.jpg)
Του Κώστα Μπετινάκη
Όσοι ζήσαμε από κοντά την τραγωδία της Γιουγκοσλαβίας, στον πόλεμο της Bοσνίας αρχικά και του Κοσσυφοπέδιου κατόπιν, γνωρίσαμε όλη την προπαγάνδα που διατυμπάνιζαν τα αμερικανικά Μέσα για τις «γενοκτονίες» που δήθεν έγιναν τότε, κατηγορώντας «μονόπαντα» τους Σέρβους. Έτσι ένα πικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου καθώς διάβασα την είδηση:
Σε σχόλιο με τίτλο «Σοφοί δικαστές» η Süddeutsche Zeitung παρατηρεί με αφορμή την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης να απαλλάξει Σερβία και Κροατία από την κατηγορία της τέλεσης γενοκτονίας στην πρώην Γιουγκοσλαβία:
«Οι δικαστές χρειάστηκαν πολύ χρόνο για την ετυμηγορία. Η απόφασή τους όμως είναι νομικά ορθή και σολομώντεια (!). Για τη Σερβία και την Κροατία σημαίνει ότι παραμερίζεται ένα εμπόδιο για τη συμφιλίωση. Ουδεμία πλευρά μπορεί πλέον να κατηγορήσει την άλλη για γενοκτονία. Επιπλέον ουδένα κόμμα μπορεί πλέον να δικαιολογήσει εγκλήματα πολέμου, επικαλούμενο αντίσταση εναντίον μιας γενοκτονίας. Ακόμα κι αν το Ζάγκρεμπ εμφανίζεται δυσαρεστημένο από την απόφαση της Χάγης, τόσο η Σερβία, όσο και η Κροατία θα πρέπει λογικά να είναι ικανοποιημένες για το τέλος της νομικής διαμάχης μετά από 16 χρόνια».
Αλλά ποιαν απόφαση του ΔΠΔ της Χάγης να πιστέψουμε ως αδέκαστη. Την τελευταία ή τις προηγούμενες;
«Στις 26 Φεβρουαρίου 2007, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε την απόφασή του στην υπόθεση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης κατά της πρώην Γιουγκοσλαβίας σχετικά με τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσατο 1995. Σύμφωνα με την απόφαση, η σφαγή συνιστά μεν γενοκτονία, δεν μπορεί όμως να αποδοθεί στα εναγόμενα κρατικά όργανα της πρώην Γιουγκοσλαβίας.
Το δικαστήριο είχε κρίνει, επιπλέον, ότι η Σερβία, ως μόνη διάδοχος της πρώην Γιουγκοσλαβίας μετά την αποχώρηση του Μαυροβουνίου από την ομοσπονδία, παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο, καθώς δεν έλαβε κάποιο μέτρο για να εμποδίσει τη γενοκτονία». (Από τη Βικιπαίδεια).
Κατόπιν τούτου, προς τι συνεχίζεται η δίκη του Κάρατζιτς; Η μήπως θα ζητήσουν συγγνώμη για τον θάνατο του Μιλόσεβιτς;
