Από το δράμα της προσφυγιάς στην κόλαση της πορνείας. Αυτή είναι η πορεία που διαγράφεται για πλήθος γυναικών και νεαρών κοριτσιών που διαφεύγουν από την Αφρική προς ένα πιο «ασφαλές» έδαφος, το ευρωπαϊκό.
Από το δράμα της προσφυγιάς στην κόλαση της πορνείας. Αυτή είναι η πορεία που διαγράφεται για πλήθος γυναικών που διαφεύγουν από την ΑφρικήΕκεί, όμως, τίποτα δεν τους δίνεται απλόχερα. Δεν απολαμβάνουν καμία ασφάλεια και κανένα αγαθό χωρίς «ανταλλάγματα». Οι γυναίκες αυτές έχουν βιώσει την εξαθλίωση, την απειλή, τον βιασμό κατ’ επανάληψη και εν τέλει την υποδούλωση, σωματική και ψυχική.
Σε αυτές τις γυναίκες αναφέρεται με εκτενές πρωτοσέλιδο άρθρο της η ιστοσελίδα της γερμανικής Deutsche Welle, όπου εξιστορούνται ανατριχιαστικές ιστορίες από γυναίκες πρόσφυγες που έπεσαν θύμα ανθρώπινου trafficking.
Σώθηκαν από τα νερά της Μεσογείου για να φτάσουν στην «ασφαλή» Ευρώπη, όπου τους εκμεταλλεύονται έμποροι λευκής σαρκός. Κορίτσια από τη Νιγηρία σε μια κόλαση χωρίς τέλος.
Η Αλίς Γκοτρό θυμάται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες την ιστορία της 16χρονης Μπλέσινγκ. Την απήγαγαν σε ένα χωριό έξω από την πόλη Μπενίν και την ανάγκασαν με τελετουργίες βουντού να υπακούσει. Τελικά την πούλησαν σε έναν Νιγηριανό στη Λιβύη, ο οποίος τη βίασε επανειλημμένα, μέχρι που έμεινε έγκυος. Έπειτα την πούλησε σε έναν άλλο άνδρα, ο οποίος τη μετέφερε σε ένα κέντρο προσφύγων. Μια μέρα την πήγαν στην παραλία και από εκεί επιβιβάστηκε σε μια φουσκωτή βάρκα. Στη Μεσόγειο τελικά τους διέσωσε το πλοίο Aquarius της οργάνωσης SOS Mediterannee. Σ’ αυτό το πλοίο εργάζεται και η Αλ. Γκοτρό ως μαία με τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα.
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ), το 75% των γυναικών από τη Νιγηρία που σώθηκαν από τη Μεσόγειο και μεταφέρθηκαν στην Ιταλία έπεσε εν δυνάμει θύμα εμπόρων λευκής σαρκός. Μέσα στα τελευταία τρία έτη ο αριθμός αυτός αυξήθηκε κατά 600%.
«Μου υποσχέθηκαν ότι στην Ευρώπη θα μπορέσω να πάω σχολείο»
Η Αλ. Γκοτρό προσπαθεί μέσα στις λίγες ώρες που μεσολαβούν από τη διάσωση των γυναικών στα ανοιχτά της Μεσογείου μέχρι την άφιξή τους στην Ιταλία να τις πείσει να μιλήσουν. Η 16χρονη Φουλφίλμεντ βρισκόταν για 16 ώρες πάνω σε μια φουσκωτή βάρκα. «Μου υποσχέθηκαν ότι στην Ευρώπη θα μπορέσω να πάω σχολείο. Στην Αφρική μάς είχαν σαν σκλάβους» λέει, χωρίς να σηκώσει το βλέμμα της από το πάτωμα. Δεν θυμάται πώς έφτασε από τη Νιγηρία στη Λιβύη.
Ωστόσο, δεν πλήρωσε τίποτα στους διακινητές για την επιβίβαση στη βάρκα. Αυτό και μόνο αποτελεί ένδειξη ότι μπορεί να έπεσε στην παγίδα εμπόρων λευκής σαρκός.
Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης γνωρίζει αυτές τις περιπτώσεις. Μια άλλη νεαρή κοπέλα αφηγείται: «Ήθελα να πάω στην Ιταλία, γιατί μου είπαν ότι θα μπορούσα εκεί να εργαστώ σε ένα κομμωτήριο. Αλλά ήταν ψέμα. Με ανάγκασαν να γίνω ιερόδουλη. Αυτός, είπαν, ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεπληρώσω τα χρέη μου για το ταξίδι». Σύμφωνα με τον ΔΟΜ, τα «χρέη» συνήθως ανέρχονται στα 25 με 35.000 €.
Φοβούνται τη μαύρη μαγεία
Η Μπάρμπαρα Έριτ από την ΙΝ VIA, μια οργάνωση που βοηθά γυναίκες που πέφτουν θύματα λευκής σαρκός, εξηγεί ότι «το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι Νιγηριανές δεν θέλουν να καταθέσουν κατά των δραστών».
Οι τελετουργίες βουντού και ο όρκος που έχουν δώσει τις φοβίζει ότι κάτι κακό θα συμβεί, εάν αποκαλύψουν τι τους συνέβη. Μπορεί για τρίτους αυτό να μην είναι εύκολα κατανοητό, αλλά για τις ίδιες έχει συνέπειες, τις οποίες έχει δει και η Μπ. Έριτ: «Κάποιο κορίτσι είχε για εβδομάδες περίοδο και έχασε πολύ βάρος, αφού μίλησε στην αστυνομία». Πρόκειται μάλλον για μια ψυχοσωματική αντίδραση. Οι γυναίκες φοβούνται ότι θα τρελαθούν ή ότι δεν θα μπορέσουν πια να κάνουν παιδιά, εάν αθετήσουν την υπόσχεσή τους.
Όσο και να θέλει η Άλις Γκοτρό, δεν έχει πολλές δυνατότητες για να βοηθήσει. Όταν μαθαίνει ότι μια γυναίκα έχει πέσει θύμα βιασμού, ενημερώνει τις Αρχές, οι οποίες εν συνεχεία αναλαμβάνουν τις γυναίκες. Χωρίς να γνωρίζει μετά τι θα τους συμβεί, συνήθως χάνει την επαφή μαζί τους. Όπως και με την Μπλέσινγκ.
