Σύνταξη – Επιμέλεια: Στέλιος Βασιλούδης
Ποιες είναι οι πρωτοπόρες δυτικές εταιρείες που μετέχουν στον αγώνα τρισεκατομμυρίων δολαρίων για την εκμετάλλευση της απεριόριστης ενέργειας που παρέχει η πυρηνική σύντηξη; Η ατομική ενέργεια ανθεί ξανά. Με ένα σοβαρό σύνολο ιδιωτικής και δημόσιας χρηματοδότησης πίσω τους, ορισμένες δυτικές εταιρείες λένε ότι πλησιάζουν περισσότερο από ποτέ στη σύντηξη.
Με τις τιμές της ενέργειας σε διαρκή άνοδο, μαζί με τα αιτήματα για ενεργειακή ανεξαρτησία και την επείγουσα ανάγκη για ενέργεια χωρίς άνθρακα, τα σχέδια αποχώρησης από την πυρηνική ενέργεια αναθεωρούνται τώρα στην Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, ακόμη και τη Γερμανία. Τον περασμένο μήνα, η Ευρώπη ανακοίνωσε τα πράσινα ομόλογα για πυρηνικά και οι ΗΠΑ (χάρη στον νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού) θα ξοδέψουν σύντομα εκατομμύρια δολάρια σε νέα πυρηνικά σχέδια, με κίνητρα για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας, την εγχώρια εξόρυξη ουρανίου και -μετά από χρόνια έλλειψης χρηματοδότησης- μετρητά για σύντηξη.
Η νέα επένδυση έρχεται καθώς η σύντηξη -που από καιρό εθεωρείτο άπιαστο όνειρο- έχει προσελκύσει σοβαρές επενδύσεις από μεγάλα επιχειρηματικά κεφάλαια και εταιρείες, που στοιχηματίζουν όλο και περισσότερο ότι η άφθονη, φθηνή, καθαρή πυρηνική ενέργεια θα είναι μια βιομηχανία πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Πέρυσι, επενδυτές όπως ο Bill Gates και ο Jeff Bezos διοχέτευσαν 3,4 δισεκατομμύρια δολάρια σε εταιρείες που εργάζονται πάνω στη συγκεκριμένη τεχνολογία. Μια εταιρεία σύντηξης, η Helion με έδρα το Σιάτλ, συγκέντρωσε ένα ποσό (ρεκόρ) 500 εκατομμυρίων δολαρίων από τον Sam Altman και τον Peter Thiel. Αυτά τα χρήματα έχουν δώσει μεγάλη ώθηση στον πυρηνικό τομέα: Η Ένωση Βιομηχανίας Σύντηξης λέει ότι τουλάχιστον 33 διαφορετικές εταιρείες επιδιώκουν τώρα την πυρηνική σύντηξη και προέβλεψε ότι η σύντηξη θα συνδεόταν με το ενεργειακό δίκτυο κάποια στιγμή στη δεκαετία του 2030.
Η ζοφερή πραγματικότητα είναι ότι έχουμε ελάχιστα χρονικά περιθώρια για να σταματήσουμε να τροφοδοτούμε τον πολιτισμό μας με ενέργεια που θερμαίνει τη Γη. Η πρόκληση με τη σύντηξη είναι να επιτευχθεί καθαρό ενεργειακό κέρδος – όπου η ενέργεια που παράγεται από μια αντίδραση σύντηξης υπερβαίνει την ενέργεια που χρησιμοποιείται για την παραγωγή της. Ένα ορόσημο κατακτήθηκε αθόρυβα αυτόν τον μήνα, όταν μια ομάδα ερευνητών στο National Ignition Facility στο Lawrence Livermore National Lab στην Καλιφόρνια ανακοίνωσε ότι ένα πείραμα πέρυσι είχε αποδώσει πάνω από 1,3 megajoules (MJ) ενέργειας, δημιουργώντας ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ για την απόδοση ενέργειας από ένα πείραμα πυρηνικής σύντηξης. Το πείραμα πέτυχε επίσης επιστημονική ανάφλεξη για πρώτη φορά στην ιστορία: μετά την εφαρμογή αρκετής θερμότητας με τη χρήση ενός οπλοστασίου λέιζερ, το πλάσμα άρχισε να αυτοθερμαίνεται (οι ερευνητές προσπαθούν έκτοτε να αναπαράγουν το αποτέλεσμα, μέχρι στιγμής χωρίς επιτυχία).
Τον Ιούλιο προέκυψε άλλο ένα ορόσημο, όταν το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ ανακοίνωσε βραβεία μεταξύ 50.000 έως 500.000 δολαρίων, σε δέκα εταιρείες σύντηξης που εργάζονται σε πανεπιστημιακά και εθνικά εργαστήρια της χώρας. Παρατίθενται ορισμένες από τις βραβευθείσες εταιρείες, τα έργα των οποίων προσφέρουν ένα δείγμα των ευκαιριών – και των δύσκολων προβλημάτων στη σύντηξη.
Commonwealth Fusion Systems (CFS)
Σε μια αναπτυσσόμενη πανεπιστημιούπολη μια ώρα έξω από τη Βοστώνη, η θυγατρική του MIT, Commonwealth Fusion Systems, κατασκευάζει την πρώτη της μηχανή με το όνομα SPARC – με στόχο την παραγωγή ενέργειας έως το 2025. «Θα πατήσουμε ένα κουμπί», είπε ο διευθύνων σύμβουλος και συνιδρυτής Bob Mumgaard, στη σύνοδο κορυφής CEO της Khosla Ventures αυτό το καλοκαίρι, «και για πρώτη φορά στη γη θα βγάζουμε περισσότερη ενέργεια από ό,τι χρησιμοποιούμε για την παραγωγή της, από ένα πλάσμα σύντηξης. Ο μηχανισμός θα βρίσκεται σε περίπου 200 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Σηκώνουμε το δάχτυλό από το κουμπί και σταματά, πατάμε ξανά και αρχίζει πάλι». Με μια έκρηξη στη χρηματοδότηση από επενδυτές όπως οι Vinod Khosla, Bill Gates, George Soros, Emerson Collective και Google (για να αναφέρουμε μερικούς) -συγκέντρωσε 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια μόνο πέρυσι- η CFS ελπίζει να ξεκινήσει τη λειτουργία ενός πρωτοτύπου αντιδραστήρα το 2025.
Για να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας του αντιδραστήρα σύντηξης θα πρέπει να τον φανταστούμε ως λέβητα, στον οποίο το πλάσμα μέσα στο tokamak του αντιδραστήρα παράγει θερμότητα 650 βαθμών με τη μορφή κινούμενου ρευστού – στην περίπτωση της CFS είναι λιωμένο αλάτι, αλλά θα μπορούσε να είναι ατμός ή ήλιο υψηλής θερμοκρασίας – το οποίο στη συνέχεια εισέρχεται σε έναν εναλλάκτη θερμότητας, παράγοντας ατμό που τελικά γυρίζει μια τουρμπίνα. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση η θερμότητα στον λέβητα δεν παράγεται από την καύση και μετατροπή άνθρακα σε CO2, αλλά από τη σύντηξη του υδρογόνου σε ήλιο.
Όπως το έργο ITER τριών δεκαετιών στη Γαλλία (προϊόν συνεργασίας 14 κρατών), το οποίο θα τεθεί σε λειτουργία το 2025, η CFS και πολλές άλλες εταιρείες θα προσπαθήσουν να επιτύχουν καθαρό ενεργειακό κέρδος χρησιμοποιώντας μια μηχανή που ονομάζεται tokamak, μια συσκευή σε σχήμα κουλουριού γεμάτη με εξαιρετικά καυτό πλάσμα που θερμαίνεται σε περίπου 150 εκατομμύρια βαθμούς, μέσα στην οποία τα άτομα υδρογόνου μπορούν να συντηχθούν και να απελευθερώσουν ενέργεια. Για να ελεγχθεί αυτό το ζεστό πλάσμα, πρέπει να δημιουργηθεί ένα πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Το επίτευγμα της CFS ήταν η ταινία – συγκεκριμένα, μια ταινία υπεραγώγιμου χάλυβα υψηλής θερμοκρασίας επικαλυμμένη με μια ένωση οξειδίου υττρίου-βαρίου-χαλκού. Όταν το πρωτότυπο διατέθηκε για πρώτη φορά στο εμπόριο το 2009, ο Dennis Whyte, διευθυντής του Κέντρου Επιστήμης και Σύντηξης Πλάσματος του MIT, παρήγγειλε όσο περισσότερο μπορούσε. Με τον Mumgaard και μια ομάδα φοιτητών, το εργαστήριό του χρησιμοποίησε πηνία αυτού του υλικού προκειμένου να κατασκευάσει ένα νέο είδος υπεραγώγιμου μαγνήτη και έναν πρωτότυπο αντιδραστήρα που ονομάζεται ARC.
Η CFS γεννήθηκε το 2015. Ένα πρωί τον Δεκέμβριο του 2021, η εταιρεία έθεσε σε λειτουργία τον νεότερο υπερμαγνήτη της – βάρους 10 τόνων και ύψους 2,5 μέτρων κατασκευασμένο από εκατοντάδες σφιχτοδεμένα πηνία – και δημιούργησε ένα μαγνητικό πεδίο άνω των 20 Tesla, ρεκόρ για έναν μαγνήτη του μεγέθους του (οι περισσότεροι μαγνητικοί τομογράφοι λειτουργούν με ισχύ περίπου 1 Tesla.) Τελικά, 18 από αυτούς τους μαγνήτες θα περιβάλλουν το tokamak του SPARC, το οποίο η CFS λέει ότι θα μπορούσε να παράγει έως και 11 φορές περισσότερη ενέργεια από ό,τι καταναλώνει και σε τιμές φθηνότερες από τα ορυκτά καύσιμα. Ο Mumgaard εκτιμά ότι ο κόσμος θα χρειαστεί οπωσδήποτε κάτι για να αντικαταστήσει τους 60.000 σταθμούς παραγωγής ενέργειας που υπάρχουν στον κόσμο και εκπέμπουν άνθρακα στην ατμόσφαιρα, οι οποίοι παράγουν περίπου το ήμισυ της παγκοσμίως χρησιμοποιούμενης ενέργειας. Δέκα χιλιάδες μονάδες σύντηξης θα το έκαναν πραγματικότητα.
«Το συναρπαστικό μέρος αυτής της τεχνολογίας είναι ότι, συρρικνώνοντας την κλίμακα και διατηρώντας την ίδια ισχύ, παράγουμε περισσότερη ‘ισχύ ανά υλικό’, κάτι που την καθιστά πολύ πιο πιθανό να είναι οικονομικά ανταγωνιστική», δήλωσε ο Mumgaard το 2018. «Οι τύποι υλικών που απαιτούνται είναι υλικά που βρίσκει κανείς στο ελεύθερο εμπόριο, και αν αθροίσουμε τις τιμές τους, θα έχουμε ένα κόστος ηλεκτρικής ενέργειας που θα μειώνει τις υπάρχουσες τιμές ενέργειας», πρόσθεσε.
TAE Technologies
Με έδρα τη Νότια Καλιφόρνια, έχει συγκεντρώσει ένα τεράστιο ποσό 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την ίδρυσή της το 1998 και 250 εκατομμύρια δολάρια τον τελευταίο χρόνο. Της πρωτοβουλίας, που ανακοινώθηκε τον Ιούλιο, ηγήθηκε ο επιχειρηματικός βραχίονας της Chevron, η Google, και η Sumitomo – μια εταιρεία χαρτοφυλακίου με έδρα το Τόκιο που στοχεύει να αναπτύξει την ισχύ της σύντηξης στην αγορά Ασίας-Ειρηνικού. Η προσέγγιση της TAE, η οποία περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας αντίδρασης σύντηξης σε απίστευτα υψηλή θερμότητα, έχει ένα βασικό πλεονέκτημα. Ενώ ο ITER χρησιμοποιεί τα ισότοπα υδρογόνου δευτέριο και τρίτιο, εξαιρετικά σπάνια στοιχεία που πρέπει να δημιουργηθούν ειδικά από λίθιο -μια διαδικασία που παράγει ως υποπροϊόν ραδιενεργά ελεύθερα νετρόνια-, ο γραμμικός αντιδραστήρας της TAE είναι εντελώς μη ραδιενεργός, επειδή βασίζεται σε υδρογόνο και βόριο, δύο άφθονα στη φύση στοιχεία που αντιδρούν παράγοντας μόνο ήλιο.
Το πρόβλημα είναι ότι η αντίδραση απαιτεί θερμοκρασίες της τάξης του ενός δισεκατομμυρίου βαθμών Κελσίου (συγκριτικά, το ITER απαιτεί θερμοκρασία μόνο 150 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου. Ο πυρήνας του ήλιου – το πιο καυτό μέρος του – βρίσκεται στους 15 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Η TAE λέει ότι ο τρέχων δοκιμαστικός αντιδραστήρας της κατάφερε να διατηρήσει το πλάσμα σταθερό στα 75 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, πάνω από το διπλάσιο του αρχικού στόχου. Με τη μηχανή της σε μέγεθος ενός διώροφου λεωφορείου, η κατασκευή της οποίας λέει ότι επί του παρόντος κοστίζει πάνω από 250 εκατομμύρια δολάρια, η εταιρεία στοχεύει να κατασκευάσει ένα ακόμη μεγαλύτερο μηχάνημα, το Copernicus, για να κάνει τη δοκιμή σε διπλάσια θερμοκρασία. Λέει ότι σχεδιάζει να ξεκινήσει την παροχή ενέργειας στα δίκτυα έως το 2030, ακολουθούμενη από «ευρύτερη εμπορευματοποίηση» κατά την επόμενη δεκαετία.
General Atomics
Εδρεύει στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια και έχει το μεγαλύτερο tokamak στις ΗΠΑ. Ο ισχυρός μαγνητικός θάλαμος της, που ονομάζεται DIII-D National Fusion Facility, ή απλώς «D-three-D», τώρα διαθέτει έναν διακόπτη αντιστροφής σπειροειδούς πεδίου, που επιτρέπει την ανακατεύθυνση 120.000 αμπέρ του ρεύματος που τροφοδοτεί το πρωτεύον μαγνητικό πεδίο. Είναι το μόνο tokamak στον κόσμο που επιτρέπει στους ερευνητές να αλλάζουν τις κατευθύνσεις των μαγνητικών πεδίων σε λίγα λεπτά και όχι σε ώρες. Μια άλλη νέα αναβάθμιση, μια κεραία διαδιδόμενου κύματος, επιτρέπει στους φυσικούς να διοχετεύουν ραδιοκύματα «tuba» υψηλής ισχύος σε πλάσμα DIII-D, ώστε οι αντιδράσεις σύντηξης να πραγματοποιούνται πολύ πιο ισχυρά και αποτελεσματικά.
«Έχουμε νέα ευέλικτα εργαλεία για να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε πώς να κάνουμε αυτό το πλάσμα σύντηξης να συνεχίσει την αντίδραση», είπε ο διευθυντής του προγράμματος Richard Buttery. Η εταιρεία βρίσκεται επίσης πίσω από οκτώ από τις μονάδες μαγνήτη στην καρδιά της εγκατάστασης ITER, συμπεριλαμβανομένου του τρομερού Central Solenoid -του πιο ισχυρού μαγνήτη στον κόσμο- ένα είδος υπερμεγέθους έκδοσης της μηχανής της Καλιφόρνια.
Όμως, όπως και σε πολλές πτυχές της σύντηξης, το ITER έχει παρεμποδιστεί από υπερβάσεις κόστους και καθυστερήσεις, με το «πρώτη αντίδραση» να μην αναμένεται να συμβεί το 2025, όπως υπολογιζόταν προηγουμένως – λόγω των παγκόσμιων αναταράξεων που σχετίζονται με την πανδημία. Μερικοί έχουν παραπονεθεί ότι τα χρήματα που πηγαίνουν στο ITER έχουν αποσπάσει την προσοχή από άλλα πιο πρακτικά ενεργειακά έργα (η τελευταία τιμή είναι 22 δισεκατομμύρια δολάρια) και μερικοί αμφιβάλλουν εάν το έργο μπορεί ποτέ να παράγει καθαρό ενεργειακό κέρδος.
General Fusion
Με έδρα τον Καναδά, η General Fusion υποστηρίζεται από τον Jeff Bezos και βασίζεται στην τεχνολογία που αναπτύχθηκε αρχικά από το Ναυτικό των ΗΠΑ και υπήρξε αντικείμενο έρευνας από Ρώσους επιστήμονες για πιθανή χρήση σε όπλα. Μέσα στη μηχανή, το λιωμένο μέταλλο περιστρέφεται για να δημιουργήσει μια κοιλότητα και πιέζεται με έμβολα που σπρώχνουν το μέταλλο προς τα μέσα για να σχηματίσουν μια σφαίρα. Το υδρογόνο, που θερμαίνεται σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες και συγκρατείται στη θέση του από ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, γεμίζει τη σφαίρα για να προκαλέσει την αντίδραση. Η θερμότητα που μεταφέρεται στο μέταλλο μπορεί να μετατραπεί σε ατμό για την κίνηση μιας τουρμπίνας και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Όπως είπε ο Διευθύνων Σύμβουλος Christofer Moery, «το να ξαναδημιουργηθεί ένα κομμάτι του ήλιου στη Γη, όπως μπορείτε να φανταστείτε, είναι πολύ, πολύ προκλητικό». Όπως πολλές εταιρείες σύντηξης, η GF εξαρτάται από σύγχρονους υπερυπολογιστές και προηγμένες τεχνικές μοντελοποίησης και υπολογισμού για την κατανόηση της επιστήμης της φυσικής πλάσματος, καθώς και των σύγχρονων τεχνολογιών και υλικών κατασκευής.
«Αυτό άνοιξε πραγματικά την πόρτα όχι μόνο για να μπορέσουμε να κάνουμε τη σύντηξη να λειτουργήσει αλλά και να το κάνει με πρακτικό τρόπο», λέει. Ήταν πραγματικά δύσκολο, αλλά με ένα κέντρο επίδειξης που άνοιξε πέρυσι κοντά στην Οξφόρδη, η GF δεν στοχεύει στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αλλά στη συλλογή δεδομένων που απαιτούνται για να κατασκευαστεί αργότερα μια εμπορική πιλοτική μονάδα που θα μπορούσε να προκαλέσει περισσότερο ενδιαφέρον για τη σύντηξη. «Μέρος αυτού που θέλουμε να πετύχουμε με αυτό το εργοστάσιο επίδειξης είναι να κάνουμε την υπόσχεση της σύντηξης κάτι που να βρίσκεται περισσότερο στη συνείδηση του κοινού καθώς και των υπευθύνων χάραξης πολιτικής, έτσι ώστε καθώς σχεδιάζουν τα μελλοντικά ενεργειακά συστήματα, να σκέφτονται πώς να ενσωματώσουν τη σύντηξη σε αυτά», πρόσθεσε ο Mowry. «Επειδή θα έρθει πιο γρήγορα από ό,τι φαντάζονται οι περισσότεροι», συμπληρώνει.
Princeton Fusion Systems
Η PFS, που εδρεύει στο New Jersey, είναι μια μικρή επιχείρηση που επικεντρώνεται στην ανάπτυξη μικρών, καθαρών αντιδραστήρων σύντηξης τόσο για επίγειες όσο και για διαστημικές εφαρμογές. Προέρχεται από την Princeton Satellite Systems, που ειδικεύεται στον έλεγχο διαστημικών σκαφών. Ο αντιδραστήρας Princeton FRC της εταιρείας βασίζεται σε 15 χρόνια έρευνας στο Princeton Plasma Physics Laboratory, που χρηματοδοτείται κυρίως από το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ και τη NASA, και έχει σχεδιαστεί για να παρέχει ισχύ 1-10 μεγαβάτ σε τοποθεσίες εκτός δικτύου και σε συναρμολογούμενους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, «από απομακρυσμένες βιομηχανικές εφαρμογές έως ενέργεια έκτακτης ανάγκης μετά από φυσικές καταστροφές αλλά και βάσεις εκτός Γης στη Σελήνη ή τον Άρη». Η ιδέα βασίζεται στη χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων ραδιοσυχνοτήτων για τη δημιουργία και τη διατήρηση ενός σχηματισμού πλάσματος που ονομάζεται Field-Reversed Configuration (FRC) μέσα σε ένα ισχυρό μαγνητικό μπουκάλι. Το πείραμα στο Princeton κατέχει το ρεκόρ για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που έχει διατηρηθεί σταθερά μια τέτοια αντίδραση – στα 300 ms. Το PFS έχει προσελκύσει πάνω από 2,5 εκατομμύρια δολάρια σε επιχορηγήσεις από το πρόγραμμα προηγμένης τεχνολογίας ARPA-E του Υπουργείου Ενέργειας.
Tokamak Energy
Η Tokamak Energy, μια εταιρεία με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο που πήρε το όνομά της από τη δημοφιλή συσκευή σύντηξης, ανακοίνωσε τον Ιούλιο ότι ο αντιδραστήρας της tokamak ST-40 είχε φτάσει το όριο των 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου για εμπορικά βιώσιμη πυρηνική σύντηξη. Το επίτευγμα κατέστη δυνατό χάρη σε ένα αποκλειστικό σχεδιασμό που χτίστηκε σε ένα σφαιρικό, και όχι ντόνατ, σχήμα. Αυτό σημαίνει ότι οι μαγνήτες είναι πιο κοντά στο ρεύμα πλάσματος, επιτρέποντας σε μικρότερους και φθηνότερους μαγνήτες να δημιουργούν ακόμη ισχυρότερα μαγνητικά πεδία. Το Princeton Large Torus tokamak έφτασε για πρώτη φορά αυτό το όριο θερμοκρασίας το 1978, αλλά αυτό του Tokamak είναι το πρώτο που το έκανε με μια σφαιρική συσκευή με ιδιωτική χρηματοδότηση. Η εταιρεία έχει συγκεντρώσει σχεδόν 100 εκατομμύρια δολάρια από επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων των Legal & General, επιπλέον των επιχορηγήσεων από το Υπουργείο Ενέργειας.
Magneto – Infertial Fusion Technologies
Η MIFTI, του Tustin της Καλιφόρνια, που ιδρύθηκε από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Irvine, αναπτύσσει έναν αντιδραστήρα που χρησιμοποιεί αυτό που είναι γνωστό ως Staged Z-Pinch προσέγγιση. Ο σχεδιασμός Z-Pinch θερμαίνει, περιορίζει και συμπιέζει το πλάσμα χρησιμοποιώντας ένα έντονο, παλμικό ηλεκτρικό ρεύμα για να δημιουργήσει ένα μαγνητικό πεδίο που θα μπορούσε να μειώσει τις αστάθειες στο πλάσμα, επιτρέποντας στη σύντηξη να παραμείνει για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους. Μόλις πρόσφατα οι επιστήμονες του MIFTI μπόρεσαν να ξεπεράσουν τα προβλήματα αστάθειας, λέει η εταιρεία, χάρη στο λογισμικό που δόθηκε στο UC-Irvine από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ. Το MIFTI προβλέπει ενεργειακό κέρδος από δέκα έως πενήντα φορές πάνω από το κόστος της ενέργειας που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία της. Από την έναρξή της το 2008, η εταιρεία έχει συγκεντρώσει 1,6 εκατομμύρια δολάρια σε επιχειρηματικά κεφάλαια και έλαβε βραβείο 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων από το πρόγραμμα ARPA-E του Υπουργείου Ενέργειας. Ξεχωριστή έρευνα στους θαλάμους Z-pinch στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore δημιούργησε μια άλλη startup σύντηξης, τη Zap Energy με έδρα το Σιάτλ, το 2017.
Helicity Space
Με έδρα την Πασαντένα της Καλιφόρνια, η Helicity Space αναπτύσσει μια τεχνολογία ώθησης και ισχύος που βασίζεται σε μια εξειδικευμένη έννοια σύντηξης μαγνητικής αδράνειας. Το σύστημα, μια παραλλαγή αυτού που κάνει η αδελφή εταιρεία σύντηξης, Helion με έδρα το Σιάτλ, φαίνεται να χρησιμοποιεί περιελιγμένα και συμπιεσμένα πηνία, σαν ένα πλεκτό σχοινί, για να επιτύχει ένα γνωστό φαινόμενο που ονομάζεται Μαγνητική Ελικότητα. Σύμφωνα με το ZoomInfo και το Linkedin, η Helicity έχει πάνω από 4 εκατομμύρια δολάρια σε χρηματοδότηση και έως και 10 υπαλλήλους, όλα με στόχο, λέει η εταιρεία, «να επιτρέψουν την πρόσβαση της ανθρωπότητας στο ηλιακό σύστημα, με μια πτήση στον Άρη, βασισμένη σε έναν κινητήρα Helicity Drive να αναμένεται να διαρκέσει δύο μήνες και μάλιστα χωρίς πλανητική ευθυγράμμιση».
Πηγή: Fast Company
