Ο υδροβιολόγος Ενρίκε Οστάλε δεν πίστευε στα μάτια του όταν είδε το πελώριο φεγγαρόψαρο μπλεγμένο στα δίχτυα αλιευτικού σκάφους στα ανοικτά της μεσογειακής ακτής της Θέουτα νωρίτερα αυτόν τον μήνα.
Το φεγγαρόψαρο μαμούθ, ένα είδος που ταξινομείται ως ευάλωτο και δεν τρώγεται στην Ευρώπη, είχε μήκος 3,2 μέτρων και πλάτους 2,9 μέτρων, δήλωσε ο Οστάλε σε συνέντευξη που παραχώρησε την Πέμπτη. Η «ψαριά» που κλήθηκε να αξιολογήσει, ήταν ένα ρεκόρ για την περιοχή. Σε αυτήν, λόγω των θαλάσσιων ρευμάτων και των μοτίβων μετανάστευσης του φεγγαρόψαρου, το είδος συναντάται συχνά.
«Προσπαθήσαμε να το βάλουμε σε μια ζυγαριά με μέγιστο βάρος 1.000 κιλών αλλά ήταν πολύ βαρύ. Θα την έσπαγε», είπε ο Οστάλε, ο οποίος είναι επικεφαλής του εργαστηρίου υδροβιολογίας του Πανεπιστημίου της Σεβίλλης στον ισπανικό θύλακα της Θέουτα στις βόρειες ακτές της Αφρικής.
«Με βάση τη διάπλασή του και σε σύγκριση με άλλες ψαριές, πρέπει να ζύγιζε περίπου 2 τόνους».
Το ψάρι αρχικά τοποθετήθηκε απομονωμένο σε έναν υποβρύχιο θάλαμο που ήταν προσαρτημένο στο σκάφος πριν οι αλιείς το ανεβάσουν χρησιμοποιώντας γερανό, όπου έμεινε για λίγα λεπτά ενώ ο Οστάλε και οι βιολόγοι το μέτρησαν, το φωτογράφησαν και πήραν δείγματα DNA.
Με σκούρο γκρι δέρμα, στρογγυλεμένες αυλακώσεις στα πλευρά του και ένα μεγάλο κεφάλι προϊστορικής μορφής, αυτό το συγκεκριμένο είδος ήταν πιθανότατα ένα mola alexandrini, ένα υποείδος του γένους mola sunfish (φεγγαρόψαρο), το οποίο έχει μια χαρακτηριστική προεξοχή, με ένα πίσω πτερύγιο κυματοειδούς μορφής.
«Έμεινα άναυδος. Είχαμε διαβάσει για τέτοια είδη… αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα άγγιζα ένα κάποια μέρα», είπε ο Οστάλε.
«Αλλά ήταν επίσης αγχωτικό: βρίσκεσαι σε μια βάρκα στη θάλασσα, υπάρχει ένας γερανός που μεταφέρει τεράστιο βάρος, ένα ζωντανό ζώο. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε στιγμή και έπρεπε να αποφύγουμε ατυχήματα».
Αλλά το ψάρι επέστρεψε στο νερό ομαλά, και στις 4 Οκτωβρίου, με την ανακούφιση αλιέων και επιστημόνων στο πλοίο, οι οποίοι το παρακολουθούσαν να εξαφανίζεται σε βάθος 700 μέτρων πίσω… στο φυσικό του χώρο.
