Γιώργος Αρκουλής

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, θυμάμαι το κλασικό «όπου γάμος και γιορτή η Βασίλω πρώτη»! Να το εξηγήσω: δεν υπήρξε διαγωνισμός τραγουδιού με την επωνυμία «Eurovision» έως τώρα, που να μην ενεργοποιήθηκε στην Ελλάδα μηχανισμός προπαγάνδας για το πόσο καλό είναι το τραγούδι μας, πόσο συμπαθητική είναι η ερμηνεύτρια (ή ο ερμηνευτής, όταν έχεις επιλέξει τον κούκλο Σάκη Ρουβά!) και ακόμη όσο και να κοστίσει το ταξίδι στη μακρινή (λέμε τώρα) Φινλανδία, τα λεφτά θα τα βγάλουμε από την τουριστική μας διαφήμιση κ.λπ.

Το ίδιο συνέβη και αυτήν τη φορά, με τη γιορτή σε χώρα της… Μέσης Ανατολής (και όχι της Ευρώπης), αλλά αυτό είναι πλέον μια γελοία λεπτομέρεια πολιτικής σκοπιμότητας. Η συμπαθής τραγουδίστρια Κατερίνα Ντούσκα διέθετε ένα «γερό τραγούδι», όπως είχαν υποστηρίξει οι αρμόδιοι, αλλά πάτωσε στην 21η θέση. Όμως, αυτό δεν είναι και τόσο σημαντικό. Χώρα που έχει αναδείξει τους Μπιτλς και τον Έλτον Τζον μάς απογοήτευσε περισσότερο. Εννοείται πως πλέον μόνο για «Eurovision» δεν πρέπει να μιλάμε, αφού στο ταμπλό διέκρινα τη σημαία της… Αυστραλίας, του Αζερμπαϊτζάν κ.λπ.! Που σημαίνει ότι πρόκειται πλέον για πολυεθνική φάμπρικα.

Με τόσες αποτυχίες, ωστόσο, αναρωτιέμαι αν κάποιοι ερμηνευτές τους οποίους εκτιμώ έχουν μετανιώσει που μετείχαν σε αυτού του είδους το πανηγύρι. Λόγου χάρη, ο εξαίρετος Αγάθωνας Ιακωβίδης, που πήγε πριν από λίγα χρόνια με τίμιο λαϊκό τραγούδι, μπουζούκι, μπαγλαμά για να καταθέσει Ελλάδα και δεν τα κατάφερε τι θα έλεγε σήμερα;