Ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής, Δημήτριος, με δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, υποστηρίζει ότι η οριστική απόφαση για την ανέγερση της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, κατεστράφη ολοσχερώς από την πτώση των δίδυμων πύργων στο Μανχάταν, θα ληφθεί εντός της τρέχουσας χρονιάς.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, η Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής είχε υποβάλει μήνυση κατά της αρμόδιας αρχής, της Λιμενικής αρχής Νέας Υόρκης, που έχει την ευθύνη ανάπτυξης του χώρου, επειδή ο νέος της διευθυντής αναθεώρησε την αρχική απόφαση και πρόβαλε «διάφορες προφάσεις» για να εμποδίσει την ανέγερση του ναού, σύμφωνα με τον κ. Δημήτριο.
Αναφερόμενος στη σημερινή 10η επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου, σημειώνει ότι «σημάδεψε οριστικά και αμετάκλητα τη ζωή, όχι μόνο εδώ στη Νέα Υόρκη, στην Αμερική, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο».
Στην ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ πού βρισκόταν εκείνο το πρωινό και ποια ήταν η πρώτη αντίδρασή του, ο Προκαθήμενος της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής απαντά ότι την προηγούμενη μέρα, τη Δευτέρα, βρισκόμασταν στη Βοστώνη για τα εγκαίνια της έδρας Κωνσταντίνου Καραμανλή στο Πανεπιστήμιο Ταφτς. Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου, μεταβήκαμε στο αεροδρόμιο της πόλης για να επιστρέψουμε στη Νέα Υόρκη. Όταν φτάσαμε εκεί, πληροφορηθήκαμε ότι πριν από μερικά λεπτά, επιβατηγό αεροπλάνο χτύπησε πάνω σ’ ένα από τους δίδυμους πύργους. Ενώ δεν είχαμε ακόμη προλάβει να συνειδητοποιήσουμε τι έγινε, είδαμε στην τηλεόραση ένα άλλο αεροπλάνο να χτυπά στον δεύτερο πύργο. Τότε, σταμάτησαν όλα και έτσι αναγκαστήκαμε να κατευθυνθούμε οδικώς προς τη Νέα Υόρκη».
Προσθέτει: «Στην πολιτεία Κονέκτικατ μας σταμάτησε η αστυνομία, γιατί είχε ήδη απαγορευτεί η είσοδος στη Νέα Υόρκη. Μείναμε λοιπόν εκεί, παρακολουθώντας από την τηλεόραση τα δραματικά γεγονότα. Νωρίς την επομένη μέρα, γυρίσαμε στη Νέα Υόρκη με αστυνομικά αυτοκίνητα και μεταβήκαμε αμέσως στο χώρο της τραγωδίας, στο λεγόμενο “Σημείο Μηδέν”. Αντικρίσαμε ένα λόφο από συντρίμμια που ξέραμε ότι εκεί χάθηκαν χιλιάδες άνθρωποι. Το μόνο που στεκόταν όρθιο ήταν μικρό μέρος σκελετού του κάτω μέρους ενός από τα δυο κτίρια. Ο αέρας που αναπνέαμε ήταν βαρύς και νιώθαμε μια άσχημη μυρωδιά. Αναπέμψαμε δέηση υπέρ των νεκρών, χωρίς εκείνη την ώρα να ξέρουμε πόσοι ήταν και ποιοι ήταν. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία».
Επιμέλεια: Φίλιππος Καραμέτος
