Συμπληρώθηκα η γυναίκα, όσον αφορά τα πασχαλινά ταξίδια. Μεγάλη Πέμπτη έφυγα και γύρισα Δευτέρα του Πάσχα. Το τραγικό ήταν πως δεν άκουσα τον Κωστή μου, που μου έλεγε να φύγουμε με τη μηχανή -ήθελα να κουβαλήσω και την προίκα μου βλέπετε- κι έτσι γύρισα πίσω με τα νεύρα ζαρτιέρες. Μετά από πολύ καιρό μου δημιουργήθηκε το συναίσθημα να πάω επιτέλους σπίτι μου και να κάτσω μέσα.
Το Πάσχα το πέρασα έτσι κι έτσι. Ευχαριστήθηκα, είναι η αλήθεια, που είδα μαζεμένα αγαπημένα πρόσωπα που είχα καιρό να δω. Από την άλλη, ο νέος γκόμενος μιας ξαδέρφης μου (και κατά τα φαινόμενα μέλλων σύζυγός της) απεδείχθη ο τύπος του ανθρώπου που ευχαρίστως πλακώνω στις κλοτσιές. Ο πατροπαράδοτος πασάς που θεωρεί τη γυναίκα σκλάβα. Σε κάποιο σημείο τον αποκάλεσα «μπαστουνόβλαχο» και «γιδοτσοπάνη» για τη συμπεριφορά του και παρεξηγήθηκε άσχημα, ψυχραίνοντας το κλίμα στην παρέα.
Στην εκκλησία φέτος, στην Ανάσταση, είχε πολλά βεγγαλικά και ακόμα περισσότερες κροτίδες. Τις κροτίδες τις σκάσαμε εγώ με την παρέα. Νά ‘ναι καλά ο αδερφός μου που προμηθεύτηκε δύο ολόκληρες κούτες με γουρούνες. Είχε κατατρομάξει ο κόσμος γιατί δεν ήξερε από πού του ερχόταν. Κάτι που μου έκανε φοβερή εντύπωση είναι η περίεργη πίστη που έχουν οι περισσότεροι Έλληνες. Μιλάω για ανθρώπους άνω των πενήντα. Ενώ πάνε στην εκκλησία, πιστεύουν πως ο Χριστούλης έβγαζε λαγούς από τα καπέλα. Άσε που, ενώ έκαναν τους μακριούς σταυρούς, το κους- κους πήγαινε σύννεφο.
Κάτι άλλο που μου κάνει εντύπωση είναι το πόσο λίγα δυστυχήματα γίνονται τελικά σε συνάρτηση με τον τρόπο που οδηγούμε. Δεν το παίζω ραλίστρια ούτε κριτής. Θεωρώ τον εαυτό μου μέτρια οδηγό, κι αυτό κυρίως επειδή όταν βρίσκομαι με δεύτερο άτομο, βάζω εκείνο να οδηγήσει. Δεν είμαι και πολύ φαν της οδήγησης. Αλλά δεν γίνεται να πιάνει ο καθένας την αριστερή λωρίδα στην εθνική και να τρέχει με… 40, ούτε να πηγαίνει ιππαστί τη διακεκομμένη και να κλείνει δύο λωρίδες. Κάτι τέτοιοι, κατά τη γνώμη μου, δημιουργούν το μποτιλιάρισμα.
Πάντως, ένα τριήμερο στην ελληνική επαρχία σε κάνει να διαπιστώνεις πως η ζωή στην Αθήνα είναι ανοησία, και ότι όσο το δυνατόν γρηγορότερα την αφήσεις τόσο το καλύτερο. Πήρα και δύο κιλά εδώ που τα λέμε. Λουκούμι ήταν το αρνί. Άντε να κάνω καμιά δίαιτα μπας και τα χάσω.
Χρόνια πολλά σε όλους και Χριστός Ανέστη!
