Οι ευρωπαίοι μισθοφόροι του Χαλιφάτου

Του Κώστα Μπετινάκη

Όταν τον Μάρτιο του 1992, ξεσπούσε ο πόλεμος στη Βοσνία, βρέθηκα στο Σαράγεβο -απεσταλμένος από ΤΑ ΝΕΑ- και προσπαθούσα να καταλάβω στις συνομιλίες που είχα με τους άλλους συναδέλφους εκεί, τι σημαίνει «εθνικότητα Μουσουλμάνος».

Έναν διαχωρισμό που επέβαλαν τα δυτικά Μέσα κατόπιν άνωθεν εντολών, καθώς στην πολυεθνική Βοσνία ζούσαν Κροάτες (κυρίως καθολικοί), Σέρβοι (Ορθόδοξοι) και Μουσουλμάνοι.

Τρία χρόνια κράτησε ο πόλεμος στη Βοσνία, έως τον Δεκέμβριο του 1995. Με την ανάμειξη των Δυτικών δυνάμεων που είχαν περιθωριοποιήσει -ή μάλλον δαιμονοποιήσει- όχι μόνον τους Σερβοβόσνιους, αλλά τους Σέρβους γενικότερα.

Απόηχος του πολέμου εκείνου η ανάμειξη και οι καταδίκες από το περιβόητο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για την πρώην Γιουγκοσλαβία. Οι πιο πρόσφατες αποφάσεις για Κάρατζιτς και Σέσελι τα ξανάφεραν στο νου. Άλλα όχι μόνον…

Είκοσι και πλέον χρόνια μετά το τέλος του πολέμου στη Βοσνία –και τη δημιουργία ενός τεχνητού κατακερματισμένου κράτους– προτεκτοράτου ουσιαστικά με φανερή την ξένη ανάμειξη- το πρόβλημα που προέκυψε από τη «μουσουλμανική εθνότητα», κάνει την εμφάνισή του και πάλι.

Τη νέα διάσταση του προβλήματος της Βοσνίας, ανασύρει άρθρο του Walter Mayr στον SPIEGEL ONLINE, με τίτλο «Χωριά της Σαρία – Το πρόβλημα της Βοσνίας με το Ισλαμικό Χαλιφάτο».

Όπως γράφει το γερμανικό περιοδικό, «ο Ibro Cufurovic, γεννημένος το 1995, είναι ένας από τους 200-300 φανατικούς ισλαμιστές που έχουν εγκαταλείψει τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη για να ενταχθούν στις τάξεις του Χαλιφάτου ή της αλ-Κάιντα στη Συρία ή το Ιράκ. Ανάμεσά τους δύο από τους πλέον καταζητούμενους τρομοκράτες:

# Ο Bajro Ikanovic, για πολλά χρόνια διοικητής του μεγαλύτερου στρατόπεδου εκπαίδευσης του Ισλαμικού Χαλιφάτου στη Βόρεια Συρία.
# Ο Nusret Imamovic, από τα ηγετικά στελέχη του Μετώπου αλ-Νούσρα στη Συρία (στενά συνδεδεμένη ομάδα με την αλ-Κάιντα)».

Όπως υποστηρίζει ο Αμερικάνος ειδικός για τα Βαλκάνια, John Schindler, πρώην υπάλληλος της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας (NSA) «η Βοσνία αποτελεί ένα είδος “παραδείσου” για τους ριζοσπάστες ισλαμιστές και τώρα φιλοξενεί σταθερές δομές τρομοκρατών, προκαλώντας απειλή ακόμη και για την ύπαρξη της κατατεμαχισμένης χώρας».

Σύμφωνα με ευρήματα του Υπουργείου Ασφάλειας της Βοσνίας, «υπήρξαν πολεμοφόδια από τη Βοσνία που είχαν χρησιμοποιηθεί στην φονική επίθεση εναντίον της σατυρικής εφημερίδας Charlie Hebdo, τον Ιανουάριο του 2015, αλλά και τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στις 13 Νοεμβρίου 2015 στην επίθεση του Ισλαμικού Χαλιφάτου εναντίον πολιτικών στόχων στο Παρίσι ήταν επίσης γιουγκοσλαβικής προέλευσης».

Τον Νοέμβριο, λίγες ημέρες πριν την επίθεση στο Παρίσι, ισλαμιστής είχε πυροβολήσει και σκοτώσει δύο στρατιώτες σε προάστιο του Σαράγεβο.

Στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου 37 υψηλόβαθμοι “Bosniaks” (Βόσνιοι Μουσουλμάνοι), σε μία σπάνια επίδειξη ενότητας απαίτησαν να αρχίσει «λαϊκή αντίσταση στην τρομοκρατία».

Την έκκληση υπέγραφε και ο μέγας Μουφτής Husein Kavazovic. Δύο μήνες αργότερα, ο μετριοπαθής μουσουλμάνος κληρικός έγινε στόχος: Βίντεο που κυκλοφόρησαν μαχητές του Ισλαμικού Χαλιφάτου της Βοσνίας, απειλούσε «να κόψουν το λαρύγγι του Kavazovic». Από τότε ο μέγας μουφτής βρίσκεται υπό αστυνομική προστασία.

Τα χωριά της Σαρία

Άντρο των τζιχαντιστών, θεωρείται το μικρό χωριό στα βορειοδυτικά της Βοσνίας, με την ονομασία Bosanska Bojna.

Η περιοχή γύρω από το χωριό Velika Kladuša, που βρίσκεται ακριβώς πέρα από τα σύνορα της Κροατίας (ενός από τα κάποτε ομόσπονδου κρατίδιου της άλλοτε Γιουγκοσλαβίας), τώρα χώρας μέλους της ΕΕ, θεωρείται ένα από τα «χοτ σποτς» των τζιχαντιστών.

Η Σαλαφιστική κοινωνία που κατοικούσε στα περίχωρα της Velika Kladuša, από τις αρχές του πολέμου στην αλήστου μνήμης Γιουγκοσλαβία, στα 1990, είχε δει να χρηματοδοτείται αδρά από τη Σαουδική Αραβία και το Σουδάν.

«Η Δύση θα πρέπει να ξεχάσει τον κίνδυνο από την Ανατολή, επειδή ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται από το πράσινο χρώμα του Ισλάμ», είχε πει προφητικά ο καταδικασμένος από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ριζοσπάστης ηγέτης των Σερβοβόσνιων Ράντοβαν Κάρατζιτς εκείνη την εποχή.

Τότε, πολλές χιλιάδες μουτζαχεντίν, από Αραβικές και βορειοαφρικανικές χώρες είχαν προσέλθει ως μισθοφόροι (εθελοντές τους έλεγαν τότε τα δυτικά ΜΜΕ) για να πολεμήσουν στο πλευρό των Μουσουλμάνων Βοσνίων εναντίον των Σέρβων.

Οι μισθοφόροι εκείνοι μαχητές, δεν είχαν φέρει μόνο οπλισμό για να συμμετάσχουν στις μάχες, αλλά μετέφεραν και την δική τους ριζοσπαστική άποψη του μαχητικού Ισλάμ τον σαουδαραβικό Wahhabism, κάτι άγνωστο στους τότε μουσουλμάνοςυ της Βοσνίας –τους αποκαλούμενους Bosniaks.

Και ο τότε αμερικάνος διαπραγματευτής για την κρίση στην Γιουγκοσλαβία, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ , είχε πει πως «συμμαχήσει με το διάβολο, για να επιτύχουμε την στρατιωτική συμφωνία κατάπαυσης του πυρός».

Σήμερα κοινότητες Σαλαφιστών λειτουργούν άτυπα πέρα από τα επίσημα τζαμιά, δηλαδή από τα νέα που συνεχώς ξεφυτρώνουν με χρηματοδότηση των εμιράτων του Κόλπου στις περιοχές Gornja Maoča, Osve και Dubnica, αλλά ακόμη και στο Sarajevo, τη Zenica and την Tuzla. Μελέτη τριών χρόνων που δημοσίευσε η Guardian έδειξε πως οι τζιχαντιστές της Βοσνίας αποτελούνται από δύο κατηγορίες:

# Οι απόμαχοι του «πολέμου της ανεξαρτησίας» (1992-1995) που πολέμησαν δίπλα στους μισθοφόρους μουτζαχεντίν από τον αραβικό κόσμο, και
# Οι νέοι Βόσνιοι που έχουν προσηλυτισθεί στο ριζοσπαστικό Ισλάμ από τους οποίους το ένα τρίτο που έχει καταταγεί στους κόλπους του Χαλιφάτου, έχει εγκλητικό ποινικό μητρώο.