Αφιέρωμα τιμής και μνήμης σε τρεις δημοσιογράφους και συγγραφείς της Ομογένειας πραγματοποιήθηκε χθες στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, στο πλαίσιο της Γιορτής των Ελληνικών Γραμμάτων.
Προσωπικές μαρτυρίες και παρουσιάσεις επιλεγμένων κειμένων και ποιημάτων σκιαγράφησαν τη ζωή και το πολύτιμο έργο του Μπάμπη Μαλαφούρη (1902-1990), του Θεοδόση ‘Αθα (1936-1973) και της Ρεγγίνας Παγουλάτου (1920-2007).
Ο συντονιστής της εκδήλωσης Γιώργος Ανδριώτης ανέφερε ότι πρόκειται για την 3η εκδήλωση από τους ίδιους φορείς και κυρίως τις συμμετέχοντες ομοσπονδίες, οι οποίες από την αρχή ανέλαβαν την πρωτοβουλία για τη δημιουργία «συντονισμένης προσπάθειας» για τα πολιτιστικά δρώμενα της Ομογένειας, όπως είπε, προσθέτοντας: «Η συνεργασία, η αγαστή, η αλληλέγγυα και η ειλικρινής, είναι τώρα αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο, δεν υπάρχουν περιθώρια».
Ο κ. Ανδριώτης επεσήμανε: «Η αλλαγή, η ανέλιξη και η μεθοδική οργάνωση είναι επιβεβλημένη και επιτακτική. Πρέπει να προχωρήσουμε με βήματα δυναμικά και αποφασιστικά». Σημείωσε επίσης: «Θα πρέπει να τελειώσουν μια και καλή οι εποχές της προχειρότητας και της μετριότητας σε όλες τις εκφάνσεις και σε όλους τους φορείς όλων των βαθμίδων της οργανωμένης ομογενειακής μας ζωής. Και είναι ανάγκη να γίνουν όλα αυτά γιατί με τη σημερινή ρότα χάνουμε την ταυτότητα, τον πολιτισμό μας και την οντότητά μας σαν ελληνική ομογένεια. Είναι γεγονός τραγικό ότι στον ομογενειακό μας χώρο, η ελληνική γλώσσα απειλείται να αφανιστεί. Το πρωταρχικό και κορυφαίο στοιχείο του πολιτισμού μας, υποβαθμίζεται και περιθωριοποιείται».
Καταλήγοντας, τόνισε ότι «για τούτο λοιπόν, για να αφυπνιστούμε και να αφυπνίσουμε, τη σημερινή εκδήλωση την αφιερώνουμε σε τρεις αξέχαστους ομογενείς που αφιέρωσαν τη ζωή τους στα ελληνικά γράμματα».
Για τον μαχητή δημοσιογράφο και συγγραφέα του βιβλίου «Έλληνες της Αμερικής, 1528-1948», μίλησε ο δημοσιογράφος-ανταποκριτής και συγγραφέας ιστορικών βιβλίων, Μιχάλης Ιγνατίου. Αναφερόμενος στη γνωριμία του με τον Μπάμπη Μαλαφούρη και σε προσωπικές στιγμές, μέσα από τις οποίες αναδεικνυόταν το «ήθος και η αξιοπρέπειά» του, τόνισε: «Ο Μπάμπης ήταν ένας πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος και γραφιάς, όπως του άρεσε να τον λέμε. Πιστεύω ότι ήταν πάνω απ’ όλα δημοσιογράφος, με διεισδυτική ερευνητική ματιά και μετά από τόσα χρόνια που πέρασαν και μελετώντας τις τελευταίες εβδομάδες τα κείμενα τα δικά του, και άλλων που έγραψαν για τον Μπάμπη, όπως ο εξαίρετος συνάδελφος Γιάννης Μιχαλάκης, μπορώ να καταθέσω ότι ήταν αυτό που λέμε εραστής της δημοσιογραφίας, παθιασμένος με το αντικείμενό του». Πρόσθεσε ότι «ήταν ο φόβος και ο τρόμος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής και των μελών του διοικητικού συμβουλίου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης».
Μιλώντας για τον άνθρωπο και τον αγωνιστή δημοσιογράφο Μαλαφούρη, ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Θα συμφωνήσω με τον Γιάννη Μιχαλάκη, ότι ο Μπάμπης ήταν ένας ρομαντικός Δον Κιχώτης. Θα προσθέσω ότι ήταν μεγάλος Δημοκράτης και τα γραπτά του μιλούν από μόνα τους. Λάτρευε τον Ελληνισμό της Αμερικής, μιλούσε με πάθος για τα κατορθώματα της Ομογένειας, αλλά πίστευε ότι θα μπορούσε να κατορθώσει περισσότερα εάν είχε ηγέτες αντάξιούς της». Επίσης, σημείωσε: «Είχε τη δική του μηνιαία ελληνική εφημερίδα “Η Ομογένεια”. Κριτική φαρμάκι για τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο, αμείλικτο κατηγορώ κατά της χούντας και των ανθρώπων της στην Ομογένεια, να μην χαρίζεται σε κανένα. Ήταν σκληρός, ήταν απίστευτα επιθετικός, ήταν αμείλικτος για όσους δεν σέβονταν την ελληνική γλώσσα».
Καταλήγοντας, ο κ. Ιγνατίου είπε: «Ο Μπάμπης ο Μαλαφούρης, ο δικός μας Μπάμπης, πέθανε φτωχός και μόνος πριν από 24 χρόνια, στις 23 Ιανουαρίου του 1990. Έφυγε, αλλά άφησε πίσω του ένα μοναδικό έργο για την Ομογένεια. Είναι το βιβλίο του με τίτλο “Έλληνες της Αμερικής, 1528-1948”. Ένα μοναδικό βιβλίο που βασίστηκε στις εμπειρίες του ταξιδεύοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες και γνωρίζοντας τους Έλληνες που ζούσαν και δημιουργούσαν εκεί. Είναι η ζωντανή ιστορία της Ομογένειας μέχρι το 1948. Ελπίζω ότι κάποιος θα βρεθεί για να γράψει την ιστορία από τότε μέχρι σήμερα».
Για τον δημοσιογράφο και ποιητή Θεοδόση ‘Αθα, που είχε φύγει από τη ζωή σε ηλικία 37 ετών, μίλησε ο γενικός γραμματέας της Χιακής Ομοσπονδίας Αμερικής, Νίκος Παπαγιαννάκης. Μιλώντας για τον Θ. ‘Αθα, έκανε ειδική μνεία στις ραδιοφωνικές εκπομπές του στη Νέα Υόρκη, που αγαπήθηκαν από την Ομογένεια, στην «αντιστασιακή του παρουσία» στα χρόνια της χούντας, στην «ευαίσθητη ποίησή» του και στους στίχους τους, από τους οποίους μελοποίησε αρκετούς ο Γιώργος Ζαμπέτας.
Ο κ. Παπαγιαννάκης, μεταξύ άλλων, μίλησε για τη ζωή του Θεοδόση ‘Αθα, ο οποίος είχε γεννηθεί στο Νεστώριο της Καστοριάς το 1936. Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Καστοριά, όπου πέρασε τα παιδικά και τα πρώτα εφηβικά του χρόνια. Το 1954 -μήνες μετά την αποφοίτησή του απ’ το τοπικό γυμνάσιο- μετανάστευσε στις ΗΠΑ, στην πόλη Λιν της Μασαχουσέτης, όπου βρισκόταν ο πατέρας του, και σπούδασε σε πανεπιστήμια της Βοστόνης. Τον Νοέμβριο του 1958 εκλήθη στις τάξεις του αμερικανικού στρατού, όπου υπηρέτησε για δύο χρόνια στη Γαλλία και στην Αμερική. Από το 1960 έζησε στη Νέα Υόρκη. Παράλληλα με την εργασία του ετοίμασε μία ανθολογία Αμερικανών ποιητών του 20ου αιώνα σε ελληνική μετάφραση και στη συνέχεια έγραψε ποιήματα και στίχους με το όνομά του, αλλά και με το ψευδώνυμο Ληναίος. Υπήρξε συνεργάτης της ελληνοαμερικανικής φιλολογικής έκδοσης «Αργοναύτης» και του ελληνικού ραδιοφωνικού σταθμού της Νέας Υόρκης. Πέθανε από καρκίνο το 1973.
Ο αείμνηστος Γιώργος Ζαμπέτας είχε πει κάποτε για τον Θεοδόση ‘Αθα: «Σεπτέμβρη του 1971, που ήμουνα στη Νέα Υόρκη, με κάλεσε να μιλήσω στον σταθμό του, που είχε πολύ μεγάλη εμβέλεια και ακροαματικότητα. Ήτανε ένα παλικάρι 30 χρονών κι έκανε εκπομπές για Έλληνες. Πήγα στο σταθμό, τα είπαμε κι αφού τελειώσαμε μου λέει, έχω κάτι στίχους, να τους δεις κι άμα σ’ αρέσουνε κράτησέ τους, κάνε τους τραγούδια. Έρχεται λοιπόν ο ‘Αθας στο ξενοδοχείο και μου δίνει τα “πες μου χάρε τι συμβαίνει, τι΄ χουν πάθει οι πεθαμένοι και γλεντούν ρωμαίικα “, “η ξανθιά η κυρία είναι μια ιστορία που θα ξεχαστεί “, “ήρθανε να με πάρουνε οι πεθαμένοι φίλοι”, “ο Τζακ Ο’ Χάρα”, “ο Λουκάς”. Όλα αυτά τα υπέροχα, τα συγκλονιστικά τραγούδια είναι του Θεοδόση ‘Αθα».
Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε ηχητικό με τη φωνή του ‘Αθα από το αρχείο του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (ΚΕΠ).
Τέλος, για τη δημοσιογράφο και συγγραφέα Ρεγγίνα Παγουλάτου μίλησε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Οδυσσεύς, Κώστας Βαγγελάτος. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο πλούσιο λογοτεχνικό της έργο και στην ακεραιότητα του χαρακτήρα της. Είχε εκδώσει 17 βιβλία, 9 ποιητικά και 8 σε πεζογραφία-δοκίμιο, ενώ χιλιάδες χρονογραφήματα και κείμενά της δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά βιβλία και ομογενειακά ΜΜΕ, κυρίως στην ημερήσια εφημερίδα «Πρωινή».
Ο κ. Βαγγελάτος μίλησε για τη «δύσκολη και κατατρεγμένη» ζωή της αγωνίστριας Ρεγγίνας Παγουλάτου, η οποία είχε γεννηθεί στα Βαλσαμάτα Κεφαλονιάς στις 12 Νοεμβρίου 1920. Το 1947 εξορίστηκε αρχικά στη Χίο και στη συνέχεια στο Τρίκερι. Αργότερα, στο βιβλίο της «Εξορία» περιέγραψε τις «απάνθρωπες συνθήκες» που επικρατούσαν στο Τρίκερι, σε βάρος των γυναικών κρατουμένων. Η Ρεγγίνα Παγουλάτου είχε τιμηθεί στην Ελλάδα και στην Αμερική από πολλούς φορείς για το συγγραφικό και δημοσιογραφικό έργο της, αλλά και για την αγωνιστική δράση της. Αρκετά από τα λογοτεχνικά έργα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ενώ πολλές φορές είχε μιλήσει για τα ελληνικά γράμματα και τον ελληνικό πολιτισμό σε αμερικανικά πανεπιστήμια και δημόσιες βιβλιοθήκες.
«Θυμόμαστε και τιμάμε τρεις μορφές, που το πέρασμά τους σφράγισε το πολιτιστικό και πνευματικό γίγνεσθαι της παροικίας μας» αναφέρθηκε από τους διοργανωτές της εκδήλωσης, που ήταν: Ιόνιος Πολιτιστική Ομοσπονδία Αμερικής, Ομοσπονδία Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Οδυσσεύς, Δωδεκανησιακή Ομοσπονδία Αμερικής, Χιακή Ομοσπονδία Αμερικής, Σύλλογος Αθηναίων Νέας Υόρκης, Σύλλογος Ζακυνθίων Διονύσιος Σολωμός, Κεφαλληνιακή Αδελφότητα Νέας Υόρκης, Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Αμερικής και Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών. Η εκδήλωση έγινε στο Ελληνοαμερικανικό Πολιτιστικό Κέντρο της Χιακής Ομοσπονδίας Αμερικής.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ – ΑΜΠ
