Tου Κώστα Μπετινάκη

Το έχουμε νιώσει για τα καλά στο πετσί μας. Διαβιούμε καταστάσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν αδιέξοδοι για τους περισσότερους. Αφορμή δεν είναι μόνον η νεοφιλελεύθερη οικονομική ατμόσφαιρα που ακολουθεί το δυτικό σύστημα, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Τα οικονομικά αδιέξοδα, όπως αφηγείται η Ιστορία, συνήθως επιλύονται με πολεμικές καταστάσεις. Κλασσικές περιπτώσεις οι δύο μεγάλοι πόλεμοι του προηγούμενου αιώνα. Αλλά και οι πολλοί μικρότεροι πόλεμοι που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη εποχή μας που ωστόσο κρύβουν τον κίνδυνο επέκτασης…

«Για να επιβιώσει και να διατηρήσει τον ηγεμονικό της ρόλο στο διεθνές προσκήνιο, η Αμερική απεγνωσμένα προσπαθεί να οδηγήσει την Ευρασία σε χαώδεις καταστάσεις διακόπτοντας κάθε οικονομικό δεσμό ανάμεσα σε Ευρώπη και Ασία του Ειρηνικού, Και η Ρωσία είναι η μόνη χώρα σ’ αυτή τη ζώνη αστάθειας, που μπορεί να προβάλει αντίσταση. Για το λόγο αυτόν βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, που προσπαθούν να την αποσταθεροποιήσουν οικονομικά και πολιτικά».

Αυτό υποστηρίζει ο Nikolai Starikov, Ρώσος συγγραφέας, πολιτικός ακτιβιστής και εξέχουσα μορφή στο χώρο της ρωσικής διανόησης σε άρθρο του στην ιστοσελίδα «Russia Insider».

Την ατμόσφαιρα σύγκρουσης με τη Ρωσία, είχε περιγράψει ο τότε υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ , Paul Wolfowitz, με το γνωστό με την ονομασία «Δόγμα Wolfowitz» και είχε διαρρεύσει στην εφημερίδα «New York Times» στις 7 Μαρτίου, 1992.

Αναμφίβολα οι ΗΠΑ δεν θέλουν πόλεμο με τη Ρωσία, επειδή τα επακόλουθα θα είναι καταστροφικά για όλη την υφήλιο. Αλλά αν το Στέτη Ντηπάρτμεντ δεν είχε προωθήσει το πραξικόπημα στην Ουκρανία, με το οποίο ανατράπηκε ο εκλεγμένος πρόεδρός της Viktor Yanukovych, τότε οι ΗΠΑ δεν θα είχαν κατορθώσει να διεισδύσουν ανάμεσα στην Ρωσία και την ΕΕ, διακόπτοντας εμπορικούς δεσμούς που ολοένα και ενδυναμώνονταν ανάμεσα στις δύο ευρωπαϊκές οντότητες, που οι Αμερικάνοι θέλουν να παραμένουν διακριτά απόμακρες.

Επειδή ακριβώς η Ρωσία βρίσκεται στο νέο εμπορικό «Δρόμο του Μεταξιού», που συνδέει την Ευρώπη με την Κίνα. Οι ΗΠΑ όμως, προσπαθούν αν διατηρήσουν ψυχροπολεμική εχθρότητα ανάμεσα στην ΕΕ και τη Ρωσία. Έτσι ώστε να παραμένουν χωρισμένες οι ήπειροι ώστε να μην μπορεί να δημιουργηθεί ένας επικίνδυνα οικονομικά εύρωστος αντίπαλος, ώστε οι ΗΠΑ να παραμένουν ως «μόνη εγγυήτρια δύναμη της περιφερειακής ασφάλειας».

Αυτός είναι και ο λόγος που οι ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ οικοδομούν ένα νέο «σιδηρούν παραπέτασμα», που εκτείνεται από την Βαλτική στη Μαύρη Θάλασσα, με στόχο την απομόνωση της Ρωσίας από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Δεν είναι εντυπωσιακοί οι τίτλοι (που με αφορμή τα εσωτερικά οικονομικά γεγονότα παραλείπονται από τα δικά μας ομφαλοσκοπούντα Μέσα) όπως: «Μεγάλα γυμνάσια Βουλγαρίας-ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια». «Γυμνάσια του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα». «Νέες αμερικανικές δυνάμεις και τανκς στην Ευρώπη». «Η Πολωνία ζήτησε μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική παρουσία». «Ο αμερικάνικος στρατός στέλνει φάλαγγα τεθωρακισμένων σε απόσταση 1.200 μιλίων στην Ευρώπη». «Περισσότερα από 120 αμερικανικά τεθωρακισμένα φθάνουν στην Λετονία». «Πεντάγωνο: Αμερικανοπολωνικά γυμνάσια μέσα στο Μάρτιο».

Κι όμως, ακόμη δεν έχει ξεσπάσει πόλεμος…

Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε είναι πως οι επισημάνσεις των Μέσων επικεντρώνονται στις ΗΠΑ και λιγότερο στο ΝΑΤΟ. Η πρόκληση στη Ρωσία, γίνεται δηλαδή απ΄ ευθείας από την Ουάσιγκτον και λιγότερο από τους Ευρωπαίους συμμάχους.

Αυτό επισημαίνεται ως κομβικό στοιχείο. Επειδή η ΕΕ έχει υποστηρίξει τις αμερικανικής έμπνευσης οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, αλλά δεν δείχνει πρόθυμη να στηρίξει την αμερικανική στρατιωτική ενίσχυση κατά μήκος της περιφέρειάς της.

Ποιο είναι λοιπόν το δόγμα της αμερικανικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, δυσδιάκριτης να επισημανθεί ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα κόμματα του Κογκρέσου; Όπως διακηρύσσει η «παράλληλη ιστοσελίδα της CIA» του George Friedman “STRATFOR” : «Πρωταρχικό συμφέρον για τις ΗΠΑ, εξ αιτίας του οποίου συμμετείχαμε στους μεγάλους πολέμους «Πρώτο, Δεύτερο και Ψυχρό» ήταν η σχέση ανάμεσα στην Γερμανία και τη Ρωσία. Επειδή στην περίπτωση σύμπλευσής τους αυτό θα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για μας».

Κι ο νοών νοήτω: Το πρόβλημα της Ουκρανίας, ουδεμία σχέση έχει με όσα μας πλασάρουν περί «κυριαρχίας, δημοκρατίας ή ρωσικής επιθετικότητας». Όλα αυτά είναι προπαγανδιστικά της υπερδύναμης για να αποκρύψει τις οικονομικές της αδυναμίες.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η CIA, φρόντισαν να ανατραπεί η εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας, και να αντικατασταθεί από μία χούντα, που κήρυξε τον πόλεμο στις ανατολικές επαρχίες της χώρας, όπου κατοικούν ρωσόφωνοι, απαγορεύοντας ακόμη και τη χρήση της ρωσικής γλώσσας.

Κι όλα αυτά για να προλάβουν τα σχέδια του Πούτιν για τη δημιουργία «Ελεύθερης Ζώνης Εμπορίου» στην περιοχή των χωρών της πρώην σοβιετικής Ένωσης και της Ασίας. Θα ‘αφηνα να γίνει κάτι τέτοιο οι ΗΠΑ όταν διαθέτουν κολοσσιαία στρατιωτική μηχανή; Όταν η άρχουσα τάξη στην Ουάσιγκτον πιστεύει πως είναι «ιστορικό της δικαίωμά της να κυβερνά στον κόσμο;».

Όπως γράφει κι ο οικονομολόγος Jack Rasmus στην ιστοσελίδα «CounterPunch»: «Πίσω από τις οικονομικές κυρώσεις βρίσκονται οι ΗΠΑ με αντικειμενικό στόχο να απομονώσουν τη Ρωσία από την ευρωπαϊκή οικονομία. Επειδή η Ευρώπη ολοένα και περισσότερο εξαρτιόταν από τη Ρωσία. Όχι μόνο από το φυσικό αέριο και τα ορυκτά, αλλά και τη διακίνηση χρήματος, πριν από την ουκρανική κρίση. Η οικονομική συνάφεια ΕΕ και Ρωσίας απειλούσε τα μακροχρόνια σχέδια των αμερικάνων καπιταλιστών».

(**) «Διαίρει και βασίλευε», λέει το παλιό δόγμα. Και εφαρμόζεται πολύ εύκολα. Το βλέπουμε στους Σουνίτες εναντίον Σιιτών. Τις διαφορετικές εθνότητες της Ουκρανίας. Ρώσοι εναντίον Ευρωπαίων. Το δόγμα που δεν κάνει λάθος.

——————————————————————————————————–
(*) Nikolai Starikov, Western Financial System Is Driving It to War, «Russia Insider»

(**) The Global Currency Wars, Jack Rasmus, CounterPunch)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: #HΠΑ #Ρωσία