Εντελώς διαφορετικά φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται η Γερμανία τις «σωστές πολιτικές» εξόδου από την κρίση και την επιστροφή στην ανάπτυξη, όταν πρόκειται για τις άλλες χώρες, σε σχέση με το εσωτερικό της. Τη στιγμή που ο Νότος στέκει πληγωμένος από την ακραία λιτότητα, τις μειώσεις μισθών και την ανεργία -μέτρα που υιοθετήθηκαν και επιβλήθηκαν υπό τις κατευθύνσεις της Κομισιόν-, η μαγική συνταγή για την ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης μάλλον είναι… διαφορετική.
Έτσι, το Βερολίνο εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να υλοποιήσει μια πρόταση που είχε επανειλημμένα απορρίψει όταν αυτή ερχόταν από τα νότια της Ευρώπης: να αυξήσει τους μισθούς. Στη Γερμανία.
«Η αύξηση της ρευστότητας θα βοηθήσει την καταναλωτική κίνηση και την επιχειρηματικότητα» ήταν μια από τις φράσεις που ειπώθηκαν στις Συνόδους Κορυφής των Βρυξελλών, ωστόσο το Βερολίνο το μόνο που είχε ως απάντηση ήταν «περικοπές» και «λιτότητα». Πολύ λογικό, από τη στιγμή μάλιστα που συνεχίζει να έχει στην κατοχή του τόσο το μαχαίρι όσο και το καρπούζι.
Τώρα, όμως, με τις πιέσεις των Σοσιαλδημοκρατών στο εσωτερικό της χώρας να είναι έντονες (πάγιο αίτημα-προαπαιτούμενο για την είσοδο της συγκεκριμένης παράταξης στον κυβερνητικό σχηματισμό ήταν η θέσπιση κατώτατου μισθού), η Γερμανία καλείται να προχωρήσει σε ακόμα μία αντιφατική κίνηση. Εξάλλου, Ευρωπαίος αξιωματούχος το ξεκαθάρισε πως πάσα κατεύθυνση:
«Η Γερμανία πρέπει να πολλαπλασιάσει τις δημόσιες επενδύσεις και να τονώσει τη ζήτηση», καθώς αυτό θα βοηθήσει μεταξύ άλλων και τους Ευρωπαίους εταίρους…
Ευρώπη… δύο ταχυτήτων
Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία, η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη κατέγραψε μηδενικό ποσοστό, ενώ η μεγαλύτερη οικονομία της, αυτή της Γερμανίας, σημείωσε συρρίκνωση της οικονομικής της δραστηριότητας κατά 0,2%.
Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι συνεχίζει να φωνάζει για «χαλάρωση» των δημοσιονομικών κανόνων με παράλληλη έμφαση στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την κυκλοφορία «ζεστού» χρήματος από την ΕΚΤ, η οποία αρνείται όμως πεισματικά να αγοράσει απευθείας δημόσιο χρέος κρατών-μελών. «Το ζήτημα είναι πως δεν υπάρχει καμιά κρίση στην Ιταλία που να αντιπαραβάλλεται με μια Ευρωζώνη, η οποία τρέχει με διπλάσια ταχύτητα» είχε πει σε πρόσφατη επίσκεψή του στο νότιο τμήμα της χώρας. Την ίδια στιγμή, το Παρίσι παραδέχεται αυτό που ήταν ξεκάθαρο από την αρχή: ο στόχος για μείωση του ελλείμματος στο 3,8% για το 2015 δεν πρόκειται να επιτευχθεί. Όλα αυτά τα δεδομένα, πάντως, σε συνδυασμό με το «φάντασμα» του αποπληθωρισμού, τις επερχόμενες οικονομικές επιπτώσεις από το ρωσικό εμπάργκο και την εμπόλεμη κατάσταση στην Ουκρανία, δεν πτοούν το Βερολίνο. Οικονομικοί αναλυτές κάνουν λόγο για ακόμη ένα παράδοξο της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στο φλέγον ζήτημα της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Ευρωπαίος επίτροπος, αρμόδιος για την Απασχόληση, τις Κοινωνικές Υποθέσεις και την Κοινωνική Ένταξη, Λάσλο Άντορ, μια αύξηση μισθών στη Γερμανία κρίνεται «απαραίτητη», καθώς θα ωφελούσε μεταξύ άλλων σε πολλαπλά επίπεδα και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
«Είναι πολύ σημαντικό η Γερμανία να πολλαπλασιάσει τις δημόσιες επενδύσεις, να τονώσει τη ζήτηση και να μειώσει τα υπερβολικά εμπορικά πλεονάσματα, τα οποία ζημιώνουν τους Ευρωπαίους εταίρους της. Προς αυτήν την κατεύθυνση, μια αλλαγή της μισθολογικής πολιτικής είναι απαραίτητη, κατά την άποψη της [Ευρωπαϊκής] Επιτροπής» ανέφερε ο Ούγγρος αξιωματούχος σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γερμανική εφημερίδα «Die Welt».
«Η αύξηση των μισθών συνεχίζει να υπολείπεται σε σχέση με την εξέλιξη της παραγωγικότητας εδώ και πάνω από 10 χρόνια στη Γερμανία. Θα ήταν καλύτερα οι μισθοί να αυξάνονται παράλληλα με την παραγωγικότητα» πρόσθεσε.
Σύμφωνα με την Μπούντεσμπανκ, η Γερμανία υλοποίησε για χρόνια ένα πρόγραμμα συγκράτησης των μισθών, στο πλαίσιο ενεργειών για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεών της, παρόλο που τα οικονομικά δεδομένα ήταν κάθε χρόνο και καλύτερα. Ο ίδιος ο επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας Γενς Βάιντμαν είχε δηλώσει πρόσφατα πως «οι μισθοί έχουν περιθώριο να αυξηθούν έως και κατά 3%, όπου κατά τόπους «βρισκόμαστε σχεδόν σε κατάσταση πλήρους απασχόλησης».
Το αν τελικά πρέπει ή όχι να αυξηθούν οι μισθοί στη Γερμανία είναι ένα θέμα που απασχολεί ολοένα και περισσότερες δεξαμενές σκέψης (think tanks) καθώς και υψηλά κλιμάκια των Βρυξελλών. Μια ισχυρή οικονομία με σημαντικές εξαγωγές τόσο σε χώρες της Ευρώπης όσο και στις υπόλοιπες του κόσμου, ευρισκόμενη ψηλά στη σχετική λίστα της ανταγωνιστικότητας, έχει τα περιθώρια να επιστρέψει μέρος των οφελών αυτών στους πολίτες της, που δημιούργησαν με την εργασία τους αυτήν την ευημερία.
Ωστόσο, αρκετοί είναι εκείνοι που έχουν επανειλημμένα τονίσει πως το Βερολίνο δεν μπορεί να λειτουργεί μονόπλευρα από τη στιγμή που απώτερος στόχος της Ευρωζώνης είναι η οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Η τραπεζική ενοποίηση και η κατάρτιση προϋπολογισμών βάσει κοινών δημοσιονομικών κανόνων είναι διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη και απαιτούν κοινή πλεύση. Μια αύξηση των μισθών θα τονώσει την αγοραστική δύναμη των γερμανικών νοικοκυριών, όμως μακροπρόθεσμα δεν θα είναι ευεργετική για μια Γερμανία, εφόσον βρίσκεται μέσα σε μια Ευρώπη που υποφέρει οικονομικά και αδυνατεί να συμφωνήσει σε μια ενιαία γραμμή στην εξωτερική της πολιτική, παρά μόνο αν το προς εξέταση θέμα άπτεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του… lifestyle.
Επιμέλεια: Μάριος Βελέντζας
Διαβάστε επίσης:
Ουκρανικό ανάχωμα στην ανάπτυξη, Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 14 Αυγούστου 2014, 14:15
Ποια Ευρώπη θέλουμε;, Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 28 Μαΐου 2014, 17:50
