Καθώς στην Λιβύη μαίνεται ο αιματηρός εμφύλιος πόλεμος, χιλιάδες πρόσφυγες έχουν παγιδευτεί σε διασταυρούμενα πυρά. Μερικοί αναγκάζονται να πολεμήσουν ως μισθοφόροι, ενώ άλλοι συστηματικά βιάζονται, βασανίζονται ή πωλούνται ως δούλοι.
Το DER SPIEGEL περιγράφει τις άθλιες συνθήκες για τους Αφρικανούς μετανάστες που προσπάθησαν να περάσουν από την άναρχη χώρα στον δρόμο τους για ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη:
Η Λιβύη ήταν ήδη κόλαση για τους μετανάστες πριν από την αναζωπύρωση του εμφυλίου πολέμου.
Χιλιάδες άνθρωποι από αφρικανικές χώρες ρίχτηκαν σε φυλακές της Λιβύης ενώ προσπαθούσαν να φύγουν στην Ευρώπη. Πολλοί έχουν βασανιστεί και πωληθεί ως δούλοι. Τώρα βρίσκονται παγιδευμένοι ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενου στρατούς: Της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ κυβέρνηση ενότητας του πρωθυπουργού Fayez al-Sarraj και τον πολέμαρχο Khalifa Haftar, του οποίου ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης (LNA) ελέγχει την ανατολική περιοχή της χώρας.
Από τότε που ο πολέμαρχος Haftar επιτέθηκε στην πρωτεύουσα Τρίπολη, στις αρχές Απριλίου, το LNA και οι πολιτοφυλακές που ήταν πιστοί στο al-Sarraj διεξάγουν πόλεμο θέσεων. Μέχρι σήμερα, περίπου 300 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στις μάχες και περισσότεροι από 42.000 έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους, λόγω των αεροπορικών βιομβαρδισμών που ξεκίνησε ο Haftar κατά της Τρίπολης από την αρχή της επίθεσης.
Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγορούν την κυβέρνηση ενότητας ότι αναγκάζει τους πρόσφυγες να πολεμήσουν ως στρατιώτες, κάτι που αν είναι αληθινό θα αποτελούσε έγκλημα πολέμου. Η κυβέρνηση αρνείται τους ισχυρισμούς.
Στο κέντρο κράτησης Qasr bin Ghashir νότια της Τρίπολης, 890 άνδρες, γυναίκες και παιδιά που βρίσκονταν σε περιορισμό δέχθηκαν αδιακρίτως πυροβολισμούς τον περασμένο μήνα, πιθανώς από τις πολιτοφυλακές του Haftar.
Η Διεθνής Αμνηστία και οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κατέθεσαν δικές τους εκθέσεις περιγράφοντας ανάλογα επεισόδια. Οι λόγοι για την επίθεση είναι ασαφείς, όπως και οι ταυτότητες των δραστών. Είναι πιθανό ότι η βία προοριζόταν ως αντίποινα εναντίον μεταναστών που αγωνίστηκαν υπέρ της κυβέρνησης ενότητας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναθέσει σε εξωτερικούς συνεργάτες να αποτρέψουν τους πρόσφυγες να καταφεύγουν σε χώρες όπως η Λιβύη, αλλά τα κονδύλια της ΕΕ απορρίπτονται από τις πολιτοφυλακές και οι συνθήκες για τους πρόσφυγες στη χώρα που μαστίζεται από τον εμφύλιο πόλεμο εξακολουθούν να είναι δραματικές.
Στα περίπου 25 επίσημα στρατόπεδα προσφύγων, οι άνθρωποι συχνά υποχρεώνονται να φροντίζουν μόνοι τους για τα αναγκαία, με αποτέλεσμα να λιμοκτονούν και να μένουν χωρίς ιατρική φροντίδα.
Οι συνθήκες είναι ακόμα χειρότερες στις ανεπίσημες κατασκηνώσεις κατά μήκος των διαδρομών λαθρεμπορίου που διακινούνται από τις πολιτοφυλακές.
Σύμφωνα με τους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατάχρηση, βασανιστήρια και δολοφονίες συμβαίνουν εκεί σε τακτική βάση. Το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών συνέκρινε τις συνθήκες με ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οι πρόσφυγες που έχουν αρκετά χρήματα μαζί τους παραλαμβάνονται από λαθρεμπόρους και στέλνονται προς την Ευρώπη.
Σχεδόν κάθε εβδομάδα, πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο.
Άλλοι παρεμποδίζονται, με την υποστήριξη της ΕΕ, από την ακτοφυλακή της Λιβύης, συλλαμβάνονται και αποστέλλονται σε στρατόπεδο.
Μερικοί κατάφεραν να φτάσουν στην Τυνησία ή την Αλγερία. Όπως ο Samuel A., 22 χρόνων, για παράδειγμα. Πρόσφυγας από την Ερυθραία, που βρισκόταν σε συνεχή μετκίνηση για πέντε χρόνια – τρα από τα οποία έζησε σε στρατόπεδα στη Λιβύη.
Προς το παρόν, ζει σε κέντρο υποδοχής κοντά στην πόλη Djerba, της Τυνησίας, δημοφιλή τουριστικό προορισμό.
Αλλά και η Τυνησία, όπως φαίνεται, δεν επιθυμεί τους πρόσφυγες όπως κι η Λιβύη.
Πληροφορίες από SPIEGEL ONLINE
Σύνταξη Κώστας Μπετινάκης
