O Shin Dong-hyuk είναι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που κατάφερε να αποδράσει από το «Στρατόπεδο 14», μια βορειοκορεατική φυλακή της οποίας το όνομα είναι συνώνυμο της φρίκης και του θανάτου.
Ο σήμερα 30 ετών Shin, γεννήθηκε μέσα στη συγκεκριμένη φυλακή και, από τη στιγμή που πέρασε τον τοίχο της, αφιέρωσε τη ζωή του στη δημοσιοποίηση μιας βαρβαρότητας που ίσως, όμοιά της σήμερα δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο.
Από τον προηγούμενο μήνα, το βιβλίο του με τον τίτλο «Απόδραση από το στρατόπεδο 14» βρίσκεται ήδη στα ράφια των βιβλιοπωλείων, με τις πωλήσεις του να έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία.
«Ζούσαμε χειρότερα από τα ζώα. Κάναμε απίστευτα βαριές εργασίες όλη την ημέρα και τρώγαμε τις κοπριές των αγελάδων για να μην πεθάνουμε.Ήμουν παιδί ακόμη όταν με ανάγκασαν να δω τον απαγχονισμό της μητέρας μου και τον πυροβολισμό του μικρού αδερφού μου. Οι φύλακες είχαν απόλυτη εξουσία ζωής και θανάτου επάνω μας. Σκότωναν χωρίς διακρίσεις και δίχως λόγο όποιον ήθελαν και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό».
Ο ξένος τύπος χαρακτηρίζει την αυτοβιογραφία του Shin Dong-hyuk ως «μια ήρεμη ματιά (ενν.«αντικειμενική») σε ένα από τα πιο καταπιεστικά καθεστώτα του κόσμου».
Μέχρι την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου, λίγα πράγματα ήταν γνωστά για τα στρατόπεδα εργασίας της Βόρειας Κορέας, παρόλο που υπάρχουν εδώ και δεκάδες χρόνια… Ο ακριβής αριθμός των ατόμων που κρατούνται σε αυτά παραμένει άγνωστος, σύμφωνα όμως με εκτιμήσεις, οι άνθρωποι που -κυριολεκτικά- μαρτυρούν μέσα σε αυτά, πρέπει να φτάνει τις 200 χιλιάδες, κάτι που αποδεικνύεται και από φωτογραφίες που έχουν ληφθεί από δορυφόρους.
Δεν είχε κλείσει τα 23 χρόνια ο Shin όταν βρήκε το κουράγιο και τον τρόπο να αναρριχηθεί σε ένα τοίχο του «Camp 14» και, περνώντας ανάμεσα από ηλεκτροφόρα σύρματα υψηλής τάσης, να καταφέρει να αποδράσει. Από κει όμως άρχισε μια άλλη οδύσσεια, αυτή του να μπορέσει να διαφύγει και από τη χώρα, πηγαίνοντας αρχικά στην Κίνα και από κει στη Νότιο Κορέα για να καταλήξει τελικά στις ΗΠΑ.
Σήμερα ζει στη Σεούλ, προσπαθώντας να διαδώσει όσο γίνεται περισσότερο την κατάσταση που επικρατεί στο συγκεκριμένο στρατόπεδο και, με όσο κουράγιο του περισσεύει, να επουλώσει και τις βαθιές πληγές της ψυχής του.
«Πρέπει να μάθει όσο γίνεται περισσότερος κόσμος, όχι μόνο για το “Camp 14” αλλά και για όλες τις φυλακές της Βόρειας Κορέας, που έχουν διπλάσια ηλικία από τα γκουλάγκ του Στάλιν και πολύ μεγαλύτερη από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ», δηλώνει ο Shin Dong-hyuk, απευθύνοντας την ίδια στιγμή έκκληση προς τη διεθνή κοινότητα να ενδιαφερθεί για τους χιλιάδες αυτούς ανθρώπους, μια και ο… θεός δείχνει να τους έχει ξεχάσει.
Επιμέλεια: Παύλος Κιρκασίδης
