Ρεπορτάζ: Γιάννης Παναγιωτακόπουλος
Καρκινοπαθείς που καλούνται να περιμένουν το λεωφορείο μέσα σε αυτοσχέδιες στάσεις που μοιάζουν με στάνες, είναι η εικόνα που αποκομίζει κάποιος πλησιάζοντας στο Γενικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς «Άγιοι Ανάργυροι». Άνθρωποι άρρωστοι και ευάλωτοι, που απαιτείται να διανύσουν εκατοντάδες μέτρα με τα πόδια, προκειμένου να φτάσουν στο νοσοκομείο, επειδή κάποιοι υπεύθυνοι για την χάραξη των δρομολογίων, αποφάσισαν ότι πλέον η γραμμή που τους εξυπηρετεί, θα πρέπει να σταματήσει να τους αποβιβάζει έξω από την είσοδο του ΓΝΟΚ.
Μια «στάση» – αυτοσχέδια παράγκα αποτελεί το τέρμα του λεωφορείου που μεταφέρει καρκινοπαθείς στο ΓΝΟΚ «Άγιοι Ανάργυροι»
Έλλειψη στοιχειώδους ευαισθησίας και ενσυναίσθησης από αρμόδιες αρχές, απέναντι στον Γολγοθά που βιώνουν, καταγγέλλουν στη «Ζούγκλα» καρκινοπαθείς που πηγαίνουν για χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες ή εξετάσεις στο ΓΟΝΚ “Άγιοι Ανάργυροι” και έρχονται αντιμέτωποι με καταστάσεις που δεν αρμόζουν σε μία στοιχειωδώς οργανωμένη πολιτεία, στον 21ο αιώνα. Παρά τις συνεχείς οχλήσεις τους, τόσο προς το υπουργείο Μεταφορών, όσο και προς τον δήμο Κηφισιάς, φαίνεται να μην τους δίνει κανείς σημασία. Έτσι, άνθρωποι ανοσοκατεσταλμένοι, αναγκάζονται να εκτίθενται στα καιρικά φαινόμενα και στην ταλαιπωρία, με προφανείς κινδύνους για την υγεία τους, προκειμένου να μπορέσουν να κάνουν τις προγραμματισμένες θεραπείες ή εξετάσεις τους.
Αυτοσχέδιο παγκάκι στο παλιό τέρμα, που τουλάχιστον βρισκόταν κοντά στην είσοδο του Νοσοκομείου
Η ταλαιπωρία ξεκινάει ήδη από τον σταθμό του ηλεκτρικού στην Κηφισιά. Ενώ οι στάσεις των υπολοίπων λεωφορείων έχουν σκέπαστρο και ειδική ηλεκτρονική σήμανση σχετικά με τις ώρες αναχώρησης, η στάση που εξυπηρετεί τη γραμμή του Ογκολογικού Νοσοκομείου, βρίσκεται σε ένα ξεχωριστό σημείο, χωρίς καθίσματα, χωρίς σκέπαστρο και χωρίς ηλεκτρονική σήμανση. Οι καρκινοπαθείς ακόμα και κάτω από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες του Χειμώνα, πιθανόν με βροχές και με χαμηλές θερμοκρασίες, καλούνται να περιμένουν όρθιοι, ακάλυπτοι και χωρίς να γνωρίζουν σε πόση ώρα θα έρθει το λεωφορείο. Δεν τολμούν δε να σκεφτούν να πάνε σε κάποιο άλλο σημείο για να καλυφθούν π.χ. από μια βροχή, διότι αν χάσουν τη διαδρομή, μπορεί να χάσουν και την θεραπεία τους.
Η στάση από την οποία παίρνουν το λεωφορείο οι καρκινοπαθείς, έξω από τον ηλεκτρικό της Κηφισιάς. Ακάλυπτη, χωρίς κάθισμα και χωρίς ηλεκτρονική σήμανση για τις αναχωρήσεις
Η αγωνία τους συνεχίζεται όταν φτάνουν στο Ογκολογικό Νοσοκομείο. Εκεί το λεωφορείο τους αποβιβάζει πλέον σε μία απόσταση σχεδόν 400 μέτρων από την είσοδο του ΓΝΟΚ «Άγιοι Ανάργυροι». Σε περίπτωση κακοκαιρίας πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι για να διανύσουν αυτή την απόσταση μέσα στη βροχή ή στην καταιγίδα. Και μιλάμε πάντα για ανθρώπους πολλές φορές ηλικιωμένους, αποδυναμωμένους από τις θεραπείες που λαμβάνουν, ευάλωτους λόγω της ανοσοκαταστολής.
Οι καρκινοπαθείς διανύουν εκατοντάδες μέτρα, παρακαλώντας να μη βρέξει
«Μέχρι πρότινος το λεωφορείο μας αποβίβαζε δίπλα ακριβώς από την είσοδο του νοσοκομείου. Για κάποιον λόγο που δεν μας εξηγούν, πλέον μας αφήνει μακριά. Αυτό για εμάς είναι βασανιστήριο», λέει στη «Ζούγκλα» η κυρία Κ.Α., καρκινοπαθής που υπόκειται σε θεραπεία. «Προχωράμε αυτή την απόσταση, που για εμάς στην κατάσταση που βρισκόμαστε δεν είναι εύκολα διαδικασία. Την προχωράμε με φόβο, ειδικά όταν είναι συννεφιασμένος ο ουρανός. Κοιτάμε συνεχώς επάνω μη ξεκινήσει να βρέχει και γίνουμε μούσκεμα».
Το λεωφορείο περιμένει σε απόσταση από την παράγκα του τέρματος
Όμως τα εμπόδια που φροντίζουν οι αρμόδιοι να προσθέσουν στη ζωή τους, δεν σταματούν εκεί. Κατά την αποχώρηση τους, αναγκάζονται να διανύσουν πάλι την ίδια απόσταση και να περιμένουν σε μία στάση που περισσότερο μοιάζει με στάνη, παρά με το τέρμα της συγκοινωνίας, μπροστά από ογκολογικό νοσοκομείο, σε μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Άλλωστε “στάση – στάνη” την ονομάζουν και οι ίδιοι μεταξύ τους, προσπαθώντας να διακωμωδήσουν την δύσκολη μοίρα τους. Δύσκολα μπορούν να καθίσουν μέσα, λόγω της δυσοσμίας, ενώ και στον εξωτερικό χώρο τα καθίσματα είναι ελάχιστα και οι περισσότεροι αναγκάζονται να περιμένουν όρθιοι. Φυσικά για ηλεκτρονική σήμανση αναχωρήσεων ούτε λόγος…
«Αν ήμουν ανοσοκατεσταλμένος, πιθανόν τώρα να μη ζούσα»
Ο Πέτρος Κουμεντάκος είναι συνοδός καρκινοπαθούς που κάνει θεραπείες στο “Άγιοι Ανάργυροι”. Πριν λίγες μέρες, μια ξαφνική βροχή που τον βρήκε εν μέσω αυτής της διαδικασίας μετάβασης, τον έριξε στο κρεβάτι με πνευμονία. «Ευτυχώς δεν είμαι καρκινοπαθής», λέει στη «Ζούγκλα». «Αν ήμουν ανοσοκατεσταλμένος, πιθανόν τώρα να μη ζούσα. Ήμουν δέκα μέρες στο κρεβάτι με πνευμονία και έτσι κατάλαβα καλύτερα τους κινδύνους στους οποίους έχουν εκθέσει οι αρμόδιοι, τους καρκινοπαθείς του νοσοκομείου. Το νοσοκομείο είναι άριστο, ένα πραγματικό κόσμημα και οι γιατροί φανταστικοί. Όμως απέξω νομίζεις ότι μεταφέρεσαι στη δεκαετία του ’50. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Έχουμε επικοινωνήσει με το υπουργείο Μεταφορών, με τον δήμο Κηφισιάς, κανείς δεν μας δίνει σημασία»…
«Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι σαν εμάς τους υπολοίπους. Είναι πολύ ευαίσθητοι τόσο από βιολογικής όσο και από ψυχολογικής απόψεως. Όταν κάποιον τον υποβάλεις σε αυτή τη σωματική ταλαιπωρία, στην αγωνία να μη βραχεί ή να μη κρυώσει μέχρι να φτάσει στο νοσοκομείο, φτάνει στη θεραπεία του ένα ψυχολογικό ράκος. Αισθάνεται ότι τον έχουν παρατημένο», μας εξηγεί.
Σύμφωνα με τον κ. Κουμεντάκο, είναι ανεξήγητος ο λόγος που συμβαίνει αυτό. Στο προαύλιο του νοσοκομείου υπάρχει χώρος για να μπει το λεωφορείο, να αποβιβάσει και να φύγει. Άλλωστε εκεί αποβιβάζει και το λεωφορείο που μεταφέρει το προσωπικό του νοσοκομείου. «Δεν καταλαβαίνω πραγματικά γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο και για τους καρκινοπαθείς. Είναι πραγματικά ντροπή»…
Πούλμαν αποβιβάζει το προσωπικό στον προαύλιο χώρο του Νοσοκομείου. Το λεωφορείο δεν θα μπορούσε να κάνει το ίδιο για τους ασθενείς;
