Διακυβέρνηση με διατάγματα, εξαγγελίες που έμειναν στα χαρτιά και συστηματικός μετασχηματισμός των ΗΠΑ προς το συντηρητικότερο.
Η 8η Νοεμβρίου 2016 θα περάσει στην αμερικανική ιστορία ως ημέρα δύο κραυγαλέων λανθασμένων εκτιμήσεων.
Μέχρι τότε, δημοσκόποι, δημοσιογράφοι, όλοι οι Δημοκρατικοί, αρκετοί Ρεπουμπλικανοί και, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες φήμες, του ίδιου του Ντόναλντ Τραμπ συμπεριλαμβανομένου, πίστευαν ότι η Χίλαρι Κλίντον επρόκειτο να εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ. Κάπου εκεί θα τελείωνε ο πιο βρόμικος προεκλογικός αγώνας των τελευταίων 100 χρόνων.
Δύο οικτρά λάθη. Ο Τραμπ εξελέγη 45ος πρόεδρος της χώρας και ο προεκλογικός αγώνας φαίνεται να συνεχίζεται απρόσκοπτα.
Τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στον Αμερικανό πρόεδρο, όπως το δεξιό συντηρητικό Fox News, εξακολουθούν να βάλλουν κατά της Χίλαρι Κλίντον και ο Ντ. Τραμπ φαίνεται να νιώθει εξαιρετικά άνετα στις συγκεντρώσεις των υποστηρικτών του, οι οποίες ελάχιστα διαφέρουν από αυτές που διοργάνωνε προεκλογικά.
Η τέχνη της πολιτικής, η οικοδόμηση πλειοψηφιών και η αναζήτηση συμβιβασμών, δηλαδή το ουσιαστικό καθήκον του προέδρου, δεν φαίνεται να ταιριάζει στον Τραμπ. Ο πενιχρός απολογισμός της πρώτης του χρονιάς στον Λευκό Οίκο είναι ενδεικτικός.
Obamacare και άλλες δεσμεύσεις αθετήθηκαν
Μια από τις κεντρικές προεκλογικές εξαγγελίες του Αμερικανού προέδρου ήταν η κατάργηση του νομοθετικού πακέτου Obamacare, το οποίο είχε καθιερωθεί επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα με στόχο να παράσχει σε όλους τους Αμερικανούς πρόσβαση στην ασφάλιση υγείας με προσιτούς όρους.
Η υπόσχεση Τραμπ ότι το Obamacare θα αντικατασταθεί από κάτι «πολύ καλύτερο» παραμένει ανεκπλήρωτη μέχρι σήμερα, με τους Ρεπουμπλικάνους στο Κογκρέσο να μην έχουν καταλήξει ακόμη σε κάποια συμφωνία.
Έπειτα από επανειλημμένες αποτυχημένες προσπάθειες αντικατάστασης του Obamacare τελικά οι Ρεπουμπλικάνοι συμβιβάστηκαν με την ιδέα να προχωρήσουν προς το παρόν χωρίς μεταρρύθμιση στην Υγεία. Ο ίδιος ο πρόεδρος αρκείται για την ώρα στην κατάργηση ορισμένων χρηματοδοτήσεων για το Obamacare και οδηγεί το σύστημα σε οικονομικό αδιέξοδο.
Η δεύτερη μεγάλη υπόσχεση του Ντόναλντ Τραμπ ήταν η κατασκευή του «υπέροχου τείχους» στα σύνορα με το Μεξικό, προκειμένου να σταματήσει η είσοδος «κακών ανθρώπων» -όπως αρέσκεται να χαρακτηρίζει τους μετανάστες- στις ΗΠΑ.
Το επίμαχο έργο επρόκειτο να υλοποιηθεί αποκλειστικά με χρήματα από το Μεξικό. Τον εφετινό Ιανουάριο εκπονήθηκαν τα πρώτα σχέδια του τείχους και μόλις τον Σεπτέμβριο ξεκίνησε η κατασκευή κάποιων πρωτοτύπων.
Τον Αύγουστο, ωστόσο, η «Washington Post» είχε δημοσιεύσει το πρωτόκολλο συνομιλίας μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Μεξικανού ομολόγου του Ενρίκε Πένια Νιέτο, όπου ο Τραμπ ομολόγησε ότι γνωρίζει πως το Μεξικό δεν είναι διατεθειμένο να πληρώσει για το έργο. Ωστόσο, παρακάλεσε τον Μεξικανό πρόεδρο να μην το αναφέρει δημόσια, ώστε να μην πλήξει την εικόνα του Ντ. Τραμπ στην αμερικανική κοινή γνώμη. Το 1,5 δις ευρώ που απαιτείται για την έναρξη των κατασκευαστικών έργων του τείχους δεν έχει ακόμη εγκριθεί από το Κογκρέσο.
Πολιτική μέσω διαταγμάτων
Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει τη δυνατότητα να χαράσσει την πολιτική του με εκτελεστικά διατάγματα, τα οποία ναι μεν δεν είναι ισότιμα του νόμου, ωστόσο είναι απολύτως δεσμευτικά για την ομοσπονδιακή διοίκηση και τους υπαλλήλους της.
Και αρκετοί από τους προκατόχους του Τραμπ είχαν κάνει χρήση αυτής της δυνατότητας. Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει ήδη καταργήσει με μια απλή υπογραφή περισσότερες από 800 αποφάσεις του Μπαράκ Ομπάμα.
Επίσης, στον έναν χρόνο θητείας του εξέδωσε 50 διατάγματα, περισσότερα από κάθε προκάτοχό του τα τελευταία 50 χρόνια στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Ένα πεδίο όπου ο Ντ. Τραμπ επιστρατεύει τα εκτελεστικά διατάγματα είναι η μετανάστευση. Οι επίμαχες ταξιδιωτικές του απαγορεύσεις έχουν επανειλημμένα ακυρωθεί από την αμερικανική Δικαιοσύνη. Η διοίκηση Τραμπ υιοθετεί σκληρή στάση απέναντι στους παράτυπους μετανάστες. Περισσότεροι από 28.000 είχαν συλληφθεί μέχρι τον περασμένο Αύγουστο χωρίς να έχουν διαπράξει κάποιο άλλο αδίκημα.
Πάντως, η απέλαση ανεπιθύμητων αλλοδαπών είναι πιο χρονοβόρα συγκριτικά με την προεδρία Ομπάμα.
Μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης Τραμπ θεωρείται ο διορισμός του υπερσυντηρητικού νομικού Νιλ Γκόρσακ στο δικαστικό συμβούλιο του Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου. Με αυτήν την τοποθέτηση οι Συντηρητικοί εξασφαλίζουν την πλειοψηφία στο δικαστικό συμβούλιο του «Supreme Court» και κατά πάσα πιθανότητα για δεκαετίες σημαντική επιρροή στην ομοσπονδιακή νομολογία. Πέρα όμως από το Ανώτατο Δικαστήριο, ο Ντ. Τραμπ μεταμορφώνει τις ΗΠΑ σε ένα ισχυρά συντηρητικό κράτος στο οποίο οι συντηρητικές δυνάμεις έχουν το επάνω χέρι.
Ίσως η πιο εμφανής από όλες τις αλλαγές είναι ότι έναν χρόνο μετά την εκλογή Τραμπ οι ΗΠΑ μοιάζουν πιο βαθιά διχασμένες από ποτέ, οι πολίτες είναι πιο δύσπιστοι απέναντι στα ΜΜΕ και μεταξύ τους και οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνονται εξαιρετικά ανίκανες να επιτυγχάνουν συμβιβασμούς τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
