Από το 1948, το Ισραήλ προσάρτησε, κατέλαβε, κατέστρεψε, οικοδόμησε και μετονόμασε τα πάντα, από μεμονωμένα σπίτια και περιουσίες μέχρι δημόσιους χώρους και ιστορικά μνημεία σε παλαιστινιακές περιοχές.
Και δεν έχει πρόθεση ή λόγο να σταματήσει.
Το 1948, το σιωνιστικό κίνημα δημιούργησε το κράτος του Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Μέχρι το τέλος του έτους εκείνου, το 78% της Παλαιστίνης είχε γίνει Ισραήλ και σχεδόν ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι είχαν εξοριστεί. Η υπόλοιπη Παλαιστίνη έγινε Ισραήλ το 1967.
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ο κόσμος καλείται να διαμαρτυρηθεί για κάποια πτυχή του ισραηλινού απαρτχάιντ, της κατοχής ή κάποιας σφαγής και μετά επιστρέφει με ασφάλεια στον βαθύ ύπνο του.
Κάθε τόσο το Ισραήλ καταφέρνει να ξυπνήσει την αγωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών οργανισμών με κάποια ανακοίνωση είτε με δολοφονική επίθεση εναντίον Παλαιστινίων ή με δήλωση προσάρτησης ή «κυριαρχίας», αλλά στη συνέχεια, σαν να ήταν υπό την επήρεια ενός ονείρου, η αγωνία εξαφανίζεται τόσο γρήγορα όσο εμφανίστηκε.
Εκείνο που ακολουθεί συνήθως είναι η μακρά πομπή παγκόσμιων ηγετών που έρχονται να επισκεφτούν το Ισραήλ ή να καλέσουν τον Ισραηλινό πρωθυπουργό στις πρωτεύουσές τους για να επιδώσουν τον σεβασμό τους σε αυτόν και το αποκαλούμενο Εβραϊκό Κράτος.
Αυτή τη φορά δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Η ισραηλινή προσάρτηση της Παλαιστινιακής Κοιλάδας του Ιορδάνη έχει προκαλέσει τη δυσαρέσκεια του κόσμου.
«Παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» λέει η Michelle Bachelet, από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. «Ακούμε ότι αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου και το τέλος της προοπτικής ειρήνης, σαν να είναι άνευ προηγουμένου και σαν να ήταν απροσδόκητο. Είναι από καιρό σαφές ότι το Ισραήλ θα προσαρτήσει μέρος της Δυτικής Όχθης και ήταν προφανές ότι η κοιλάδα του ποταμού Ιορδάνη -το ανατολικό τμήμα της Δυτικής Όχθης- ήταν το πιο πιθανό να ερχόταν πρώτο».
Η προσάρτηση ολόκληρου του ανατολικού τμήματος της Δυτικής Όχθης σημαίνει ότι οι Παλαιστίνιοι θα αποκοπούν από τα διεθνή σύνορα με την Ιορδανία και θα περιτριγυριστούν από τους Ισραηλινούς από παντού.
Το Ισραήλ θέλει πρόσβαση σε αυτή τη γη, η οποία σήμερα παρέχει στους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης περίπου το 50% των γεωργικών προϊόντων τους και θέλει πλήρη πρόσβαση στον Ιορδάνη ποταμό.
Τι θα σημαίνει;
Τι ακριβώς είναι η διακήρυξη κυριαρχίας και προσάρτησης; Ουδείς φαίνεται να γνωρίζει σίγουρα.
Ισραηλινοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες παραδέχονται ότι δεν ενημερώθηκαν σχετικά με τις λεπτομέρειες της κίνησης. Οι Ισραηλινοί πολιτικοί είναι ασαφείς. Όσο για τους Παλαιστίνιους, ουδείς τους μίλησε και, εν πάση περιπτώσει, οι άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας δεν ενδιαφέρονται για τη γνώμη τους.
Ο Saeb Erikat, ο οποίος εξακολουθεί να κατέχει τον τίτλο του Παλαιστίνιου επικεφαλής διαπραγματευτή, δήλωσε σε συνέντευξή του στο ισραηλινό τηλεοπτικό κανάλι Ynet: «Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. Δεν έχω δει κάτι πιο σοβαρό από αυτό που το βλέπω τώρα».
Μεγάλο μέρος του ισραηλινού Τύπου επικεντρώνεται στην πιθανή αντίδραση των Παλαιστινίων, και ιδίως εάν οι Ισραηλινοί πρέπει να περιμένουν βιαιότητες. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι εδώ και περισσότερες από επτά δεκαετίες οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται στο έλεος της ισραηλινής βίας, είναι κυνικό να θέτουμε το ζήτημα.
Σύμφωνα με διαρροές από συνάντηση των κορυφαίων αρχηγών ασφαλείας του Ισραήλ, η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ασαφής. Παρόλο που οι αρχηγοί του στρατού και του Σαμπάκ (μυστική αστυνομία του Ισραήλ) ισχυρίζονται ότι θα υπάρξει βίαιη αντίδραση και ότι οι Ισραηλινοί θα δουν την «τρομοκρατία» να αυξάνεται, ο αρχηγός του Μοσάντ διατείνεται ότι το σενάριο είναι απίθανο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, το Ισραήλ δεν ενδιαφερόταν ποτέ πολύ για αυτά που πιστεύουν οι Παλαιστίνιοι και ούτε ενδιαφέρεται για τις αντιδράσεις τους.
Γνωρίζοντας πολύ καλά πως η υποστήριξή του βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου παρευρέθηκε σε ομιλία στους Christian United για το Ισραήλ (CUFI).
Το CUFI συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγαλύτερων φιλο-ισραηλινών ομάδων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Νετανιάχου μίλησε για την προσάρτηση με βιβλική άποψη, για βιβλικά εδάφη και αυτό που ονόμαζε «Ισραηλινή κυριαρχία έναντι των εβραϊκών κοινοτήτων».
Επισήμανε επίσης ότι αυτές οι περιοχές αποτελούν μέρος αυτού που ονόμασε «Χριστιανική ταυτότητα» και μέρος του «κοινού πολιτισμού μας». Στην ομιλία του, όπως και στα προηγούμενα σχόλια που έκανε για το θέμα, δεν διευκρίνισε τι θα συνεπάγεται η προσάρτηση.
Μαθαίνοντας από το παρελθόν
Το 1948, το δυτικό τμήμα της Ιερουσαλήμ κατακτήθηκε από ισραηλινές δυνάμεις και οι Παλαιστίνιοι κάτοικοι εξορίστηκαν βίαια. Δεν επιτρέπεται ούτε ένας Παλαιστίνιος να παραμείνει ή να επιστρέψει, ενώ σε μία νύχτα η πόλη έγινε η πρωτεύουσα του Ισραήλ. Ο κόσμος δεν κινητοποιήθηκε τότε και παρέμεινε σ΄αυτή την κατάσταση κι όταν το ανατολικό τμήμα της πόλης καταλήφθηκε το 1967.
Το 1980, το Ισραήλ ανακοίνωσε την κυριαρχία του επί της Ανατολικής Ιερουσαλήμ – με άλλα λόγια, προσάρτησε το ανατολικό τμήμα της πόλης. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αντέδρασε ψηφίζοντας το ψήφισμα 476, το οποίο μεταξύ άλλων επιβεβαίωσε ότι «η απόκτηση εδάφους με βία είναι απαράδεκτη».
Το ψήφισμα ανέφερε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας ανησυχούσε σοβαρά για τα νομοθετικά βήματα που ξεκίνησαν στο Ισραηλινό Κνεσέτ με σκοπό την αλλαγή του χαρακτήρα και του καθεστώτος της Ιεράς Πόλης της Ιερουσαλήμ.
Επιπλέον ανακοίνωσε ότι «εκφράζει τη λύπη του για τη συνεχιζόμενη άρνηση του Ισραήλ να συμμορφωθεί με τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης».
Επανέλαβε επίσης ότι «όλα αυτά τα μέτρα που έχουν αλλάξει τον γεωγραφικό, δημογραφικό και ιστορικό χαρακτήρα στο καθεστώς της Ιεράς Πόλης της Ιερουσαλήμ πρέπει να ακυρωθούν σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας».
Έναν χρόνο αργότερα, το 1981, το Ισραήλ ανακοίνωσε την κυριαρχία του στα Υψίπεδα του Γκολάν της Συρίας.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στο ψήφισμα 497 αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «επιβεβαιώνει εκ νέου ότι η απόκτηση εδάφους με βία είναι απαράδεκτη, σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τις αρχές του διεθνούς δικαίου και τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας».
Το Συμβούλιο Ασφαλείας γνωστοποίησε ότι «η απόφαση του Ισραήλ να επιβάλει τους νόμους, τη δικαιοδοσία και τη διοίκησή του στα κατεχόμενα Συριακά Υψίπεδα του Γκολάν είναι άκυρη και χωρίς διεθνές νομικό αποτέλεσμα.
Απαίτησε ακόμα «το Ισραήλ, ως κατοχική δύναμη, να ακυρώσει αμέσως την απόφασή του». Φυσικά, το Ισραήλ δεν τήρησε τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και δεν ελήφθησαν μέτρα για την επιβολή κυρώσεων στο Ισραήλ.
Σύνταξη Κ. Μπετινάκης
