Από το περασμένο Σάββατο οι Έλληνες που ζουν σε πόλεις του Ισραήλ ζουν δραματικές καταστάσεις. Από τη μία στιγμή στην άλλη η ζωή τους άλλαξε δραματικά. Βρέθηκαν στη ζώνη του πυρός μέσα σε ελάχιστα λεπτά και πλέον η καθημερινότητά τους είναι οι σειρήνες και τα καταφύγια. Ορισμένοι και κυρίως αυτοί που έχουν παιδιά εγκαταλείπουν ο ένας μετά τον άλλο το Ισραήλ. To Zougla.gr, επικοινώνησε με Έλληνες που περιέγραψαν μία πραγματική κόλαση
«Σκότωσαν συμμαθητές και δασκάλους των παιδιών μου»
Ο Μάκης Λεβής με τα δύο του παιδιά ζούσαν μέχρι και την περασμένη Κυριακή σε μία περιοχή μόλις επτά χιλιόμετρα από τη Γάζα. Η φρίκη που προκαλούσε η Χαμάς δεν του άφηνε παρά μόνο μία επιλογή να εγκαταλείψει με όποιον τρόπο μπορούσε το σπίτι του και να βγάλει τα παιδιά του από τον πόλεμο. Με συνοδεία στρατού και αστυνομίας σε ένα κομβόι αυτοκινήτων έφθασαν στο Τελ Αβίβ και τώρα είναι στην Αθήνα.
«Οι μισοί συμμαθητές του ενός παιδιού μου έχουν σκοτωθεί. Επίσης νεκρός είναι ο δάσκαλος μουσικής του αλλά και ο προπονητής του μπάσκετ. Επίσης έχει χάσει τη ζωή της η κυρία που κρατούσε το μικρό μου γιο. Την έκαψαν μέσα στο σπίτι. Πραγματικά δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ όλο αυτό και τι θα πω στα παιδιά. Σκέφτομαι ότι εισέβαλλαν σε 22 οικισμούς στην περιοχή μου και εγώ ήμουν ο 23ος οικισμός. Ήμασταν σε ένα δωμάτιο κλεισμένοι που κλειδώνει αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα άντεχε σε περίπτωση εισβολής. Περιμέναμε να μας δώσουν το πράσινο φως για να φύγουμε. Μας ειδοποίησαν στις 4 το απόγευμα ότι θα φεύγαμε σε μία ώρα και κατά λάθος είδα ότι είχε αλλάξει η ώρα και ήταν ένα τέταρτο νωρίτερα .
Η οδηγία μέχρι τότε ήταν μείνετε σπίτι, μπείτε στο καταφύγιο και κλειδωθείτε εκεί. Όταν πια φύγαμε το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να σώσω τα παιδιά. Ότι εικόνα και να έβλεπα επί της ουσίας δεν την έβλεπα. Είσαι λίγο σαν να είσαι αποστολή. Να σώσεις τα παιδιά. Εννοείται ότι έχουμε βιώσει να πέφτουν ρουκέτες, πυροβολισμοί, σειρήνες …Τα έχουμε αφήσει όλα πίσω.»
«Να ζήσουμε …»
Ο Τζαμίλ Σουλεϊμάν ζει μόνιμα στη Γάζα. Πήγε στην πόλη μετά από τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή στην Θεσσαλονίκη. Ουσιαστικά είναι αποκλεισμένοι και δέχονται συνεχώς όπως λέει αεροπορικές επιθέσεις.
«Το νοσοκομείο έχει κλείσει γιατί δεχόταν συνεχώς επίθεση. Εγώ πηγαίνω στα σημεία όπου είναι τραυματίες για να βοηθήσω. Είναι πολλοί οι τραυματίες κυρίως παιδιά και γυναίκες γιατί χτυπούν τα σπίτια εκεί όπου μένουν άνθρωποι …Δεν υπάρχει ούτε νερό, ούτε ρεύμα. Δεν έχουμε ίντερνετ, φάρμακα αλλά ούτε και τρόφιμα γιατί τα καταστήματα είναι κλειστά…Έχουμε τρεις ημέρες να κοιμηθούμε. Ακόμα αν μας πάρει ο ύπνος για πέντε λεπτά, ξυπνάμε απότομα γιατί ακούμε το θόρυβο μίας έκρηξης. Είναι σαν να κάνει σεισμό, τραντάζεται όλο το σπίτι.
Είναι πολύ δύσκολες καταστάσεις. Μακάρι να τελειώσει αυτή η κατάσταση. Όταν ακούς F16 και F35 να χτυπούν ένα κτίριο 12 ορόφων με ανθρώπους …Να ζήσουμε είναι το θέμα..».
«Θέλω να φύγω….»
Ο Ιωανάθαν Ιατρού ζει στο Τελ Αβίβ. Αυτή τη στιγμή αναζητά πτήση για να φύγει από την πόλη μαζί με τα παιδιά του.
«Είναι δύσκολα αυτή τη φορά δεν νομίζω ότι έχουμε ζήσει κάτι παρόμοιο», εξηγεί.
Έχει να κοιμηθεί από το περασμένο Σάββατο και ξεχνάει ακόμα και να φάει γιατί ζει με το άγχος τι θα γίνει το επόμενο λεπτό.
«Θέλω να φύγω για να ηρεμήσω. Δεν ξέρω αν θα έχουμε τα βασικά» τονίζει και ελπίζει τις επόμενες ώρες να είναι τυχερός και να μπει σε πτήση προκειμένου να έρθει στην Ελλάδα.
