Κυριακή 16 Ιουνίου 2023
Είναι ν’ απορείς…
Γιώργος Αρκουλής
Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1970 που το τραγούδι «Κρουαζιέρα θα σε πάω» του Βαγγέλη Γερμανού έγραφε υποθήκη σουξέ, όταν μπήκα για πρώτη φορά σε πλοίο της κραταιάς -τότε- εταιρίας των αδελφών Ποταμιάνου, με τη θρυλική γόησσα «Stella Solaris» βαμμένη στο βαθύ μπλε του Αιγαίου. Από τότε, σπάνια έγραψα απιστία σε αυτό το είδος διακοπών, έστω ολίγων ημερών, και ποτέ δεν μετάνιωσα για την συνήθειά μου. Τελευταία μου περιπέτεια, πρόσφατα, με το Celestial Olympia, του πανέξυπνου Κύπριου επιχειρηματία τουρισμού Κωστάκη Λοϊζου, η εταιρία του οποίου, μετά την λογική πτώση του κλάδου ένεκα της πανδημίας, προσπαθεί αυτές το καλοκαίρι να ξαναπιάσει τις πιένες του 2019. Και πιθανότατα θα τα καταφέρει (αν δεν ξεπεράσει, μάλιστα, τα αναμενόμενα νούμερα), αφού οι συγκυρίες ευνοούν μια ωραία βόλτα στα πιο διάσημα νησιά του αρχιπελάγους, συν μια στάση -για ψώνια, παζάρια και…σερμπέτια- στο Κουσάντασι της Τουρκίας (προορισμό που δίνει την ευκαιρία επίσκεψης στα ιερά χώματα της αρχαίας Εφέσσου).
Και τώρα επί της ουσίας. Ερωτώ τον καθένα -αποκλείοντας τα μέλη της λεγόμενης «υψηλής κοινωνίας» με τα φράγκα και την χλιδάτη ζωή, που είναι βεβαίως η μειοψηφία: πόσα χρήματα θα απαιτηθούν για να ταξιδέψεις στην Ρόδο, στη Μύκονο, στη Σαντορίνη, στην Πάτμο και στο Ηράκλειο της Κρήτης με την απίστευτη άνοδο στις τιμές των εισιτηρίων; Και πόσα χρήματα θα ξοδέψεις για διασκέδαση, εκδρομές, πλήρη γεύματα και δείπνα; Στο κρουαζιερόπλοιο τα απολαμβάνεις με λιγότερα από ένα πεντακοσάρικο το άτομο και σου μένουν δύο πολύ σημαντικά συναισθήματα:
Η εμπειρία του ταξιδιού και
Η έλλειψη άγχους (μια και φροντίζουν για την κάλυψη της περιποίησης, της καθαριότητας, του φαγητού και της διασκέδασης εξαιρετικοί επαγγελματίες, καθένας στον τομέα του).
Από τον καπετάνιο Γιάννη Φουντουκά και τον Hotel manager Παναγιώτη Μεγαλοοικονόμου (που μαζί με τον στενό συνεργάτη του Σώζοντα Σώρρο, μεριμνούν για το καθημερινό μενού των επιβατών) ως την διευθύντρια της κρουαζιέρας Florentina και τους καλλιτέχνες των σόου (μουσικοί, τραγουδιστές, χορευτές/τριες), όλοι τους έδωσαν τον έντιμο αγώνα προκειμένου να υπερβούν τα στάνταρ της προσφοράς του συνολικού εγχειρήματος.
Θα σταθώ ιδιαίτερα στην πλούσια κουζίνα που δεν έχει να ζηλέψει πολύ την λεγόμενη gourme, αλλά και στο ταλέντο κάποιων μουσικών, που παρασέρνουν νοσταλγικά την τρίτη ηλικία, ενώ την τιμητική του έχει και το πρόγραμμα για την πολυπληθή νεολαία, που μπορεί να μιλάει διαφορετικές γλώσσες, εντούτοις λικνίζεται στους ρυθμούς της μουσικής που διαθέτουν την δική του esperando… Προσωπικά, καταθέτω τον θαυμασμό μου στον εξαίρετο βιολιστή (φωτο), έναν πραγματικό βιρτουόζο, ο οποίος μάγεψε τόσο ως σολίστ, όσο και ως «συνοδός» του δωδεκαμελούς νεανικού μπαλέτου από την μακρινή Κούβα!
