Η γεωμετρία, στην εξελιγμένη της μορφή, χρησιμοποιούνταν τουλάχιστον 1.400 χρόνια νωρίτερα από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Μελέτη επιστημόνων δείχνει ότι οι Βαβυλώνιοι είχαν προχωρημένες γνώσεις στον τομέα της αστρονομίας και των μαθηματικώνΗ έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Science» υποστηρίζει ότι οι Βαβυλώνιοι που ζούσαν στην περιοχή που σήμερα αποκαλούμε Ιράκ και Συρία, χρησιμοποιούσαν γεωμετρικούς υπολογισμούς για να εντοπίσουν τον πλανήτη Δία στο νυχτερινό ουρανό.
Αυτό δείχνουν πήλινες πλάκες χαραγμένες με την βαβυλωνιακή γραφή που δείχνουν ότι αυτός ο λαός είχε προχωρημένες γνώσεις στον τομέα της αστρονομίας και των μαθηματικών.
«Έγραφαν αναφορές για όσα έβλεπαν στον ουρανό. Το έκαναν αυτό για μια μεγάλη χρονική περίοδο, επί αιώνες» δηλώνει στο BBC, ο συντάκτης της έκθεσης, καθηγητής Mathieu Ossendrijver του Πανεπιστημίου Humboldt του Βερολίνου.
Προηγουμένως, οι ρίζες αυτής της τεχνικής είχαν εντοπιστεί στον 14ο αιώνα καθώς θεωρούνταν ότι η εξελιγμένη γεωμετρία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από λόγιους σε Οξφόρδη και Παρίσι κατά τον Μεσαίωνα.
Η νέα έρευνα δείχνει ότι οι Βαβυλώνιοι είχαν ήδη αναπτύξει από το 350 π.Χ. την τεχνική του εντοπισμού της θέσης και της ταχύτητας κινούμενων αντικειμένων.
Ο καθηγητής Ossendrijver εξέτασε πέντε βαβυλώνιες πλάκες που είχαν ανασκαφεί τον 19ο αιώνα και βρίσκονται τώρα στα αρχεία του Βρετανικού Μουσείου.
Οι γραφές πάνω στις εν λόγω πλάκες, αποκαλύπτουν ότι οι Βαβυλώνιοι χρησιμοποιούσαν σχήματα τεσσάρων επιφανειών (τραπεζοειδή) για να υπολογίσουν πότε θα εμφανιζόταν στον νυχτερινό ουρανό ο Δίας, καθώς επίσης την ταχύτητα και την απόσταση που θα διένυε.
«Έχουμε ένα σχήμα όπου ο ένας άξονας, ο οριζόντιος, αντιπροσωπεύει τον χρόνο και ο άλλος άξονας, ο κάθετος, αντιπροσωπεύει την ταχύτητα. Η περιοχή του τραπεζοειδούς μας δίνει την απόσταση που διανύθηκε από τον Δία κατά την τροχιά του. Αυτό που είναι τόσο ιδιαίτερο είναι ότι αυτός ο τύπος γραφήματος από την αρχαιότητα είναι άγνωστος. Οπότε το να φτιάχνει κανείς σχήματα σε κίνηση σε αυτό το μάλλον αφηρημένο χώρο της ταχύτητας απέναντι στο χρόνο, αυτό είναι κάτι πολύ, πολύ καινούργιο» λέει ο καθηγητής.
Ο τελευταίος προσθέτει ότι υπάρχουν αποδείξεις ότι οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν μια πιο «ευθεία μορφή» γεωμετρίας, που ανέλυε κυρίως τις σχέσεις Γης και πλανητών και όχι τόσο τις έννοιες του χρόνου και της ταχύτητας.
Διαβάστε επίσης:
