Την τοποθέτηση ενός δορυφόρου με τεχνητό τρόπο γύρω από τη Σελήνη σχεδιάζει η NASA με χρονικό ορίζοντα τις αρχές της δεκαετίας του 2030. Ο δορυφόρος της Σελήνης θα είναι ένας βράχος από αστεροειδή και την τοποθέτησή του θα αναλάβει ρομποτικό σκάφος στο πλαίσιο της αποστολής Asteroid Redirect Mission (ARM).
Ο βράχος που θα παίξει το ρόλο φεγγαριού στον μεγαλύτερο δορυφόρο της Γης σχεδιάζεται να έχει διάμετρο έως και τέσσερα μέτρα. Αφού κινηθεί σε σταθερή τροχιά γύρω από τη Σελήνη, οι αστροναύτες θα συλλέξουν δείγματα τα οποία θα φέρουν πίσω στη Γη για αναλύσεις.
Ο σκοπός της αποστολής
Η αποστολή προϋπολογισμού 1,25 δισ. δολαρίων αναμένεται να ξεκινήσει το Δεκέμβριο του 2020. Θα χρειαστούν περίπου δύο χρόνια ώστε το διαστημόπλοιο να προσεγγίσει τον αστεροειδή από τον οποίο θα αποσπαστεί ο βράχος, με κυριότερο υποψήφιο τον 2008 EV5, έναν διαστημικό βράχο μήκους 400 μέτρων.
Σύμφωνα πάντως με το γενικό χρονοδιάγραμμα της ARM, το μη επανδρωμένο σκάφος θα χρειασθεί μία διετία περίπου για να φτάσει στον στόχο του, όπου θα παραμείνει περίπου 400 ημέρες προτού μεταφέρει το φορτίο στη Σελήνη. Ο λόγος είναι πως, εκτός από την αφαίρεση του βράχου, θα πραγματοποιήσει αρκετές μελέτες στον αστεροειδή. Επίσης, θα δοκιμάσει κατά πόσο μπορεί με τη βαρύτητά του να εκτρέψει ελαφρώς τον αστεροειδή από την πορεία του. Μία ιδέα που, αν αποδειχθεί ότι λειτουργεί στην πράξη, ίσως στο μέλλον αποδειχθεί σωτήρια για να προστατευθεί η ανθρωπότητα από κάποιο ουράνιο σώμα που βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη.
Η Σελήνη αναμένεται να αποκτήσει τον τεχνητό της δορυφόρο στα τέλη του 2025, ενώ η «επίσκεψη» των αστροναυτών θα γίνει με την κάψουλα Orion, που θα αναπτύξει για αυτό το σκοπό η NASA.
Παρότι οι ερευνητές της NASA θα έχουν την ευκαιρία να εξετάσουν από κοντά έναν αστεροειδή, βασικός σκοπός της αποστολής είναι να πραγματοποιηθούν δοκιμές ενόψει μια μελλοντικής επανδρωμένης αποστολής στον Άρη.
Το διαστημόπλοιο θα κινηθεί χάρη σε ένα δοκιμαστικό ηλιακό σύστημα ηλεκτρονικής προώθησης, το οποίο λαμβάνει ενέργεια από ηλιακές κυψέλες για να εκτοξεύσει φορτισμένα σωματίδια του παρέχουν ώση. Το σύστημα είναι πιο αργό από τους συμβατικούς πυραύλους, αλλά είναι αποδοτικότερο. Άλλωστε δεν είναι δυνατή η αποστολή ενός πυραύλου καυσίμων στον Άρη.
Επίσης, η αποστολή θα δώσει στη NASA την ευκαιρία να δοκιμάσει τεχνικές πλοήγησης ακριβείας που θα απαιτηθούν σε μια αποστολή στον Άρη. Τότε, μια μελλοντική αποστολή θα χρειαστεί μεγαλύτερα φορτία, οπότε η διαχείριση ενός μεγάλου διαστημικού βράχου αποτελεί καλή προπόνηση.
Σε χθεσινή τηλεδιάσκεψη με δημοσιογράφους, ο εκπρόσωπος της NASA Ρόμπερτ Λάιτφουτ ανέφερε πως «τέτοιες λύσεις είναι απαραίτητες αν αργότερα θελήσουμε να φέρουμε δείγματα στη Γη από άλλα ουράνια σώματα», είπε χαρακτηριστικά.
Πηγή: econews
