Σε «βεντέτα» με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου αναμένεται να εξελιχθεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του Αλεξάντερ Βίννικ, αποκαλούμενου ως Mr. Bitcoin προκειμένου να ακυρωθεί η απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης Κων/νου Τσιάρα, για την έκδοσή του αρχικά στη Γαλλία, στη συνέχεια στις ΗΠΑ με τελικό προορισμό, τη χώρα καταγωγής του, τη Ρωσία.
Με το σκεπτικό ότι η κρίσιμη αυτή απόφαση ανήκει στον Υπουργό Δικαιοσύνης ο οποίος έχει τη δυνατότητα να επιλέξει την χώρα που θα εκδοθεί ο εκζητούμενος από περισσότερες από μία χώρες, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς που προέβαλε μετ’ επιτάσεως η συνήγορος του Βίννικ, Ζωή Κωνσταντοπούλου, αποφασίζοντας την έκδοσή του στη Γαλλία και όχι στη Ρωσία, όπως εκείνος ζητούσε.
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με προεδρεύοντα τον αντιπρόεδρο Αθανάσιο Ράντο και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Διομήδη Κυριλλόπουλο, έκρινε ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης διαθέτει ευρύτατη διακριτική ευχέρεια, να διατάξει ή όχι την έκδοση του εκζητουμένου. Σύμφωνα με την απόφαση μάλιστα, αν επιλεγόταν πρώτα η Ρωσία ως χώρα έκδοσης, δεδομένου ότι ο Βίννικ είναι Ρώσος υπήκοος, δεν θα εκδιδόταν στη συνέχεια στις άλλες χώρες οι οποίες θεωρούν πως έχουν υποστεί ζημία από τη «δράση του».
Όπως αναφέρει η απόφαση «ο Υπουργός Δικαιοσύνης, εφόσον αποφασίσει τελικώς την έκδοση του εκζητουμένου, καθορίζει κατ’ ευρύτατη διακριτική ευχέρεια, τη σειρά προτεραιότητος μεταξύ των Κρατών στα οποία θα εκδοθεί αυτός. Η αρμοδιότητα αυτή του Υπουργού Δικαιοσύνης ασκείται μετά τη συνεκτίμηση των προβλεπομένων στα προαναφερθέντα νομοθετήματα κριτηρίων, καθώς και των περιστάσεων της υποθέσεως. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι τα κριτήρια αυτά δεν είναι ούτε αποκλειστικά, ούτε κατατάσσονται ιεραρχικώς, έκαστο δε εξ αυτών, αναλόγως των περιστάσεων και των παραμέτρων της συγκεκριμένης υποθέσεως, δύναται να αποβεί αποφασιστικό για τον καθορισμό της προτεραιότητας. Εν τούτοις η διατύπωση ρητής δεσμεύσεως ενός εκ των εκζητούντων Κρατών ότι, σε περίπτωση εκδόσεως σε αυτό του εκζητουμένου υπηκόου του, δεν θα τον εκδώσει μεταγενεστέρως στα λοιπά εκζητούντα αυτόν Κράτη, όπου διώκεται για τη διάπραξη ετέρων εγκλημάτων, έρχεται σε αντίθεση με τη φύση του θεσμού της εκδόσεως, που είναι η διεθνής δικαστική συνδρομή στις ποινικές υποθέσεις, προκειμένου να προωθηθεί η δίκαιη και βέλτιστη ποινική καταστολή. Συνεπώς, το ανωτέρω κριτήριο, ήτοι η ανάληψη ή μη υποχρεώσεως εκ μέρους ενός από τα εκζητούντα Κράτη να επανεκδώσει τον εκζητούμενο για τα υπόλοιπα εγκλήματα, είναι ικανό να ασκήσει, αυτό και μόνο, αποφασιστική επιρροή στην εν λόγω αρμοδιότητα του Υπουργού Δικαιοσύνης».
Παράλληλα, οι σύμβουλοι Επικρατείας, επισημαίνουν κατ’ αρχάς, αφενός ότι η απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης, με την οποία διατάσσεται η έκδοση αλλοδαπού υπηκόου δεν συνιστά πράξη αναγόμενη στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης, ούτε κυβερνητική πράξη, αφετέρου ότι η απόφαση του ίδιου υπουργού, με την οποία καθορίζεται η σειρά προτεραιότητας μεταξύ των κρατών στα οποία θα παραδοθεί ο εκζητούμενος, σε περίπτωση συρροής αιτήσεων εκδόσεως, δεν έχει το χαρακτήρα κυβερνητικής πράξεως.
Ακόμη, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι από διεθνείς συμβάσεις που έχει συνάψει η Ελλάδα με τις ΗΠΑ και τη Ρωσική Ομοσπονδία, προκύπτει ότι σε περίπτωση συρροής αιτήσεων εκδόσεως υποβαλλομένων από τρίτη χώρα (εκτός ΕΕ) και συρροής των αιτήσεων αυτών με ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης για πρόσωπο διωκόμενο στα εκζητούντα κράτη για διαφορετικά εγκλήματα, μετά την έκδοση αμετακλήτων υπέρ της εκδόσεως του εν λόγω προσώπου γνωμοδοτήσεων των αρμόδιων δικαστικών οργάνων, ο υπουργός Δικαιοσύνης, εφόσον αποφασίσει τελικώς την έκδοση του εκζητουμένου, καθορίζει κατ’ ευρύτατη διακριτική ευχέρεια, τη σειρά προτεραιότητος μεταξύ των κρατών στα οποία θα εκδοθεί αυτός.
Ακολούθως, απερρίφθη ο λόγος ακυρώσεως περί παραβιάσεως του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ, καθόσον το δικαίωμα του αιτούντος στην οικογενειακή του ζωή και, ειδικότερα, το δικαίωμά του να ευρίσκεται πλησίον των ανηλίκων τέκνων του είναι μεν ληπτέο υπόψη, πλήν όμως δεν είναι από μόνο του αποφασιστικό, ούτε δύναται να τεθεί υπεράνω του διεθνούς δημοσίου συμφέροντος της καταπολεμήσεως του εγκλήματος, το οποίο εξυπηρετεί η έκδοση του αιτούντος αρχικώς στη Γαλλία και εν συνεχεία στις ΗΠΑ, προκειμένου να δικασθεί για τα αποδιδόμενα σε αυτόν αδικήματα. Εξάλλου, βαρύνουσα σημασία κρίθηκε ότι έχει και το γεγονός ότι στην προκειμένη περίπτωση η κατά προτεραιότητα έκδοση του αιτούντος στη Ρωσική Ομοσπονδία θα είχε ως συνέπεια την μη επανέκδοσή του στις ανωτέρω χώρες.
Τέλος, από το ΣτΕ, απερρίφθη ως αβάσιμος ο λόγος ακυρώσεως περί παραβιάσεως του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης, διότι, ανεξαρτήτως του ότι τα προβλεπόμενα στον νόμο κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη από τον υπουργό Δικαιοσύνης για το καθορισμό της σειράς προτεραιότητας έχουν άπαντα αντικειμενικό χαρακτήρα, μη συνδεόμενα με την υποκειμενική συμπεριφορά και την προτίμηση του εκζητουμένου, εν προκειμένω, οι αιτήσεις ακροάσεως του αιτούντος στις οποίες εξετίθεντο οι ισχυρισμοί του ετέθησαν υπόψη του αρμόδιου υπουργού, χωρίς να είναι αναγκαία η αυτοπρόσωπη παράστασή του.
Υπενθυμίζεται ότι κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια του ΣτΕ, στην οποία προήδρευε η κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, η συνήγορος του Βίννικ είχε εξαπολύσει βολές σε βάρος της σύνθεσης των συμβούλων Επικρατείας όσο και προσωπικά σε βάρος της προέδρου κατηγορώντας τους πως αποτελούν «στρατιωτική επιτροπή» που συμμορφώνεται προς τις πιέσεις και τις υποδείξεις των ΗΠΑ.
