Η ανθρωπότητα θα κληθεί μέσα στις επόμενες δεκαετίες να βρει λύση σε 13 μεγάλες κρίσεις, καθώς σε διαφορετική περίπτωση σημαντικό τμήμα του πληθυσμού θα απειληθεί με αφανισμό. Αυτό επισημαίνεται σε άρθρο του «Guardian», το οποίο υπογράφει ο Τζορτζ Μονμπιό.
Σε περίπτωση που δεν δοθούν ουσιαστικές λύσεις σε αυτές τις κρίσεις, εκατομμύρια άνθρωποι θα βρεθούν αντιμέτωποι με την εξαθλίωση και τον θάνατο
Οι 13 κρίσεις κατά τον Τζορτζ Μονμπιό:
Ο Ντόναλντ Τραμπ
Ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ «μοιάζει με άνθρωπο που δεν έχει τις ικανότητες της αυτοσυγκράτησης και της διατήρησης των ισορροπιών, αλλά χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερη εκδικητικότητα. Έχει τα χέρια του ελεύθερα, με το Κογκρέσο και τη Γερουσία υπέρ του. Πλαισιώνεται από ανθρώπους που η κρίση και η γνώση του κόσμου είναι στην καλύτερη περίπτωση περιορισμένη. Αναλαμβάνει τις τύχες της μεγαλύτερης πυρηνικής -αλλά και αυτής με το μεγαλύτερο συμβατικό οπλοστάσιο- δύναμης στον κόσμο, αλλά και μιας χώρας με τις πιο εξελιγμένες μορφές παρακολούθησης που έχει αναπτύξει κράτος».
Ο σύμβουλός του για την εθνική ασφάλεια
Ο σύμβουλός του για τα θέματα εθνικής ασφάλειας Μάικλ Φλιν είναι ένας επικίνδυνος εξτρεμιστής, σύμφωνα με τον Τζορτζ Μονμπιό, και έχει ελεύθερα τα χέρια του να λάβει κρίσιμες αποφάσεις, ακόμα και χωρίς τη συγκατάθεση του Κογκρέσου.
Η υπόλοιπη ομάδα του
Το επιτελείο του Τραμπ αποτελείται εν μέρει από επαγγελματίες λομπίστες των κλάδων του πετρελαίου, του καπνού, των χημικών, του χρηματοπιστωτικού συστήματος κι άλλους δισεκατομμυριούχους. Η προτεραιότητά τους, λοιπόν, θα είναι να αποφύγουν τους κανονισμούς και τη φορολογία. Αυτοί οι άνθρωποι -ή καλύτερα τα συμφέροντα που εκπροσωπούν- έχουν πλέον τον έλεγχο. Πέρα από τις επιπλοκές στη δημόσια υγεία, στην οικονομία και τη σταθερότητα, αυτό αποτελεί και μια δικαίωση του πολιτικού μοντέλου που επιχείρησαν να λανσάρουν οι καπνοβιομηχανίες τη δεκαετία του ’60. Αυτό το μοντέλο αποδεικνύει ότι αν σπαταλήσεις αρκετά χρήματα σε «δεξαμενές σκέψης», ακαδημαϊκούς και δήθεν κινήματα και «δουλέψεις» με τα ΜΜΕ ώστε να τους δώσεις μια πλατφόρμα, μπορείς να αγοράσεις όσους πολιτικούς χρειαστεί και η Δημοκρατία καταλήγει ένα κενό γράμμα.
Το Brexit
Η προσπάθεια της Βρετανίας να απαγκιστρωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση μετατρέπεται σε… σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, καθώς διαμορφώνονται τα ακόλουθα ενδεχόμενα για το Λονδίνο:
α) είτε συμφωνεί με την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών σε αντάλλαγμα για την πρόσβαση στην ελεύθερη αγορά, οπότε σε μια τέτοια περίπτωση το στρατόπεδο του Brexit δεν θα έχει κερδίσει τίποτα πέρα από μια μεγάλη ντροπή ή β) η Ευρωπαϊκή Ένωση κλείνει τις πόρτες. Όχι μόνο είναι πιθανό να απορρίψει τους όρους που προτείνει η βρετανική κυβέρνηση, αλλά θα μπορούσε να παρουσιάσει και έναν λογαριασμό περίπου 60 δισεκατομμυρίων στους Βρετανούς, λόγω του κόστους της αποχώρησης. Αυτό το ποσό θα ήταν πολιτικά αδύνατο να πληρωθεί από την κυβέρνηση και θα οδηγούσε σε μια αδιαπραγμάτευτη ρήξη και το σκληρότερο δυνατό Brexit.
Ευρωζώνη
Η ιταλική τραπεζική κρίση μπορεί ανά πάσα στιγμή να τινάξει στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, την ώρα που το Βερολίνο εμμένει στην πολιτική της λιτότητας. Το οικονομικό μέγεθος της Ρώμης δεν επιτρέπει τη διάσωσή της με ένα πρόγραμμα βοήθειας αντίστοιχο με αυτό που δόθηκε σε κράτη όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα.
Παγκόσμια οικονομική κρίση
Επανάληψη μιας οικονομικής κρίσης, παγκόσμιας εμβέλειας, όπως αυτής που εκδηλώθηκε τη διετία 2007-2008, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη στη διαχείρισή της.
Μηχανές και αυτοματοποίηση
Η αυτοματοποίηση σε πολλά κομμάτια της παραγωγής αναμένεται να καταστρέψει θέσεις εργασίας και εξαιτίας της διείσδυσης της τεχνολογίας σε κάθε κομμάτι της οικονομίας δεν πρόκειται για κάποια μόδα που θα περάσει, αλλά για εξέλιξη που λαμβάνει μορφές «χιονοστιβάδας». Είναι πολύ δύσκολο να σκεφτεί κάποιος πώς θα αναπληρωθούν οι θέσεις εργασίας, εκτιμά ο Βρετανός συγγραφέας και προσθέτει ότι καμία κυβέρνηση ή μεγάλο κόμμα πουθενά στον κόσμο δεν δείχνει να καταλαβαίνει τη σημασία ή το μέγεθος αυτού του ζητήματος.
Αν η Μαριν Λε Πεν κερδίσει τις γαλλικές εκλογές
Η Μαρίν Λε Πεν έχει αρκετά καλές πιθανότητες να γίνει η επόμενη πρόεδρος της Γαλλίας. Αν αυτό θα προκαλέσει την κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι άγνωστο. Αν αυτή δεν είναι μια σαφέστατη κρίση, υπάρχουν άλλες που περιμένουν τη… σειρά τους (ιδιαίτερα με τα αναδυόμενα εθνικιστικά κινήματα σε όλη την κεντρική και ανατολική Ευρώπη) και αναμένεται να δημιουργήσουν αλυσιδωτή αντίδραση. Νομίζω ότι, όταν ξεκινήσει, θα γίνει με τέτοια ταχύτητα που θα εκπλήξει τους πάντες. Από τον έναν μήνα στον άλλο, η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αμφισβητείται.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ
Αν η Λε Πεν κερδίσει, τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ θα εκπροσωπούνται από τους εξής: Ντόναλντ Τραμπ, Βλαντίμιρ Πούτιν, Ζι Ζινπίνγκ, Τερέσα Μέι και Μαρίν Λε Πεν. Δεν το λες και καθησυχαστικό.
Η συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα στα σκουπίδια
Τα εθνικά προγράμματα για την κλιματική αλλαγή δεν έχουν καμία σχέση με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις στο Παρίσι. Ακόμα κι αν τα προγράμματα εφαρμοστούν κατά γράμμα στο εξής (που δεν θα συμβεί), θα είμαστε πολύ πίσω από αυτά που συμφωνήθηκαν. Και αυτή η παραδοχή γίνεται προτού μάθουμε τι ακριβώς θα κάνει ο Τραμπ.
Το μεταναστευτικό
Ο αντίκτυπος της κατάρρευσης της συμφωνίας για την κλιματική αλλαγή -πέρα από… μικρά πράγματα όπως οι πλημμύρες στις πόλεις, η απώλεια παραγωγής τροφίμων ή η μείωση των υδάτινων πόρων- θα είναι και η μαζική μετανάστευση, που θα προστεθεί στην ήδη υπάρχουσα τάση. Οι ανθρωπιστικές, πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες, τεράστιες.
Σιτηρά για ακόμη 60 χρόνια
Σύμφωνα με το τμήμα τροφίμων και γεωργίας του ΟΗΕ, με βάση τα σημερινά δεδομένα των εδαφών μας μένουν ακόμη 60 χρόνια θερισμού σιτηρών!
Επιταχυνόμενη πορεία εξαφάνισης
Η πορεία εξαφάνισης εμφανίζεται -αν μη τι άλλο- επιταχυνόμενη. Φτάνει μέχρι εδώ; Δυστυχώς, όχι. Μια από τις ιδιαιτερότητες αυτού του πλέγματος της πολυεπίπεδης κρίσης είναι το γεγονός πως δεν μοιάζει να υπάρχει άλλος δρόμος για να ακολουθήσουμε. Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κάποιος ένα ρεαλιστικό σενάριο, στο οποίο οι κυβερνήσεις χάνουν τη διάθεσή τους για παρακολουθήσεις και βομβαρδισμούς με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, οι δισεκατομμυριούχοι ξεχνούν να χειραγωγούν την κοινή γνώμη, η προβληματική Ευρωπαϊκή Ένωση επανασυντίθεται, η κλιματική αλλαγή γυρίζει πίσω, είδη επιστρέφουν από την εξαφάνιση και τα σιτηρά επιστρέφουν στο έδαφος. Όλες αυτές δεν είναι στιγμιαίες κρίσης, αλλά αποτελούν μέρος μιας μόνιμης κατάρρευσης. Οπότε το ερώτημα δεν είναι πώς να τις ξεπεράσουμε -αν αυτό είναι δυνατό- αλλά πώς θα τις αποφύγουμε. Μπορεί να συμβεί; Αν ναι, τι θα προϋπέθετε;
