Tου Κώστα Μπετινάκη
«Τα όνειρο ουδέποτε θα πεθάνει» έγραψε η «Daily Record», ενώ οι «Times» είχαν για τίτλο: «Το τέλος ενός ονείρου».
Μετά από δύο χρόνια αντιπαραθέσεων και μια έντονη προεκλογική καμπάνια, το 55,3% των ψηφοφόρων στη Σκωτίας αποφάνθηκαν ότι επιθυμούν να παραμείνουν μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου.
Παρά τις δημοσκοπήσεις, που έδειχναν αμφίρροπο αποτέλεσμα έως την τελευταία στιγμή, η άνω των 10 μονάδων διαφορά αποδεικνύει ότι ο σιωπηλός παράγοντας, οι αναποφάσιστοι, επέλεξαν τη σταθερότητα από τον «επίγειο παράδεισο» που τους υποσχέθηκε ο Άλεξ Σάλμοντ.
Η βασίλισσα Ελισάβετ, που ούτως ή άλλως δεν είχε να χάσει ούτε να κερδίσει από το δημοψήφισμα στη Σκωτία, φέρεται να δήλωσε πως «η Σκωτία παραμένει ενωμένη σε πνεύμα αμοιβαίου σεβασμού και υποστήριξης και δίχως αμφιβολία με απόλυτη κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων».
Πολλές εφημερίδες δημοσίευσαν τη φωτογραφία της Ελισάβετ με τον Άλεξ Σάλμοντ και τη λεζάντα: «Η βασίλισσα μίλησε για διαρκή αγάπη προς της Σκωτία».
Καθώς έκλεισε άλλο ένα κεφάλαιο στην πολυσυζητημένη επί 307 χρόνια ένταξη της Σκωτίας στο Ηνωμένο βασίλειο, ο βρετανικός Τύπος έχει σκύψει πάνω στους χαμένους και τους κερδισμένους από το δημοψήφισμα της Πέμπτης.
Αναμφίβολα ο Άλεξ Σάλμοντ ήταν ο μεγάλος χαμένος του δημοψηφίσματος. Ανέλαβε αμέσως μετά την
ανακοίνωση του ατυχούς για τους Σκωτσέζους Εθνικιστές αποτελέσματος την ευθύνη της ήττας υποβάλλοντας την παραίτησή του τόσο από τη θέση του πρώτου υπουργού της Σκωτίας όσο και από την ηγεσία του Εθνικιστικού Κόμματος. Κλείνοντας έτσι έναν υπερδεκαετή προσωπικό πολιτικό αγώνα.
Ο Σάλμοντ θεωρείται από τους πλέον ταλαντούχους πολιτικούς της γενιάς του και κατόρθωσε να οδηγήσει τους συμπολίτες του ένα βήμα πριν από το ιστορικό όνειρο της ανεξαρτησίας της Σκωτίας.
Η Νίκολα Στέρτζον
Είναι μια από τις ανερχόμενες μορφές πολιτικών της νεότερης γενιάς.
Είναι σχεδόν σίγουρο πως εκείνη θα πάρει τη σκυτάλη στην ηγεσία του Εθνικιστικού Κόμματος για να αναλάβει τα καθήκοντα του πρώτου υπουργού της Σκωτίας.
Γκόρντον Μπράουν
Όλα τα βρετανικά φύλλα παραδέχονται πως ο αδιαφιλονίκητος «νικητής» ήταν ο Σκωτσέζος στην καταγωγή πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός του Εργατικού Κόμματος Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος είχε αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική μετά την ήττα των Εργατικών στις προηγούμενες εκλογές.
Μπήκε στον αγώνα υπέρ του «Καλύτερα Μαζί» όταν υπήρξαν κάποιες δημοσκοπήσεις που έδειχναν να αυξάνεται η υποστήριξη προς τους εθνικιστές.
Ήταν εκείνος που πρώτος προώθησε την ιδέα να δοθούν μεγαλύτερες αρμοδιότητες στο σκωτσέζικο Κοινοβούλιο και η ιδέα του κέρδισε την υποστήριξη ακόμη και των πολιτικών του αντιπάλων.
Η ομιλία του μία ημέρα πριν από το δημοψήφισμα θεωρήθηκε από όλους πως ήταν αποφασιστικής σημασίας για να προσελκύσει την πλειονότητα των αναποφάσιστων στο στρατόπεδο του «όχι». Κι είναι πολλοί πλέον που «ανησυχούν» μήπως επιστρέψει στον πολιτικό στίβο.
Άλιστερ Ντάρλινγκ
Ως υπουργός Οικονομικών επί πρωθυπουργίας Μπράουν όταν ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση ανέλαβε το δύσκολο έργο να αντιμετωπίσει τους εθνικιστές υπέρ της Ένωσης.
Παρόλο που οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι ο Σάλμοντ ήταν ο νικητής στις μεταξύ τους τηλεοπτικές αναμετρήσεις, το τελικό αποτέλεσμα τον δικαίωσε.
Τώρα ως βουλευτής των Εργατικών για το Νοτιοδυτικό Εδιμβούργο θα συνεχίσει να προωθεί όλα όσα υποσχέθηκε στους συμπολίτες του για να ψηφίσουν «όχι».
Ντέιβιντ Κάμερον
Παρόλο που το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος τον δικαίωσε, η πρωθυπουργία του είναι χρεωμένη με την υπόσχεση διεξαγωγής και άλλου δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ήταν εκείνος που προβλημάτισε την τσέπη των Σκωτσέζων επειδή σθεναρά υποστήριξε πως, έτσι και πραγματοποιηθεί η απόσχιση, στερλίνα τέλος για το «νέο κράτος».
Μετά το «όχι» στο δημοψήφισμα της Σκωτίας, ο Βρετανός πρωθυπουργός έθεσε ακριβές χρονοδιάγραμμα για την απόδοση μεγαλύτερων εξουσιών στην κυβέρνηση της Σκωτίας και παράλληλα προανήγγειλε συνταγματικές αλλαγές που θα αφορούν μεγαλύτερη αυτονομία στην Ουαλία και τη Β. Ιρλανδία, ενώ παράλληλα (αυτό κι αν είναι είδηση) προανήγγειλε συζήτηση για το καθεστώς της Αγγλίας.
Μεγαλύτερη αυτονομία της Αγγλίας θεωρείται βέβαιο ότι θα αποτελέσει πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Συντηρητικό και Εργατικό Κόμμα, εξαιτίας της εκλογικής ιδιομορφίας και των κομματικών επιρροών που παραδοσιακά καθορίζουν το προφίλ της κάθε περιοχής του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ξεκάθαροι νικητές
1. Το Εργατικό Κόμμα, που ελπίζει να κερδίσει την πλειοψηφία στο Γουεστμίνστερ –και την πρωθυπουργία– με την υποστήριξη της πλειοψηφίας των Σκωτσέζων.
2. Οι πολίτες της Ουαλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, οι οποίοι αναγκαστικά θα κερδίσουν περισσότερη αυτονομία, αφού δεν θα μπορεί να γίνει διάκριση ανάμεσα σ’ αυτούς και τους Σκωτσέζους.
3. Η πλούσια ελίτ, που θα συνεχίσει να απομυζά τις σκωτσέζικες πλουτοπαραγωγικές πηγές και, ενώ θα χρησιμοποιεί τον πλούτο της Σκωτίας, θα λοιδορεί τους Σκωτσέζους ότι ουδέποτε θα μπορέσουν να τα καταφέρουν μόνοι τους.
4. Ο Ντέιβιντ Κάμερον, επειδή δεν θα μείνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που έχασε τη Σκωτία.
5. Όλοι οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ξεκάθαρα ηττημένοι
1. Οι κάτοικοι της Σκωτίας, οι οποίοι δεν κατόρθωσαν να δοκιμάσουν αν θα τα καταφέρουν ή όχι χώρια από τους άλλους. Θα συνεχίσουν να πληρώνουν περισσότερα για την άμυνα και τα πυρηνικά παρά τις κοινωνικές παροχές.
2. Το Εθνικιστικό Κόμμα (SNP), που χάνοντας το δημοψήφισμα δεν έπεισε πως ο κύριος στόχος του –η ανεξάρτητη Σκωτία– είναι δυνατόν να υπάρξει ως πραγματικότητα και όχι ως ένα όνειρο.
3. Ο Ρούπερτ Μέρντοκ. Ο Αυστραλός μεγιστάνας των Μέσων, που πάντα θέλει να είναι με τη μεριά των κερδισμένων, ποντάρισε στον Άλεξ Σάλνμοντ, τον οποίο χαρακτήρισε ως τον «καλύτερο πολιτικό στα σημερινά πράγματα» και δίνοντάς του υποστήριξη μέσω της εφημερίδας του «Scottish Sun».
4. Στους χαμένους συμπεριλαμβάνεται και το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN, το οποίο την τελευταία στιγμή πρόβαλε τη δική του δημοσκόπηση, που έδινε τη νίκη στους οπαδούς του «ναι», χωρίς να βγαίνουν όμως τα νούμερα… Εκφράζοντας έτσι τον ανεκπλήρωτο πόθο των Αμερικανών να δουν την αρχή της διάλυσης της ΕΕ…
Οι Ευρωσκεπτικιστές
Οι βουλευτές των Τόριδων, τέλος, που εκλέγονται στην Αγγλία είναι έξαλλοι με τις παραχωρήσεις που δόθηκαν στη Σκωτία την τελευταία στιγμή, φοβούμενοι πως οι εξελίξεις στη Σκωτία θα ενισχύσουν εκλογικά του εθνικιστές του Νάιτζελ Φάρατζ.
Το κόμμα του, το UKIP, οραματίζεται να έχει την εξέλιξη του σκωτσέζικου SNP του Άλεξ Σάλμοντ, το οποίο μόλις μια δεκαετία πριν βρισκόταν στο περιθώριο.
