Στην αρχή ήταν το κρατίδιο Χόλσταϊν. Πρόκειται για το μικρότερο κράτος-μέλος της γερμανικής ομοσπονδίας, το οποίο εξαρχής ήταν το μικρό «κάστρο» της Σοσιαλδημοκρατίας.
Πριν από μερικούς μήνες ο Μάρτιν Σουλτς υπέβαλε την παραίτησή του από την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου και ανέλαβε τα ηνία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, που κατά τους ειδικούς παρέπαιε υπό την ηγεσία του «μαλθακού» Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Ένας γνωστός Έλληνας πολιτικός, εκείνη την περίοδο, έλεγε εύστοχα πως ο Γκάμπριελ ήταν ένας «no leader», ένας μη αρχηγός δηλαδή. Τότε, οι δημοσκοπήσεις έκαναν… πάρτι με την υποψηφιότητα Σουλτς. Τον ανέδειξαν ως το απόλυτο φαβορί για τις εκλογές του επερχόμενου Σεπτεμβρίου και του απέδωσαν μια ισχυρότατη δυναμική.
Λίγους μήνες μετά, το άστρο του Μάρτιν Σουλτς, έπειτα από μια ελλειπτική τροχιά, φαίνεται πως έπεσε στο μαγνητικό πεδίο της πολιτικής κατηφόρας.
Το προσφυγικό γύρισε… μπούμερανγκ
Οι ήττες στο Χόλσταϊν και στη Ρηνανία – Βεστφαλία είναι πάνω απ’ όλα δικές του προσωπικές ήττες απέναντι σε μια Άνγκελα Μέρκελ, η οποία λίγους μήνες πριν είχε φθάσει στο σημείο να είναι ακόμη και δεύτερη στις δημοσκοπήσεις. Τότε, τα «λαμπρά» μυαλά της ευρωπαϊκής λαϊκής Δεξιάς, της Ακροδεξιάς και συνολικά των ευρωσκεπτικιστών είχαν αποδώσει την πτώση της δημοφιλίας της καγκελαρίου στην πολιτική της έναντι του προσφυγικού ζητήματος. Ο καθένας θυμάται ότι με την έκρηξη του κύματος προσφυγιάς από τη Συρία η Άνγκελα Μέρκελ ήταν η μοναδική Ευρωπαία ηγέτις η οποία εξαρχής, και με τη δική της σφραγίδα, επέλεξε να καταστήσει τη Γερμανία χώρα υποδοχής των ανθρώπων αυτών.
Η Μέρκελ χαμογελούσε, ενώ ο Ολάντ προσπαθούσε να κρύψει τον ανθρωπιστικό «λεκέ» που μεγάλωνε στα βόρεια της χώρας του, στην περιοχή του ΚαλαίΤελικά, η Γερμανία, σε πείσμα όλων των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, χωρίς εξαίρεση (εκτός φυσικά από την Ελλάδα) επέβαλε την υποδοχή 1 εκατ. προσφύγων -αριθμός ρεκόρ, αλλά και αριθμός που καταδεικνύει το πώς η Μέρκελ, η οποία είναι μια Συντηρητική πολιτικός και ηγέτις μιας συχνά επικίνδυνα συντηρητικής Χριστιανοδημοκρατίας, διέσωσε την τιμή της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή, ο Σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ, ακολουθούμενος από το σύνολο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, έκλεισε τα αφτιά του τόσο στις επίσημες αποφάσεις της Ε.Ε. όσο και στις αξίες του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού.
Τότε, οι δημοσκόποι κατέγραψαν μια ευρεία αντίδραση των Γερμανών ψηφοφόρων. Παράλληλα, οι δημοσιογράφοι κατέγραψαν πληθώρα ανακοινώσεων και τοποθετήσεων Συντηρητικών πολιτικών, ακόμα και εντός της ίδιας της γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας κατά των επιλογών Μέρκελ. Επιπλέον, πήραν κεφάλι οι Γερμανοί εναλλακτικοί της Ακροδεξιάς, ενώ δεν έκρυβαν την αντίθεσή τους προς τη Μέρκελ και οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας. Η Μέρκελ χαμογελούσε, ενώ ο Ολάντ προσπαθούσε να κρύψει τον ανθρωπιστικό «λεκέ» που μεγάλωνε στα βόρεια της χώρας του, στην περιοχή του Καλαί, όπου χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες ζούσαν μία «κόλαση», επιχειρώντας να πιάσουν το όνειρο της μετάβασής τους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι σκηνές είναι γνωστές…
Ανάγκη για εργατικά χέρια
Η Άνγκελα Μέρκελ ποτέ δεν πήρε πίσω αυτά που είπε. Αντίθετα, με σθένος στήριξε τις θέσεις της και ανέλαβε την πολιτική ευθύνη.
Γερμανική οικονομική μηχανή χωρίς ξένους εργάτες δεν μπορεί να υπάρξει
Τα αποτελέσματα στα κρατίδια Χόλσταϊν και Ρηνανίας – Βεστφαλίας, που αποτελούν και πολύ πλούσιες και παραγωγικές περιοχές της Γερμανίας, δείχνουν πώς η κοινωνία αντελήφθη τελικά αυτό που είχε αντιληφθεί και τον προηγούμενο αιώνα, τη δεκαετία του ’50. Ότι, δηλαδή, γερμανική οικονομική μηχανή χωρίς ξένους εργάτες δεν μπορεί να υπάρξει. Η Άνγκελα Μέρκελ το αντελήφθη νωρίς, την ώρα που οι αντίπαλοί της δεν είχαν καν καταλάβει σε ποια κατάσταση βρίσκεται η αγορά εργασίας της χώρας τους.
Καβάλα στ’ άλογο η Μέρκελ
Τώρα, οι δημοσκόποι δίνουν ένα σαφές προβάδισμα στη Μέρκελ, ανεβάζοντας τη διαφορά της από τους Σοσιαλδημοκράτες στις 10 ποσοστιαίες μονάδες.
Το συνήθως φειδωλό σε σχόλια BBC κατέθετε το βράδυ της Κυριακής την άποψή του για τον «εκλεκτό» της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας, κάνοντας λόγο για… «Schultz effect»Η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία, μερικές μόνο εβδομάδες μετά τις γαλλικές εκλογές και την ιστορική ήττα της γαλλικής Σοσιαλδημοκρατίας, πρέπει να αναρωτηθεί αν όντως έχει «πιάσει» τον σφυγμό της γερμανικής κοινωνίας. Και το ζήτημα που τίθεται είναι αν ο Μάρτιν Σουλτς, που εκλήθη από τις Βρυξέλλες για να σώσει το SPD, ήταν μια καλή επιλογή. Το συνήθως φειδωλό σε σχόλια BBC κατέθετε το βράδυ της Κυριακής την άποψή του για τον Σουλτς.
Το βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο διερωτήθηκε αν το «Schultz effect», που άρχισε με μια θεαματική υποδοχή, θα τελειώσει πιθανότητα με μια διακριτική αποχώρηση του Γερμανού πολιτικού από το προσκήνιο προκειμένου οι Σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας να ανακαλύψουν μια άλλη ηγετική φυσιογνωμία ικανή να προσδώσει στο κόμμα μια δυναμική νίκης.
Δημιουργική.. ασάφεια
Το BBC λέει και κάτι άλλο. Πως ο Σουλτς και το επιτελείο του, αφού «ψάρεψαν» στα θολά νερά της κοινωνικής αντίδρασης ως προς τις απόψεις της Μέρκελ για το προσφυγικό, δεν φρόντισαν να παρουσιάσουν ένα σχέδιο, ένα οικονομικό και κοινωνικό πρόγραμμα, ικανό να συγκινήσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους.
Ο πολιτικός λόγος των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών και του ίδιου του Σουλτς είναι αόριστος και μη εξειδικευμένος σε μία εποχή που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες ζητούν από τους πολιτικούς τους να παρουσιάζουν θέσεις και όχι υποθέσεις.
Ως γνωστόν, το πρώτο ταξίδι του Εμανουέλ Μακρόν θα είναι στο Βερολίνο. Εκεί Μακρόν και Μέρκελ αναμένεται να βάλουν κάτω ένα χρονοδιάγραμμα για τις αλλαγές της Ευρώπης που θα συζητηθούν και θα εφαρμοστούν μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Σε αυτόν τον διάλογο οι Σοσιαλδημοκράτες είναι προς το παρόν απόντες…
Zougla Newsroom
