Του Francesco De Palo από τη Ρώμη
Twitter@FDePalo
Τι έχει αλλάξει από τις 22 Οκτωβρίου 2022 που σηματοδότησε την Ιταλία λόγω της πρώτης δεξιάς γυναίκας πρωθυπουργού στη δημοκρατική ιστορία της χώρας ; Και τι θα μπορούσε να αλλάξει από τώρα έως το 2027;
Κανείς δεν έχει ένα μαγικό ραβδί στο χέρι του, ούτε μια κρυστάλλινη σφαίρα, αλλά μια σειρά αντικειμενικών εκτιμήσεων που μπορούν πιθανώς να συνδυαστούν.
Πρώτον, η Ιταλία ανακάλυψε ξανά μια διεθνή κεντρική θέση που είχε χάσει τόσο με τις κυβερνήσεις του PD όσο και ειδικά με αυτές των M5, οι οποίες είχαν αμφισβητήσει επικίνδυνα την ιστορική ατλαντική στάση της Ιταλίας.
Το ζήτημα της μετανάστευσης αναγνωρίζεται πλέον ως μια κοινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης και όχι πλέον ως βάρος που πρέπει να φέρει μόνο μια χώρα ή εκείνες της πρώτης άφιξης σύμφωνα με μια συνθήκη που, στην πραγματικότητα, είναι άδικη.
Η ενεργειακή μετάβαση που ξεκίνησε ο Timmersman αναγνωρίζεται ομόφωνα ως επικίνδυνη, μετά τις πρώτες προειδοποιήσεις της ιταλικής Δεξιάς, αν δεν συνοδεύεται από μια συνολική στρατηγική που εξισορροπεί τα πλήγματα των αλλαγών.
Η προσοχή της κυβέρνησης Meloni στην Αφρική είναι δομημένη και προγραμματισμένη, όπως καταδεικνύεται από το σχέδιο Mattei, που εκτιμάται από πολλές διεθνείς οντότητες όπως η ΕΕ και οι ΗΠΑ. Η ιταλική κυβέρνηση είναι αυτή τη στιγμή η πιο σταθερή στην Ευρώπη: Η Γαλλία ξεκινά τώρα το πείραμα Barnier, μετά την ήττα του Μακρόν στις εκλογές: Η Γερμανία οδεύει προς το τέλος της εποχής Scholz για να επιστρέψει στην ηγεσία του CDU. Στην Ισπανία ηγούνται αυτοί που δεν κέρδισαν τις εκλογές. Χωρίς να ξεχνάμε τις αμερικανικές εκλογές που θα γιορταστούν σε λίγες μέρες.
Δεύτερον, η διακοπή ανακαινίσεων που καταβάλλονται από το κράτος έδωσε τη δυνατότητα, αφενός, να κλείσει ένα παράλογο χάσμα που θα επηρεάσει ακόμη τα περιθώρια ελιγμών, αλλά από την άλλη να εφαρμοστούν στοχευμένες και πιο δίκαιες πρωτοβουλίες όπως η ανατίμηση των κατώτατων συντάξεων πάνω από το επίπεδο του πληθωρισμού, η αύξηση των συμβατικών μισθών, η φορολογική ελάφρυνση των επιδομάτων απόδοσης και των πρόσθετων παροχών, η στήριξη των προβληματικών οικογενειών. Η απόφαση της πρωθυπουργού να δώσει ζωή σε τρεις αυστηρούς και ομαλούς ελιγμούς είναι δείγμα πολιτικής ωριμότητας, γεγονός που αξίζει να ξαναδιαβάσουν όσοι αναφέρθηκαν στον κίνδυνο της τρόικας για την Ιταλία πριν από τις εκλογές του 2022.
Ο κλάδος ενισχύθηκε από ένα όραμα και όχι με μέτρα επί τόπου: 29.000 εταιρείες υποστηρίχθηκαν με το Nuova Sabatini, το διάταγμα κρίσιμων πρώτων υλών που εγκρίθηκε για την παρακολούθηση των αλυσίδων εφοδιασμού και την αύξηση της προσφοράς πρώτων υλών. Δημιουργήθηκε το Ταμείο για την οικονομία του Διαστήματος και ξεκίνησαν εκ νέου κονδύλια για έργα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Εφαρμόστηκε το σύστημα αναγνώρισης για βιοτεχνικά και βιομηχανικά προϊόντα και υιοθετήθηκε το Sea Plan για την επανεκκίνηση της λεγόμενης γαλάζιας οικονομίας.
Τρίτον, η κυβέρνηση Meloni προσπάθησε να δώσει μια μεσομακροπρόθεσμη προοπτική που θα παραμείνει διαθέσιμη στο σύστημα της χώρας με τη μεταρρύθμιση της πρωθυπουργίας: σταθερά στελέχη για να αποφευχθεί η καταστροφή της ψήφου των πολιτών και να υπάρξει σταθερότητα σε μια χώρα πιο ελκυστική για τους επενδυτές. Και η επιτυχία των ομολόγων του Δημοσίου το αποδεικνύει επαρκώς αυτό, με αιτήματα για περισσότερα από 200 δισ. για ομόλογα 7 και 30 ετών.
Τέταρτον, ο ρόλος του πρωθυπουργού, με δουλειά, με αφοσίωση και χωρίς σκιές. Πολλά απομένουν να γίνουν ακόμα. Αυτή η διετής περίοδος δείχνει ότι μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία μιας συντηρητικής δεξιάς και ενός έγκυρου πρωθυπουργού είναι σε θέση να κατευθύνει το ιταλικό πλοίο όσο το δυνατόν καλύτερα, εν μέσω διεθνών καταιγίδων και εσωτερικών μποϊκοτάζ.
