Του Francesco De Palo από τη Ρώμη
Twitter@FDePalo
Μπορεί ένα αποτέλεσμα τοπικών εκλογών, όπως αυτό στην Ούμπρια την Κυριακή, να προκαλέσει κρίση στην ιταλική κυβέρνηση, η οποία σχηματίστηκε μόλις πριν από δύο μήνες;
Κι όμως είναι δυνατόν, εάν η ιταλική κυβέρνηση αποτελείται από ένα «άχρωμο» Pd, ένα M5 που πέφτει στο 7% και μια κεντρο-αριστερά του LeU που δεν ακολουθεί τη γερμανική τάση (όπου ο Linke κέρδισε στη Θουριγγία).
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλλα, το άφησε να εννοηθεί πολύ καθαρά: είχε δείξει την εμπιστοσύνη του στον πρωθυπουργό Conte αλλά και στα κόμματα της πλειοψηφίας που είχαν δεσμευτεί.
Είχαν δεσμευθεί να δημιουργήσουν μια κυβέρνηση που θα νομοθετεί μέχρι το 2023, η οποία θα αποφύγει την αύξηση του ΦΠΑ, θα μειώσει την ένταση στις διεθνείς αγορές και θα επιλύσει τα πραγματικά προβλήματα της Ιταλίας (δημόσιο χρέος ρεκόρ). Ωστόσο, έπειτα από τις εκλογές στην Ούμπρια, που κατέστρεψαν το M5 και ισχυροποίησαν τη Lega του Salvini στο 36%, το σενάριο αλλάζει.
Υπενθυμίζεται πως σε παρόμοια κατάσταση, ο πρώην πρωθυπουργός Massimo D’Alema είχε παραιτηθεί τον Απρίλιο του 2000. Αντιθέτως, ο Conte ζητεί από την πλειοψηφία να είναι πιο ενωμένη. Αλλά όλοι γνωρίζουν ότι μια κρίση στην κυβέρνηση δεν είναι ό,τι καλύτερο τώρα, δεδομένου ότι ο νόμος για τον προϋπολογισμό δεν έχει ακόμη εγκριθεί. Έτσι στην περίπτωση ενός ασταθούς κυβερνητικού σχήματος, η επιλογή είναι οι εκλογές τον Φεβρουάριο, όταν δηλαδή θα διεξαχθούν και οι εκλογές στην Emilia Romagna, όπου η Lega και το Fratelli d’Italia είναι μπροστά στις δημοσκοπήσεις.
Η Giorgia Meloni στην Umbria έχει φτάσει στο ρεκόρ της, 10%. Δηλαδή μόλις δύο μονάδες από το ιστορικό αποτέλεσμα στην περιοχή της Εθνικής Συμμαχίας του Gianfranco Fini και του Pinuccio Tatarella στα «χρυσά χρόνια».
Τα πρώτα βήματα του Conte μοιάζουν επομένως με αυτά της κυβέρνησης Prodi μεταξύ 2006 και 2008. Τότε αντί να εργάζονται για την ενοποίηση, η κεντροαριστερή εκείνη κυβέρνηση ήθελε πάση θυσία να μείνει στο Palazzo Chigi με τα λεγόμενα «παλατινά παιχνίδια».
Και για αυτόν τον λόγο έχασε τις επόμενες εκλογές, όταν η κεντροδεξιά του Μπερλουσκόνι, Φίνι και Μποξί το 2008 επέστρεψε στην κυβέρνηση κερδίζοντας με σχεδόν δέκα μονάδες.
Είναι προφανές ότι ο νόμος για τον προϋπολογισμό, αντί να ενώσει τον κυβερνητικό συνασπισμό, αποδεικνύει ότι η ένωση μεταξύ του Pd και του M5 στερείται ενός πολιτικού σχεδίου.
Και η κρίση του κόμματος Μ5 είναι σαφής και έχει αιτία. Η κυβέρνηση Conte 2, η οποία δημιουργήθηκε με τις ευλογίες της Ευρώπης, ενώ και ο ίδιος ο Donald Trump έγραψε ένα ενθαρρυντικό tweet, έχει ήδη κληθεί από τις Βρυξέλλες για τον νόμο περί προϋπολογισμού. Χωρίς βεβαίως να ξεχνάμε το σκάνδαλο στο Βατικανό που αγγίζει τον Conte αλλά και την αμερικανική πίεση στον Ιταλό πρωθυπουργό για το σκάνδαλο «Russiagate».
Τα σύννεφα πάνω από το Palazzo Chigi πυκνώνουν.
