Γιώργος Αρκουλής
Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με το θέμα. Ως ρεπορτάζ βρίσκω να διαθέτει ενδιαφέρον κοινωνικού περιεχομένου, μια και κυρίως αφορά άτομα της τρίτης (προχωρημένης θα έλεγα καλύτερα) ηλικίας. Αναφέρομαι στην διαδρομή από την Αθήνα στο καζίνο Λουτρακίου με ειδικά μισθωμένο πούλμαν που δέχεται την πελατεία από διάφορα σημεία του κέντρου της Αθήνας νωρίς το απόγευμα και επιστρέφει τα ίδια άτομα μετά τα μεσάνυχτα στις στάσεις από όπου τα είχε «παραλάβει».
Λόγω Παρασκευής, ως το Παλατάκι του Χαϊδαρίου το λεωφορείο γέμισε, οπότε εμφανίστηκε η κοπελίτσα με τα εισιτήρια…
«Μαρθούλα πολύ ωραία είναι σήμερα τα μαλλιά σου»…
«Ευχαριστώ πολύ κυρία Πόπη. Μόνη σας σήμερα; Η φίλη σας η κυρία Λιλή;»
«Εφυγε το πρωϊ για την Αιδηψό με τον Επαμεινώντα, που της γκρίνιαζε όπως κάθε φορά, γιατί στην λουτρόπολη δεν επαρκούν οι «Εστίες» και ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαβάσει άλλη εφημερίδα».
«Και η κυρία Εφη, λείπει κι’ αυτή;»
«Την κάλεσαν οι φίλες της για κουμ καν»…
Μια αντροπαρέα –όλοι γνωστοί μεταξύ τους- είχαν πιάσει συζήτηση γύρω από τα στοιχήματα, γενικώς. Μέχρι για τα πονταρίσματα σε αγώνες τένις θυμήθηκε ο κύριος Δαμιανός, που όταν άνοιγε το στόμα του να μιλήσει, νόμιζες πως σφύριζε σταθμάρχης λεωφορείων στην Πλατεία Κάνιγγος της δεκαετίας του’ 50 – προφανώς ο μπαγάσας ο οδοντίατρος δεν του είχε πετύχει τα μέτρα της μασέλας…
«Ρε σεις, μια φορά είχα παίξει τον αγώνα Τζόκοβιτς-Φέντερερ, ήταν 6-6 στο τάϊ μπρέϊκ και περίμενα μιάμιση ώρα να πάρω τα λεφτά. Το πήγαν στο 14-12 και μου βγάλανε την ψυχή».
«Την Γουϊλλιαμς την παίζεις;»
«Την Βένους ή την Σερένα;»
«Την χοντρή με τον τροφαντό πωπό…»
«Την παίζω…»
«Για σήμερα έχεις κανένα σίγουρο;».
«Θα παίξω πενηντάρικο το 23 και από ένα τάληρο στα πλαϊνά του. Σύστημα στην ρουλέτα που δεν χάνει ποτέ».
……………………………………………………..
Αργά το βράδυ στην διαδρομή της επιστροφής, ελάχιστοι είχαν διάθεση για κουβέντα και χαβαλέ. Θες η αγωνία, θες η χασούρα, θες η κόπωση έξι ώρες μέσα στο άγχος και στην…ουτοπία του κέρδους, όλα μαζί είχαν αφαιρέσει κάθε διάθεση από τα ίδια σχεδόν άτομα. Αυτά που αύριο ή μεθαύριο ή το πολύ σε μία εβδομάδα θα συναντηθούν και πάλι στο ίδιο αυτοκίνητο για την ίδια διαδρομή, σαν τους «σταυροφόρους» προκειμένου να κυνηγήσουν τα κέρδη τους!
Και βέβαια να πάρουν την αναμενόμενη ρεβάνς!
ΥΓ: Κάποτε ρώτησα τον φίλο μου τον Μητσιά, γιατί ο μέγιστος ποιητής Νίκος Γκάτσος ήταν τακτικός θαμώνας του καζίνου; Η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Μα στα γεράματα, δεν είχε άλλον τρόπο να σκοτώσει την ανία του»!
