Άστεγοι, υποσιτισμένοι και με αρκετά προβλήματα υγείας, «στέκουν» καρτερικά γύρω από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας οι περίπου 400 πρόσφυγες, κυρίως άνδρες, από χώρες της Αφρικής και της Ασίας, που αναζητούν μία ευκαιρία να «χωθούν» σε κάποιο εμπορικό ή επιβατηγό πλοίο, με προορισμό την Ιταλία. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, με την αυστηροποίηση των ελέγχων, οι άνθρωποι αυτοί έχουν «εγκλωβιστεί» στην πόλη και προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβιώσουν…
Τους μετανάστες αυτούς, που ζουν σε πρόχειρους καταυλισμούς, τους οποίους έχουν στήσει σε δασύλλια, χωράφια, ακόμη και κάτω από γέφυρες, επισκέφτηκε ομάδα από τη διεύθυνση Βόρειας Ελλάδας των «Γιατρών του Κόσμου».
Η ομάδα, στην οποία μετείχαν ένας χειρουργός, ένας δερματολόγος και ένας καρδιολόγος, σε συνεργασία με τη γενική γιατρό του Κέντρου Υγείας Ηγουμενίτσας, Πολυξένη Ανδρεάδου, τους παρείχε τις απαραίτητες ιατρικές φροντίδες και τους μοίρασε κουβέρτες και ρούχα για να μπορέσουν να αντέξουν τις κρύες νύχτες.
«Πρόκειται για περίπου 400 λαθρομετανάστες, κυρίως άνδρες, από Σουδάν, Ερυθραία, Τυνησία, Αλγερία, Ιράν, Ιράκ και Αφγανιστάν. Οι ηλικίες είναι από 15 έως 30 χρόνων. Έχουν εγκλωβιστεί στην Ηγουμενίτσα και αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Κοιμούνται κάτω από τα δέντρα, σκεπασμένοι με πλαστικά και με κάποιες κουβέρτες που τους δώσαμε στο παρελθόν, ενώ είναι φανερά υποσιτισμένοι», δηλώνει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ η κα Ανδρεάδου.
«Τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι κυρίως τα τραύματα που έχουν στο σώμα τους, από πτώσεις από τις νταλίκες, στην προσπάθειά τους να ανέβουν στα οχήματα για να περάσουν στην Ιταλία. Από κει και μετά, λόγω της πτώσης της θερμοκρασίας, ταλαιπωρούνται από λοιμώξεις του αναπνευστικού, βρογχίτιδες, δερματοπάθειες, ενώ έχουν αλλεργικές και οφθαλμολογικές παθήσεις» εξηγεί η γιατρός.
Η κα Ανδρεάδου ήταν ο άνθρωπος που κάλεσε σε βοήθεια τους «Γιατρούς του Κόσμου». Εδώ κι έναν χρόνο, η ίδια στήνει ένα υπαίθριο ιατρείο κοινωνικής αλληλεγγύης, σε συνεργασία με εθελοντές της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Ηγουμενίτσας.
Στον χώρο όπου κοιμούνται τοποθετεί ένα τραπεζάκι, δύο καρέκλες και παρέχει στους πρόσφυγες πρωτοβάθμια φροντίδα, ενώ τους δίνει τα απαραίτητα φάρμακα. «Πέρυσι, τέτοια εποχή, τους έδενα τα πόδια με ελαστικούς επιδέσμους, γιατί δεν είχαν να φορέσουν κάλτσες και παπούτσια. Μέσα σ’ έναν χρόνο καταφέραμε, με την ευαισθητοποίηση ορισμένων ανθρώπων της τοπικής κοινωνίας, να τους βρούμε κάποια ρούχα και παπούτσια. Η στάση, όμως, των περισσοτέρων ντόπιων είναι αρνητική απέναντί τους» αναφέρει χαρακτηριστικά η ίδια.
Οι μετανάστες είναι χωρίς δουλειά και τα βράδια αναζητούν τρόφιμα μέσα από τους κάδους απορριμμάτων για να επιβιώσουν. Στο υπαίθριο ιατρείο που έστηνε η κα Ανδρεάδου πήγαινε μαζί της και ένας ιερέας της περιοχής, ο πατέρας Θεόδωρος, ο οποίος τους μοίραζε συσσίτιο.
«Αυτοί οι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι στην Ηγουμενίτσα. Οι περισσότεροι βρίσκονται εδώ για πάνω από έξι μήνες, ενώ κάποιοι έχουν συμπληρώσει έναν χρόνο. Ξέρουν ότι είναι σε αδιέξοδο, όμως εξακολουθούν να αναζητούν μία ευκαιρία να περάσουν στη γειτονική χώρα. Οι υπόλοιποι θέλουν να κάνουν τα χαρτιά τους για να ζητήσουν πολιτικό άσυλο», καταλήγει η κα Ανδρεάδου.
