Σήμερα στη χώρα μας υπολογίζεται ότι 300.000 άνδρες υπομένουν σιωπηλά και ενοχικά το γεγονός ότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τη σύντροφο τους. Ευτυχώς όμως λύσεις στο πρόβλημα υπάρχουν. Αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να τις αναζητήσουμε. Ο ρόλος της επαφής είναι να ενώνει το ζευγάρι και να ισχυροποιεί τους δεσμούς μέσα από ένα διπλό δίαυλο ηδονής κι όχι να αφήνει πίσω αισθήματα ανεπάρκειας, ενοχής και ντροπής. Δυστυχώς όμως η έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στο ζευγάρι και η απουσία πληροφόρησης σχετικά με τα όποια προβλήματα οδηγούν συνήθως στη δεύτερη εκδοχή.
Αυτό όμως που δείχνει να έχει άμεσο ενδιαφέρον για τη γυναικεία πλευρά του πράγματος είναι ότι το 73% των γυναικών που υποφέρουν από έλλειψη της δικής τους ερωτικής επιθυμίας ευθύνεται η πρόωρη εκσπερμάτιση του συντρόφου τους! Δεν θέλει φαντασία για να καταλάβουμε ότι τέτοιοι χρόνοι είναι μια σοβαρή αιτία που, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει το ζευγάρι σε σύγκρουση, απογοήτευση, ενοχικά σύνδρομα και πιθανότατα στο χωρισμό. Γιατί ο άνδρας νιώθει μοναξιά και φόβο ότι θα τον εγκαταλείψει η σύντροφος του, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που θα ασκήσει ενδοοικογενειακή βία, πρακτική που έχει σαν βάση την αδυναμία του να εξουσιάσει την επιθυμία και τον οργασμό της γυναίκας.
Ευτυχώς, οι ειδικοί γνωρίζουν πλέον ότι η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να είναι απόρροια απλής άγνοιας, κόπωσης, βιολογικής συγγενούς ανωμαλίας, φοβίας, προκατάληψης, νευρολογικών διαταραχών, έντονου στρες ή ακόμη και επίδρασης φαρμακευτικής αγωγής. Ωστόσο, παρότι η πρόωρη εκσπερμάτιση είναι σοβαρό πρόβλημα, υποβαθμίστηκε τόσο στη διάγνωση όσο και στην αντιμετώπιση του για πολλά χρόνια. Ενώ για τη στυτική δυσλειτουργία υπάρχουν αίτια που τη δικαιολογούν (διαβήτης, υπέρταση, ηλικία κ.λπ.), για την πρόωρη εκσπερμάτιση τα αίτια είναι ασαφή και το πρόβλημα αφορά όλες τις ηλικίες. Σήμερα, η εξέλιξη της ιατρικής επιτρέπει τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας με τη χρήση φαρμάκων, αλλά και με ψυχολογική υποστήριξη, η οποία παρουσιάζει και καλά αποτελέσματα στην περίπτωση της πρόωρης εκσπερμάτισης.
Η εικόνα της γυναίκας άλλαξε. Η πραγματικότητα αντικατέστησε το μύθο και η ισότητα διέπει όλους τους ρόλους της ζωής της. Για πολλούς όμως λόγους είχε νομιμοποιηθεί μόνο στη σχέση της με τη γονιμότητα ή τη μητρότητα. Η σεξουαλικότητα της έχει απενοχοποιηθεί και αποτελεί πλέον μείζονα τομέα διερεύνησης. Κι όμως η ευθύνη της γυναίκας είναι μεγαλύτερη από όσο φανταζόμαστε. Η ενοχοποίηση του εαυτού μας, η εκτόπιση του πραγματικού προβλήματος και η μετάφραση του σε ένα επίπλαστο πρόβλημα δικό μας, που εν τέλει μετουσιώνεται σε κάτι το πραγματικό, δεν προσφέρει τίποτα, δεν οδηγεί στην επίλυση του προβλήματος αλλά μόνο στην επιδείνωση του ή και στη διάλυση της σχέσης. Aς βρούμε λοιπόν τις πραγματικές αιτίες για τη σεξουαλική απομάκρυνση που βιώνουμε και ας διαθέσουμε τον εαυτό μας στην υποστήριξη και τη διεκδίκηση αυτού που μας ανήκει: του δικαιώματος στην ικανοποίηση.
