζοντος είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για την πρόληψη και θεραπεία λοιμώξεων σε όλες τις περιοχές (νοσοκομείο, σπίτι, κτηνοτροφία κλπ.), καθώς και για την επεξεργασία του νερού (λεγιονέλλωση) και του αέρα, με ακριβή πρωτόκολλα που αναπτύχθηκαν από την SIOOT και έχουν εγγυηθεί αποτελεσματικότητα και ασφάλεια για πάνω από τριάντα χρόνια».
Από την άποψη αυτή, ο καθηγητής έδειξε στα μέλη της Επιτροπής πόσοι ασθενείς αντιμετώπιζαν επιτυχώς την ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά. Ασθενείς που είχαν τραυματικές πληγές, ανθεκτική πνευμονία, διαφορετικούς τύπους λοιμώξεων που διήρκησαν μήνες και δεν είχαν βρει μια λύση.
«Η θεραπεία με όζον με οξυγόνο στο όζον, όπως εφαρμόζεται σήμερα στην Ιταλία από περισσότερους από 2.500 γιατρούς SIOOT – είπε ο Franzini – αποτελεί μια συγκεκριμένη και άμεση δυνατότητα θεραπείας λοιμώξεων που δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στην παραδοσιακή θεραπεία». Ο ίδιος διευκρίνισε: «Δεν είναι μια εναλλακτική θεραπεία, αλλά ένα πρόσθετο, που θα συνδυαστεί με συμβατικές θεραπείες για να ξεπεραστούν οι μολύνσεις, τόσο για τις αντισηπτικές επιδράσεις όσο και για την ικανότητα τόνωσης και επανεξισορρόπησης της ανοσολογικής άμυνας του ατόμου».
Χιλιάδες επιστημονικά άρθρα και εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με όζον οξυγόνου επιβεβαιώνουν ότι η αντιμικροβιακή (ιική, βακτηριακή και μυκητιακή) δραστηριότητα του όζοντος είναι εξαιρετικά αποτελεσματική. Δεν παρουσιάζει ασυμβατότητα με τη χρήση άλλων φαρμάκων ή αντενδείξεις, υπολείμματα ή παρενέργειες.
Εν κατακλείδι, ο καθηγητής Φραντζίνι διαβεβαίωσε ότι «για να εξασφαλίσει τον χαμηλότερο δυνατό κίνδυνο και ταλαιπωρία για όλα τα άτομα με λοιμώξεις, η SIOOT είναι διατεθειμένος να ερμηνεύσει αυτή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτοιμος να οργανώσει μια υπηρεσία θεραπείας με όζον οξυγόνου σε κάθε νοσοκομείο, εκπαίδευση για σωστή χρήση. την ιατρική και τη νοσηλευτική τάξη διαθέτοντας όλη την εμπειρία που έχει αποκτήσει ήδη από την οργάνωση πάνω από 100 κλινικών που ανήκουν στο Ozone Solidale Onlus, τα οποία προσφέρουν ελεύθερες θεραπείες όζοντος οξυγόνου».
Υπήρξαν πολλές ερωτήσεις από τα αξιότιμα μέλη της Επιτροπής κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση. Όλοι εντυπωσιάστηκαν από την ικανότητα της θεραπείας με όζον να παρέχει αποτελεσματικές αντιδράσεις και να θεραπεύει ασθενείς με σύνθετες και ανθεκτικές σε αντιβιοτικά λοιμώξεις.
Έχει τεθεί το ερώτημα γιατί η θεραπεία όζοντος με οξυγόνο δεν είναι τόσο διαδεδομένη στα νοσοκομεία και δεν καλύπτεται από το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ο Φραντζίνι εξήγησε ότι ίσως η θεραπεία με όζον δεν είναι επαρκώς γνωστή στις πολλές εφαρμογές της. Αρκετά νοσοκομεία το χρησιμοποιούν, συνήθως για παθολογίες που αφορούν σε προβλήματα που σχετίζονται με τις αρθρώσεις.
Στο ερώτημα πόσο κοστίζει η θεραπεία με όζον ο καθηγητής εξήγησε ότι πρόκειται για πολύ περιορισμένο κόστος, το οποίο σχετίζεται κυρίως με την ηλεκτρική ενέργεια που καταναλώνουν τα μηχανήματα για την παραγωγή όζοντος. Ενόψει των τεράστιων κερδών που θα μπορούσε να αποκτήσει το Σύστημα Υγείας μειώνοντας τις ημέρες νοσηλείας και περιορίζοντας την κατανάλωση αντιβιοτικών.
Αλλά το μεγαλύτερο όφελος είναι η καλύτερη υγεία για τους ασθενείς και η μείωση των θανάτων από ανθεκτικότητα σε αντιβιοτικά.
