Γιώργος Αρκουλής
Μέρος πρώτο: Η Πράγα είναι μία από τις ελάχιστες πρωτεύουσες της Ευρώπης που δεν έχω επισκεφθεί. Και δεν σας κρύβω ότι θα ήθελα να χαζέψω το περίφημο αστρονομικό ρολόϊ, που λειτουργεί εδώ και κάπου 600 χρόνια χάρη στον μοναδικό μηχανισμό του. Αυτό το ρολόϊ είναι ο βασικός πόλος έλξης των εκατομμυρίων τουριστών στην πρωτεύουσα της Τσεχίας, αν και στις αρχές του 2018 οι δείχτες του ακινητοποιήθηκαν για λίγο προκειμένου να γίνει συντήρηση, ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα την υπέροχη πορεία του.
Πως και καταπιάστηκα σήμερα με το διάσημο αξιοθέατο της Πράγας; Απλά, μου θύμισε εικόνες μαγείας που απολαμβάνω όποτε κατεβαίνω στην Καλαμάτα, στην οδό Σφακτηρίας, όπου χαζεύω παμπάλαιους κρεμαστούς «κούκους», ρολόγια χειρός κλπ. σε ένα μικρό «συνεργείο» επισκευής ρολογιών. Εκεί όπου σχεδόν επί μισό αιώνα ένας υπέροχος μάστορας ασχολιόταν με κάτι μυστήρια σύνεργα πάνω σε σταματημένα ρολόγια, για να τους δώσει και πάλι ψυχή. Στο μαγαζί του τρύπωναν κυρίως μερακλήδες, νοσταλγοί του παρελθόντος (αλλά και τουρίστες), αφήνοντας συνήθως το κρεμαστό ρολόϊ που περνάει από παππού σε γιο και εγγονό, ή το μπερδεμένο ελατήριο του «κούκου» για αποκατάσταση ζημιάς.
Άραγε ποιος θα αντικαταστήσει τον υπέροχο μάστορα Νίκο Σινάπη, πασίγνωστο την πόλη και μοναδικό τεχνίτη μιας τέχνης που σιγά σιγά παραμερίζεται από την «εποχή της μπαταρίας»; Όπως ενημερώθηκα από τον συνάδελφο Σταύρο Μαρτίνο («kalamata journal»), οι δείχτες του «προσωπικού ρολογιού» του υπέροχου μάστορα, σταμάτησαν την λειτουργία τους για πάντα. Ήταν μόλις 68 ετών.
Τι λύπη!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης
