Η μάχη των καιρών μας

Αναρωτιούνται κάποιοι γιατί δεν κατόρθωσε η χώρα να συμμετάσχει στη διάσκεψη για τη Λιβύη.

Η απάντηση είναι απλή: επειδή οι Γερμανοί διοργανωτές δεν ήθελαν να μπλέξουν με τις ελληνοτουρκικές διαφορές, καθώς είναι γνωστό προς τα πού γέρνουν τα γερμανικά συμφέροντα.

Αλλά όποιος καταλάβει το προκαθορισμένο αποτέλεσμα της διάσκεψης, αφού μελετήσει (πού είναι;) τα 54 σημεία της συμφωνίας θα μπορέσει ίσως να καταλάβει ότι για τους σπουδαίους αυτού του κόσμου η Λιβύη δεν αποτελεί προτεραιότητα.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το χάος στη Λιβύη προκλήθηκε το 2011 με την ανατροπή και τη δολοφονία του Καντάφι με τη ΝΑΤΟϊκή επέμβαση.

Ιδιαίτερα το βαθύ κράτος και κρίσιμοι τομείς της αμερικανικής άρχουσας τάξης είναι απόλυτα τρομοκρατημένοι που η Κίνα ξεπερνάει ήδη οικονομικά το «απαραίτητο έθνος» και που η Ρωσία έχει προχωρήσει στρατιωτικά.

Έτσι το Πεντάγωνο επισήμως ορίζει τρεις ευρασιακούς κόμβους ως «απειλές»:

# τις τεχνικές του υβριδικού πολέμου – που θα φέρουν ενσωματωμένη δαιμονοποίηση με στόχο την «απειλή» της Κίνας

# τη «ρωσική» επιθετικότητα και

# τη «χορηγία της τρομοκρατίας» από το Ιράν.

Ο μύθος της «ελεύθερης αγοράς» θα συνεχίσει να πνίγεται κάτω από την επιβολή φράγματος από παράνομες οικονομικές κυρώσεις, που ευφημιστικά ορίζονται ως νέοι κανόνες «εμπορίου».

Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό για να εκτροχιάσει τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας.

Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το Πεκίνο κατευθύνεται προς μια «νέα εποχή». Κι αυτό δημιουργεί νέα γεωστρατηγική στα ελεγχόμενα από τις ΗΠΑ δυτικά κράτη.

Η πρωτοβουλία «Belt and Road» -ο νέος δρόμος του μεταξιού της Κίνας- που αναμένει να έχει ολοκληρωθεί πλήρως στις επόμενες δεκαετίες με νέο πρότυπο κυρίαρχων εθνών / εταίρων σε όλη την Ευρασία και πέραν αυτής, με έναν αλληλοσυνδεόμενο λαβύρινθο από κράτη και δρόμους.

Η «νέα εποχή», όπως ορίζεται από τους Κινέζους, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον στενό συντονισμό μεταξύ Ρωσίας και Κίνας σε κάθε τομέα.

Το Made in China 2025 περιλαμβάνει σειρά τεχνικών / επιστημονικών ανακαλύψεων.

Ταυτόχρονα, η Ρωσία έχει καθιερωθεί ως ασύγκριτος τεχνολογικός πόρος για όπλα και συστήματα που οι Κινέζοι δεν μπορούν ακόμη να κατασκευάσουν.

Στη συνάντηση κορυφής της BRICS στην Μπραζίλια, ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ δήλωσε στον Βλαντίμιρ Πούτιν ότι «η σημερινή διεθνής κατάσταση με την αυξανόμενη αστάθεια και αβεβαιότητα απαιτεί από την Κίνα και τη Ρωσία να καθιερώσουν στενότερο στρατηγικό συντονισμό».

Ταυτόχρονα, το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας έχει ξεκινήσει εποικοδομητικό διάλογο με όλους: Ινδία / Πακιστάν, Βόρεια / Νότια Κορέα, Ιράν / Σαουδική Αραβία, Αφγανιστάν.

Το περασμένο καλοκαίρι, τριμερής συμφωνία μεταξύ Ιράν και Ιράκ-Συρίας έδειξε ότι «ο στόχος των διαπραγματεύσεων είναι να ενεργοποιηθεί ο διάδρομος φόρτωσης και μεταφοράς Ιράν-Ιράκ-Συρίας ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου αναβίωσης του δρόμου του μεταξιού».

Με μια γρήγορη ματιά στον χάρτη αποκαλύπτεται το «μυστικό» των ΗΠΑ που αρνείται να «πακετάρει» και να εγκαταλείψει το Ιράκ, όπως ζήτησε το ιρακινό κοινοβούλιο και ο πρωθυπουργός για να αποτρέψει την εμφάνιση αυτού του διαδρόμου με κάθε αναγκαίο μέσο.

Όσο το Πεκίνο θέλει να συνδέσει την Αραβική Θάλασσα με το Xinjiang μέσω του οικονομικού διαδρόμου, η Ινδία θέλει να συνδεθεί με το Αφγανιστάν και την Κεντρική Ασία μέσω του Ιράν.

Τελικός στόχος της Κίνας: να ενώσει τη Σανγκάη με την ανατολική Μεσόγειο. 

Οι ιθύνοντες των δυτικών κυβερνήσεων δεν θα ασχοληθούν με το πώς και γιατί το Belt & Road θέτει ένα νέο παγκόσμιο πρότυπο.

Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ τον περασμένο μήνα στο Λονδίνο προσέφερε μερικές κατευθύνσεις.

Το ΝΑΤΟ υιοθέτησε χωρίς κριτική τρεις προτεραιότητες των ΗΠΑ: ακόμη πιο επιθετική πολιτική έναντι της Ρωσίας, περιορισμό της Κίνας (συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής παρακολούθησης) και τη στρατιωτικοποίηση του διαστήματος – ένα απόσπασμα από το δόγμα του 2002 Full Dominance Spectrum.

Έτσι, το ΝΑΤΟ θα στραφεί στη στρατηγική του «Ινδο-Ειρηνικού» – που σημαίνει περιορισμό της Κίνας.

Και καθώς το ΝΑΤΟ είναι ο οπλισμένος στρατιωτικός βραχίονας της Ε.Ε., αυτό συνεπάγεται ότι οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν στον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη συνεργάζεται με την Κίνα – σε κάθε επίπεδο.

Σύνταξη: Κώστας Μπετινάκης