«Είμαι ένα θύμα αυτών που κουβαλώ μέσα μου»

Η Janis Lyn Joplin ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια, στιχουργός και μουσική παραγωγός. Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1943 στο Τέξας των Η.Π.Α.. Η ζωή της ήταν σύντομη, μιας και στις 4 Οκτωβρίου 1970 απεβίωσε από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Ήταν μόνο 27 ετών.

Δεν υπήρξε άλλη ροκ τραγουδίστρια που να έχει συνδεθεί περισσότερο στην καριέρα της με το ρέμπελο πνεύμα της δεκαετίας του ’60, και ιδιαίτερα με τον Μάη του ’68. Η Τζάνις Τζόπλιν ήταν η πρώτη που έσπασε το φαλλοκρατικό κατεστημένο της ροκ κοινότητας και ακόμη και σήμερα αποτελεί το πρότυπο κάθε φιλόδοξης νέας κυρίας που θέλει να ασχοληθεί με το είδος. Ήταν οξυδερκής και ικανή συνθέτης- αλλά κυρίως κάτοχος της πιο όμορφης και πιο δυνατής λευκής μπλουζ φωνής που ακούσαμε ποτέ. Στα χείλη της ακόμη και τα πιο γνωστά στάνταρντ, όπως το «Summertime», αποκτούσαν άλλη διάσταση. Η καριέρα της διήρκεσε ελάχιστα, άφησε όμως έργο που άλλοι θα χρειάζονταν δεκαετίες για να δημιουργήσουν.

Ήταν μόλις 25 χρόνων όταν ηχογράφησε το 1968 με τους Βig Βrother and the Ηolding Company το άλμπουμ «Cheap Τhrills», με το οποίο όχι μόνο θα έμπαινε στη συνείδηση κάθε φίλου της ροκ μουσικής αλλά και θα εκτινασσόταν στην κορυφή. Το «Cheap Τhrills» είχε πουλήσει περίπου ένα εκατομμύριο αντίτυπα, εκτινάσσοντας το όνομα της Τζάνις στην κορυφή. Η μαγική συνταγή της επιτυχίας του έγκειται χωρίς αμφιβολία στον συνδυασμό του μπλουζ ουρλιαχτού της Τζόπλιν με τον στιβαρό ήχο των Βig Βrothers Ηolding Company, ένας ηλεκτρικός τοίχος όπου οποιαδήποτε άλλη φωνή θα χανόταν.

Έκτοτε δεν υπάρχει λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ στην ιστορία της ροκ μουσικής που να μην περιέχει το «Cheap Τhrills». Για την ιστορία αξίζει να αναφερθεί ότι η αρχική ονομασία του άλμπουμ ήταν «Sex, Dope and Cheap Τhrills», τίτλος που απορρίφθηκε από την Columbia για προφανείς λόγους. Τα δύο επόμενα χρόνια ακολούθησε ένα εξαιρετικό σόλο άλμπουμ, το «Ι Got Dem Οl΄ Κozmic Βlues Αgain Μama!» και ένα μισοτελειωμένο αριστούργημα, το «Ρearl»- αυτά όμως ήταν αρκετά για να την κατατάξουν στο πάνθεον της ροκ. Το εύθραυστο κορίτσι έφυγε για πάντα το 1970, ηττημένο από τους προσωπικούς του δαίμονες.

«Είμαι ένα θύμα αυτών που κουβαλώ μέσα μου» είχε πει. «Υπήρχε μια εποχή όπου ήθελα να γνωρίζω τα πάντα…Αυτό όμως το συναίσθημα με έκανε δυστυχισμένη. Δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω. Αλλά τώρα ξέρω ότι γίνεται να δουλεύει για μένα. Είμαι γεμάτη συναισθήματα και θέλω να τα απελευθερώσω· και αν βρίσκεσαι στη σκηνή και σου βγαίνει, και έχεις το κοινό μαζί σου, νιώθεις μοναδικός».