Του Francesco De Palo από τη Ρώμη
Twitter@FDePalo
Συνέντευξη στο zougla.gr έδωσε ο πρώην Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Giulio Terzi di Sant’Agata, πρώην πρέσβης της Ιταλίας στο Ισραήλ, στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνιμος εκπρόσωπος της Ιταλίας στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη.
Ο πρώην διπλωμάτης συμμετέχει επίσης στο διοικητικό συμβούλιο του «Τουρκικού Προγράμματος για τη Δημοκρατία», μαζί με τους John Bolton και Jeb Bush, μια «ένωση» που παρακολουθεί την πρόοδο της Τουρκίας να υιοθετήσει πιο δημοκρατικές πολιτικές και να σταματήσει τη συνεχή διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών της χώρας που σχετίζονται με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την οικονομική ευημερία.
Πώς η Ιταλία βρίσκει ξανά τον δρόμο της έπειτα από την κινεζική επιρροή;
Ήταν πραγματικά ανησυχητικό, γιατί και στις δύο κυβερνήσεις των Πέντε Αστέρων με τον Κόντε έχουμε δει τα πάντα. Η προετοιμασία του «Silk Road», η επίσκεψη του Σι Τζινπίνγκ, προηγήθηκε του μνημονίου συμφωνίας… Έγιναν δηλώσεις για πρωτοφανείς δεσμεύσεις προς το Πεκίνο -δεσμεύσεις που καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν είχε κάνει στο παρελθόν-, παρά τα μηνύματα που έστειλαν άλλα κράτη της ΕΕ. Η Κίνα κατά τη διάρκεια της πανδημίας προχώρησε σε επενδύσεις, υποδομές, αναπτύχθηκε πολύ και αλλάζει. Αυτό ήταν κάτι ασυνήθιστο.
Πώς κι έτσι;
Εδώ και 20 χρόνια βλέπουμε τον εγχώριο αλλά και τον διεθνή Τύπο να ασχολούνται με τον εορτασμό της επετείου του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Πριν από την άφιξη του Σι Τζινπίνγκ στην εξουσία, είχε πραγματοποιηθεί μια συζήτηση σχετικά με τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για το κόμμα και την Κίνα, για τη δημιουργία ευημερίας για ένα κομμάτι του πληθυσμού που θα εκπροσωπούσε τη μεσαία τάξη και θα μπορούσε να αναπνέει τον αέρα της ελευθερίας, που θα είχε το δικαίωμα, για παράδειγμα, να σχηματίσει συνδικάτα.
Και λοιπόν;
Στην Κίνα, η ιστορία ξαναγράφεται για εσωτερικούς λόγους, αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετική. Παρά τον υπάρχοντα πλούτο, σχεδόν ο μισός πληθυσμός είναι φτωχός και ζει με 140 ευρώ τον μήνα, δηλαδή με 4 ευρώ την ημέρα. Για να μην αναφέρουμε τι συμβαίνει στο Χονγκ Κονγκ, κατά παράβαση της σινοβρετανικής συμφωνίας. Η ιταλική πολιτική επηρεάστηκε από αυτό.
Πώς επηρεάστηκε;
Οι δύο κυβερνήσεις Κόντε, από το 2018 έως σήμερα, καθοδηγούνταν στην εξωτερική πολιτική από το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, με μια ανησυχητική ολίσθηση προς το Πεκίνο. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ιταλία ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που υπέγραψε συμφωνία με την Κίνα για το «Silk Road» (Belt and Road Initiative). Ήταν «πολυκατευθυντικές» συμφωνίες για εμπορικές, οικονομικές, πολιτιστικές και τεχνολογικές υποδομές, συμφωνίες για υλικοτεχνική υποστήριξη που σχετίζονταν με την αεροδιαστημική, αλλά και την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο. Μια χώρα που δεσμεύεται με το Πεκίνο με αυτόν τον τρόπο δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο. Οτιδήποτε αντιτίθεται στο «κινεζικό Ευαγγέλιο» υπόκειται σε οικονομικά αντίποινα. Έτσι στην Ιταλία δημιουργήθηκε το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Δεν υπήρχε έλλειψη κλήσεων από τις ΗΠΑ;
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Τραμπ, η Ιταλία ασχολήθηκε με το 5G, τα λιμάνια και τις «έξυπνες» πόλεις. Το πρότζεκτ με την τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου που προβλέπεται για τις «έξυπνες» πόλεις είναι το ίδιο που χρησιμοποιείται στα εργαστήρια μιας κινεζικής εταιρείας που βρίσκεται στο Κάλιαρι για την απόκτηση δεδομένων. Πρόκειται για το ίδιο σύστημα που καθοδηγεί τους «τουρκικούς κηφήνες» να χτυπούν στρατιωτικούς στόχους, όπως συνέβη στον Καύκασο. Ήταν μεγάλη ταλαιπωρία που, ευτυχώς, προς στιγμήν φαίνεται να είναι πια πίσω μας.
Τώρα με τον Μάριο Ντράγκι πρωθυπουργό τι άλλαξε;
Ο Ντράγκι έγινε αμέσως σαφής. Η Ιταλία βρίσκεται στην Ευρώπη και στην Ατλαντική Συμμαχία. Από την πρώτη μου συνάντηση των G6 που έγινε το 1976 και μετά δεν έχω δει ποτέ μια δήλωση τόσο σημαντική πολιτικά όσο αυτή στο Carbis Bay με τους G7. Η Κίνα ήταν το κεντρικό ζήτημα, τόσο για την προέλευση του Covid όσο και για τις ενέργειες πειρατείας. Στις διμερείς συναντήσεις, οι Αμερικανοί μίλησαν επίσης με τους Ιταλούς για το «Silk Road», ένα επικίνδυνο μνημόνιο, διότι επηρεάζει επίσης την ελευθερία της ενημέρωσής μας. Το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA, που χρηματοδοτείται από τους Ιταλούς φορολογούμενους, έχει ένα τμήμα με ειδήσεις από την Κίνα, στο οποίο αναφέρεται ότι οι Κινέζοι πηγαίνουν στο φεγγάρι και ότι έχουν εμβολιάσει ολόκληρο τον κόσμο, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι το εμβόλιο Sinovac λειτουργεί μόνο στο 30%.
Η υπόθεση του Μαυροβουνίου αποδεικνύει γιατί ο «δρόμος του μεταξιού» αποτελεί τον κινεζικό «δούρειο ίππο» στην Ευρώπη;
Το Μαυροβούνιο είναι μια κατεστραμμένη χώρα, επειδή το 40% του ΑΕΠ του προορίζεται τώρα για την Κίνα. Είναι θύμα του δανεισμού του Πεκίνου. Η Σρι Λάνκα έχει επίσης καταστραφεί, επειδή ήταν αφερέγγυα σε ορισμένες δόσεις. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις των Μαλδίβων, του Πακιστάν, του Κονγκό και της Σερβίας. Τουλάχιστον 20 κράτη διακινδυνεύουν το ίδιο πράγμα. Αυτή ήταν η δέσμευση των G7, που θέλουν να αντιμετωπίσουν τη συγκεκριμένη κατάσταση.
Σε τι στοχεύει το «Τουρκικό Πρόγραμμα για τη Δημοκρατία»;
Είναι ένα κύκλωμα Αμερικανών συντηρητικών-δημοκρατικών, με μια δεξαμενή σκέψης που εργάζεται για τη δημοκρατική μετατόπιση στον Βόσπορο. Η Τουρκία αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της Ατλαντικής Συμμαχίας και δεν μπορούμε απλώς να πούμε ότι ο «δεσπότης» Ερντογάν είναι φίλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Πρέπει να δράσουμε έτσι ώστε να κάνουμε εκείνους στη χώρα να νιώσουν ότι παλεύουν πολιτικά για να εξισορροπήσουν τα πράγματα.
