Του Κώστα Μπετινάκη

Πριν περάσει ένας μήνας από την ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην εξωγενή κρίση της Συρίας το σκηνικό έχει αλλάξει δραματικά.

Οι κυβερνητικές δυνάμεις με την υποστήριξη των ρωσικών μαχητικών αρχίζουν να ανακτούν χαμένα εδάφη και οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις να βλέπουν να καταστρέφονται οπλικά συστήματα και αποθήκες πολεμοφοδίων που είχαν αφειδώς λάβει από τη Δύση και τις χώρες του Κόλπου.

Το πρώτο ταξίδι του προέδρου της Συρίας Άσαντ στο εξωτερικό-από τότε που ξέσπασε ο πόλεμος – ήταν στη Μόσχα και τόσο η Τουρκία όσο φυσικά και ο Λευκός Οίκος εξέφρασαν αμέσως τη δυσαρέσκειά τους για την υποδοχή που έτυχε με κόκκινο χαλί, στο Κρεμλίνο.

Η ρωσική ανακοίνωση ήταν λιτή και ανέφερε ότι στη συνάντηση Πούτιν-Ασαντ «από κοινού εξετάσθηκαν τα επακόλουθα της κρίσης και ο προσεχής σχεδιασμός για την αντιμετώπισή της».

Πάντως, ο πρόεδρος Πούτιν, ενημέρωσε αμέσως τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν τηλεφωνικά για την κατάσταση στη Συρία και τις επαφές που είχε στη Μόσχα με τον σύριο πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασαντ.
Σε χθεσινές δηλώσεις του, ο ρώσος πρέσβης στην Τουρκία Αντρέι Καρλόφ επανέλαβε πως η Μόσχα είναι έτοιμη να συνεργασθεί με την Άγκυρα στον αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας που πλήττει την Συρία.
Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Τουρκία Αχμέτ Νταβούτογλου σαρκάζοντας, είπε πως «θα ήταν καλύτερα για τον συριακό λαό να μην επέστρεφε από τη Μόσχα ο Άσαντ».

Η παράλληλη διπλωματική με την στρατιωτική επιτυχία που σημειώνει η ρωσική πολιτική στην συριακή κρίση επέσπευσε συνάντηση ΗΠΑ-Ρωσίας-Σαουδικής Αραβίας και Ιορδανίας που συγκάλεσε την Δευτέρα για αύριο Παρασκευή, ο Αμερικάνος υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι «προκειμένου να εξετασθούν τρόποι ώστε να αποτραπεί η ολοκληρωτική καταστροφή της Συρίας».

Η πρόσκληση αυτή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αποτελεί ξεκάθαρη στροφή 180 στην αμερικάνικη πολιτική, που εφαρμόζεται εδώ και καιρό με την διάλυση του Ιράκ και της Λιβύης.

Ως τώρα η πολιτική της Ουάσιγκτον ήταν «να καταστραφεί μια και καλή η Συρία» και να προκύψουν σειρά κρατιδίων που θα αποτελούν μία συνομοσπονδία από: Ένα μεγαλύτερο κρατίδιο Αλαουιτών (που ανήκει ο Άσαντ) κατά μήκος των Μεσογειακών ακτών. Ένα κουρδικό στον βόρειο και βορειοδυτικό διάδρομο στα σύνορα με την Τουρκία. Ένα τρίτο με κυρίως Δρούζους στα νοτιοδυτικά και ένα τέταρτο από Σουνίτες Μουσουλμάνους ενώ στην κεντρική ζώνη –από τη Δαμασκό στο Χαλέπι θα έπρεπε να δημιουργηθεί μια πολυεθνική ζώνη…

Αυτό θα προϋπόθετε άμεση απομάκρυνση του Άσαντ και την αντικατάστασή του από μία ασθενή διακυβέρνηση. Ο έλεγχος της εξουσίας όμως και η διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων θα κατακερματίζονταν στα αυτόνομα κρατίδια.

Το σχέδιο αυτό πρόβλεπε ένα ασταθές κράτος όπως της σημερινής Βοσνίας.

Τα αμερικανικά αυτά σχέδια, δεν φαίνονται να έχουν αλλάξει λόγω της πρόσκλησης του Κέρι για την διάσκεψη της Παρασκευής.

Αποτελεί απλώς μια απόπειρα από τις ΗΠΑ να αγοράσουν χρόνο για τους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ μισθοφόρους των οποίων «έχει καεί η γούνα» από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς.

Όπως έγραψε η τουρκική «Ζαμάν», «οι ΗΠΑ και αρκετά ευρωπαϊκά και κράτη του Κόλπου έχουν συμφωνήσει σε ένα σχέδιο σύμφωνα με το οποίο ο Σύρος πρόεδρος Άσαντ θα παραμείνει για μια μεταβατική περίοδο έξι μηνών», κάτι που ήδη σημαίνει ότι υπάρχει αλλαγή και στην τουρκική απόπειρα άμεσης κατάργησης του Άσαντ.

Όπως δήλωσε στην Ζαμάν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Γιασάρ Γιακίς την Τρίτη, «Αν ο συριακός λαός αποφασίσει να συνεχίσει να κυβερνά ο Άσαντ, δεν πέφτει λόγος στις τουρκικές αντιρρήσεις».

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, είχε προσφέρει επίλυση από το ξέσπασμα σχεδόν της κρίσης το 2012 καλώντας συνάντηση στη Γενεύη για την συριακή κρίση, αλλά η τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον, είχε απορρίψει τη συμμετοχή του Άσαντ σ΄αυτήν.

Αλλά πλέον χαρακτηριστικό της ασαφούς πολιτικής του Στέητ Ντιπάρτμεντ αποτελεί η απάντηση του αξιωματούχου Μαρκ Τόουνερ στο ερώτημα κατά την ενημέρωση των διαπιστευμένων συντακτών, «πόσο καιρό θεωρούν οι ΗΠΑ ότι θα κρατήσει η μεταβατική περίοδος στην Συρία: Ο Τόουνερ παραδέχθηκε πως οι ΗΠΑ βρίσκονται ακόμη «στην διαδικασία έναρξης της διαδικασίας».

Και ο νοών νοήτω.