Με τα κόμματα της γαλλικής αριστεράς να δείχνουν έτοιμα για την ένωσή τους υπό τον Μελανσόν και τον Πρόεδρο Μακρόν να διαπραγματεύεται με κόμματα, οργανώσεις και πρόσωπα άλλοτε δεξιάς και άλλοτε αριστερής προέλευσης, η Γαλλία έχει πλέον για τα καλά εισέλθει σε μια ακόμη προεκλογική περίοδο, ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου.
Στον χώρο της αριστεράς η Ανυπότακτη Γαλλία και οι Οικολόγοι ανακοίνωσαν πως κατέληξαν σε πολιτική συμφωνία. Το ίδιο αναμένεται κατά πάσα πιθανότητα να συμβεί τη Δευτέρα και με το Κομμουνιστικό Κόμμα, ενώ με τους συρρικνωμένους Σοσιαλιστές είναι πλέον σαφές πως ότι και αν συμβεί, άλλοι θα συμμαχήσουν με τον Μελανσόν και άλλοι με τον Μακρόν.
Και επειδή, όπως έλεγε κάποτε ο Φρανσουά Μιτεράν, «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων», η επισημοποίηση της συνεργασίας στον χώρο της αριστεράς εκτιμάται ότι θα γίνει αύριο 3 Μαΐου, την ημέρα που το 1936 η γαλλική αριστερά, με το Λαϊκό Μέτωπο, κέρδισε για πρώτη φορά εκλογές στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας.
Σε γενικές γραμμές και με βάση τα όσα έχουν γίνει γνωστά, για να επιτευχθεί η συμφωνία με τους Οικολόγους, η Ανυπότακτη Αριστερά έβαλε νερό στο κρασί της αναφορικά με τα ευρωπαϊκά ζητήματα, ενώ το ίδιο αναμένεται να πράξει, αναφορικά με την πυρηνική ενέργεια, στις σημερινές διαπραγματεύσεις της με τους κομμουνιστές. Εκ παραλλήλου φαίνεται να έχει συμφωνηθεί και το ζήτημα της κατανομής των εδρών, κατά τρόπο που να εξασφαλίζει σε όλες τις συνιστώσες τη δυνατότητα απόκτησης «κοινοβουλευτικής ομάδας». Για να αποκτήσει στη Γαλλία ένα κόμμα αναγνωρισμένη από τον κανονισμό της Εθνοσυνέλευσης κοινοβουλευτική ομάδα (κάτι που συνεπάγεται πολιτική αναγνωρισιμότητα αλλά και σημαντική κρατική χρηματοδότηση) θα πρέπει να έχει τουλάχιστον 15 βουλευτές.
Το ζήτημα της δυνατότητας συγκρότησης «κοινοβουλευτικής ομάδας» φαίνεται να ταλανίζει και τις διαβουλεύσεις της προεδρικής πλειοψηφίας με τις συγγενικές προς αυτή πολιτικές δυνάμεις. Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει αφήσει να εννοηθεί πως θα προτιμούσε τη μεγαλύτερη δυνατή ομογενοποίηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας την οποία, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των περισσότερων πολιτικών αναλυτών, μάλλον θα ξανακερδίσει τον Ιούνιο.
Ωστόσο η δυνατότητα συγκρότησης «κοινοβουλευτικής ομάδας» φαίνεται να είναι εκ των ων ουκ άνευ για την επίτευξη ορισμένων πολιτικών συμμαχιών στον χώρο αυτό.
Τέλος στον χώρο της ακροδεξιάς η Μαρίν Λεπέν εξακολουθεί να απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας με τον Ερίκ Ζεμούρ, ευελπιστώντας πως ακόμα και αν δεν αναδειχτεί αξιωματική αντιπολίτευση, θα έχει τουλάχιστον απαλλαγεί εφεξής από την πολιτική παρουσία του.
