Η υπηρεσία έκδοσης εισιτηρίων του ΟΣΕ δεν έκανε δεκτό το φοιτητικό της πάσο. Έτσι η 22χρονη φοιτήτρια Ελένη Μ. από τη Βέροια, βρέθηκε να ταξιδεύει στο έβδομο και όχι στο δεύτερο βαγόνι της μοιραίας αμαξοστοιχίας.
Ωστόσο αυτή η άρνηση των υπαλλήλων στα εκδοτήρια των εισιτηρίων έμελλε να της σώσει τη ζωή, αφού δεν επιβιβάστηκε τελικά στο δεύτερο βαγόνι.
Η 22χρονη φοιτήτρια από τη Βέροια έφτασε στην Αθήνα από το Λονδίνο αεροπορικώς. Λόγω καθυστέρησης της πτήσης δεν πρόλαβε το απογευματινό τραίνο για Θεσσαλονίκη. Έτσι επιβιβάστηκε στο βραδινό.
Αρχικά ζήτησε να ταξιδέψει σε καμπίνα. Στο δεύτερο βαγόνι. Τελικά βρέθηκε στο βαγόνι Νο7.
Όλη η αμαξοστοιχία ήταν γεμάτη από κόσμο. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, νεαρά κορίτσια και αγόρια, φοιτητές που μόλις ολοκλήρωσαν στην εξεταστική περίοδο και επέστρεφαν για λίγες μέρες στα σπίτια τους και στις οικογένειές τους.
Ακολουθεί η περιγραφή του 22χρονου κοριτσιού που επέβαινε στην μοιραία αμαξοστοιχία….
«Σταματήσαμε στα Παλαιοφάρσαλα. Μας είπαν ότι υπάρχει φόρτος στις γραμμές. Δεν ανησυχήσαμε. Απλά περιμέναμε. Μετά το τραίνο ξεκίνησε. Φτάσαμε στη Λάρισα. Διάβαζα ένα βιβλίο. Ο νεαρός που καθόταν δίπλα μου, μού είπε: «Ο ελεγκτής μιλώντας στον ασύρματο, έλεγε μήπως είναι καλύτερα να βάλουμε τον κόσμο σε λεωφορεία»;
Δεν το εκλάβαμε σαν κάτι ανησυχητικό. Θεωρήσαμε πως αφορούσε τη διαχείριση του πλήθους των επιβατών.
Περίπου 10 λεπτά αργότερα νιώσαμε το πρώτο τράνταγμα… Και μετά ένα δεύτερο ακόμη πιο έντονο. Ένας νεαρός – δεν ξέρω πως – βρέθηκε να κυλιέται στο πάτωμα… απ’ τη μια άκρη του βαγονιού στην άλλη. Άλλοι χτυπήσανε στα τραπεζάκια, πάνω στα καθίσματα… Εμένα με κράτησε μια γυναίκα… Την ευχαριστώ…
Ευτυχώς το βαγόνι είχε ηλεκτροδότηση. Άνοιξαν οι πόρτες…. κατεβήκαμε. Με τους φακούς των κινητών τηλεφώνων ψάχναμε να δούμε πού βρισκόμαστε. Σκαρφαλώναμε μέχρι να ανεβούμε στο δρόμο.
Στην μπροστινή πλευρά του τραίνου, ακούστηκαν εκρήξεις. Τα μπροστινά βαγόνια είχαν πάρει φωτιά…»
Πηγή: Verianet.gr
