Δευτέρα 3 Ιουλίου 2023
Είναι ν’ απορείς…
Γιώργος Αρκουλής
Ο σπουδαίος συγγραφέας Χένρυ Μύλλερ, αφού ξεμπέρδεψε με τους διάσημους “τροπικούς” του και το σκαμπρόζικο “Ήρεμες μέρες στο Κλυσί”, κάπου στα 1941 γοήτευσε τον παγκόσμιο λογοτεχνικό χάρτη με το μυθιστόρημά του “Ο κολοσός του Μαρουσιού”, το οποίο αφιέρωσε στον Γιώργο Κατσίμπαλη, το σπουδαίο μέλος της παρέας των συγγραφέων και ποιητών της γενιάς του ’30. Στην ουσία, ήταν ένα ταξιωτικό κείμενο
γεμάτο Ελλάδα, που αποτελούσε κάτι συναρπαστικό στην ζωή του συγγραφέα.
Πάμε παρακάτω: Η βρετανή Βικτόρια Χίσλοπ, βρέθηκε ως δημοσιογράφος στη χώρα μας, την λάτρεψε και με αφορμή την τεράστια επιτυχία της με το “Νησί”, αποφάσισε να “γίνει” Ελληνίδα, ενώ πριν από αυτήν, ποιος δεν έχει ακούσει για την περίφημη λίγο τρελούτσικη εγγλέζικη οικογένεια Ντάρελ, που εγκαταστάθηκε από την τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα στην Κέρκυρα. Εκεί όπου ο πρωτότοκος Λώρενς, έγραψε τα ωραία του πονήματα. Αυτά ως ένα μικρό δείγμα της παγκόσμιας λογοτεχνικής συντεχνίας, με τα πρόσωπα που λάτρεψαν την Ελλάδα, γιατί σήμερα τα πρωτεία κρατάνε διάσημοι σταρ του θεάματος…
Η Μόνικα Μπελούτσι δεν χάνει με τίποτα τις βόλτες της στην αγαπημένη της Πάρο. Απέναντι, στην Αντίπαρο, ο Τομ Χανκς δηλώνει από καιρό Έλληνας και κάτοικος του νησιού. Ο ζηλιάρης Τζόνι Ντεπ τον ξεπέρασε, αγοράζοντας πρόσφατα το νησάκι Στρογγύλη. Ο Ντι Κάπριο όπου βρεθεί εκφράζει την αγάπη του για τις Σπέτσες, η Σάρα Τζεσ. Πάρκερ για την Κεφαλονιά, η Αντζελίνα Τζολί για την Σαντορίνη και ο Ράσελ Κρόου για την Μύκονο.
Να μην ξεχάσω τον κορυφαίο Πορτογάλο ποδοσφαιριστή Κριστιάνο Ρονάλντο, που μόνιμα ερωτευμένος με το ηλιοβασίλεμα από την πολυθρόνα του στη μεσσηνιακή γη -στο Κόστα Ναβαρίνο- δεν βλέπει την ώρα των διακοπών του για να καταφτάσει στον Ρωμανό με την φαμίλια του.
Πιστός και ερωτευμένος με την Μεσσηνία και η ταπεινότητά μου, εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες. Μόνο που η δική μου επιλογή, στην οποία πάντα επιστρέφω, ανήκει στη Μικρή Μαντίνεια, σ’ ένα δωμάτιο του υπέροχου “Ακτή Ταϋγετος”, ενός ξενοδοχείου που όσοι παρακολουθούν τα γραπτά μου σε αυτή την φιλόξενη στήλη, θα θυμούνται από προηγούμενες δημοσιεύσεις. Ξέρετε γιατί επιστρέφω κάθε τόσο σε αυτό το υπέροχο πάρτυ θάλασσας-οξυγόνου και πλήθους αρωμάτων όλων των λουλουδιών;
Αν διαβάσετε το “Επέστρεφε” του μεγάλου Αλεξανδρινού θα με νιώσετε, όπως ο Καβάφης ένιωσε μοναδικά που θα μπορεί να αναπαράγει τα όνειρά του, να γαληνέψει τα θηρία της σκέψης του και να γεμίσει με ηρεμία την ψυχή του.
Σταματάω εδώ, γιατί σε λίγο θα προβάλει από την νότια ράχη του βουνού η αποψινή Πανσέλληνος, και θα ήμουν ασεβής αν δεν συνοδέψω το ταξίδι της μέχρι να βυθιστεί στα ήρεμα (και) σήμερα νερά του Μεσσηνιακού Κόλπου. Αυτό μου αρκεί, κι’ αφήνω τους ‘άλλους’ στο κυνήγι της αυταπάτης ενός τζόκερ. Εγώ, στην “Ακτή”, που μου προσφέρει πολύ περισσότερα απ ́όσα ζητάει!!
