Στο «μάτι του κυκλώνα» βρίσκεται για μια ακόμη φορά ο Δημήτρης Κοντομηνάς. Δικαίως; Αδίκως;
Η δικαστική διερεύνηση θα αποδείξει εάν και κατά πόσον οι κατηγορίες επαληθεύονται, εάν και σε τι βαθμό ο πρώην ισχυρός άνδρας της Interamerican προσπάθησε να κάνει το «μεγάλο κόλπο» ή βρέθηκε εκτεθειμένος σε ένα παιγνίδι υψηλού ρίσκου και αβέβαιων επενδύσεων.
Σε κάθε περίπτωση το πολιτικό παρασκήνιο αυτές τις ημέρες τουλάχιστον είναι έντονο και στην περίπτωση Κοντομηνά. Είναι πολλοί εκείνοι, που δεν είναι αφελείς και αναρωτιούνται για το ποιος έδινε τα τόσο αναλυτικά στοιχεία για την υπόθεση του Βατοπεδίου στον Άλφα. Μάλιστα ορισμένοι δεν διστάζουν να κατονομάσουν συγκεκριμένους παράγοντες της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου, προχωρώντας μάλιστα στην εκτίμηση ότι πολιτικά βγαίνει κερδισμένη μόνο η οικογένεια Μητσοτάκη.
Βαριά κατηγορία, αλλά στον πολιτικό ανταγωνισμό όλα «παίζουν».
Βρέθηκε λοιπόν ο Δημήτρης Κοντομηνάς στο επίκεντρο του ανταγωνισμού για την επόμενη ημέρα στη Νέα Δημοκρατία;
Τίποτα δεν αποκλείεται.
Εκείνο, όμως, που είναι πιο σαφές είναι το κατηγορητήριο που βαραίνει τον κ. Κοντομηνά.
Τι πραγματικά έχει συμβεί;
Υπάρχουν ποινικές ευθύνες ή πρόκειται για επιχειρηματικά ρίσκα, που ενοχοποιούνται κάτω από τις τελευταίες εξελίξεις;
Η zougla.gr έκανε έρευνα και αποκαλύπτει με σαφήνεια και πληρότητα πολλές από τις πτυχές της υπόθεσης.
Ο Δ. Κοντομηνάς κατηγορείται για τα αποθέματα της Interamerican Ζωής στην Ελλάδα, την περίοδο 1996 – 1998, για τις εργασίες της ίδιας εταιρείας στη Γερμανία καθώς και για τις δραστηριότητες της Interamerican International στη Νότιο Αφρική.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Αποθέματα περιόδου 1996 – 1998
Η υπόθεση είχε αρχικά διαχωριστεί από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Π. Αθανασίου από τις υποθέσεις της Νοτίου Αφρικής και της Γερμανίας, προκειμένου να εξεταστεί πιο αναλυτικά και με τη βοήθεια ειδικών αναλογιστών από το Υπουργείο Ανάπτυξης.
O πρώην πρόεδρος της Interamerican φέρεται να προχώρησε σε πλασματική αύξηση των αποθεματικών και του τζίρου της εταιρείας Interamerican, από 13 μέχρι 22 δισ. δρχ., κατά την περίοδο 1996-1998, προκειμένου να πληροί τις προϋποθέσεις εισόδου της στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
Στην ουσία πρόκειται για την υποχρέωση τήρησης αποθεματικών κεφαλαίων από κάθε ασφαλιστική εταιρεία, που, σύμφωνα με το νόμο, πρέπει να υπάρχουν για την εξασφάλιση των αποταμιεύσεων όσων επιλέγουν ασφαλιστικά προϊόντα. Ειδικά στην περίπτωση των Ασφαλειών Ζωής τα αποθεματικά είναι κρίσιμα προκειμένου οι εταιρείες να μπορούν να ανταποκριθούν σε κάθε περίπτωση στις υποχρεώσεις τους έναντι των ασφαλισμένων τους.
Την περίοδο εκείνη ο Νόμος επέτρεπε ένα μέρος αυτών των αποθεματικών κεφαλαίων να τηρείται σε ακίνητη περιουσία, είτε αυτή ήταν κτίρια, είτε οικόπεδα, είτε εκτάσεις εκτός σχεδίου.
Παράγοντες της ασφαλιστικής αγοράς γνωρίζουν ότι την περίοδο εκείνη, λίγο πολύ, αρκετές ασφαλιστικές εταιρείες εμφάνιζαν διάφορα προβλήματα στα αποθεματικά τους κεφάλαια. Αυτό όμως δεν αποτελεί άλλοθι, εφόσον ο νόμος είναι σαφής.
Η Interamerican Ζωής, η ελληνική εταιρεία, είχε και εκείνη ενδεχομένως τα δικά της προβλήματα. Κάποιοι όμως υποστηρίζουν ότι ήταν σαφώς μικρότερα από εκείνα κάποιων άλλων εταιρειών. Κάποιοι άλλοι τη θέλουν «πρωταθλητή». Αλλά δέκα χρόνια μετά δεν είναι αυτό το θέμα.
Η ανάδειξη της υπόθεσης, μόνο για την Interamerican Ζωής, προήλθε κυρίως από τη διένεξη μεταξύ του ιδιοκτήτη της Interamerican Δ. Κοντομηνά και του ιδιοκτήτη της Αυριανής Γ. Κουρή.
Αυτό που είχε υποστηρίξει τότε ο Γιώργος Κουρής ήταν ότι ο Δ. Κοντομηνάς «φούσκωνε» την πραγματική αξία των περιουσιακών στοιχείων της Interamerican για να εμφανίζει επαρκή αποθεματικά κεφάλαια, χωρίς να υπάρχουν επί της ουσίας για τους δικαιούχους των προγραμμάτων της. Για παράδειγμα εάν είχε ένα κτίριο του οποίου η αξία ήταν στα 5 δισ.δρχ, εξασφάλιζε εκτιμήσεις και άλλα «τεκμήρια» αποδεκτά από το νόμο, που ανέβαζαν την αξία στα 15 δισ.δρχ. Τι θα γινόταν όμως εάν χρειαζόταν πραγματικά να χρησιμοποιηθούν τα κεφάλαια αυτά για την κάλυψη των πελατών της Interamerican;
Εργασίες της Interamerican Ζωής στην Γερμανία
Εδώ η υπόθεση είναι εντελώς διαφορετική και εκ πρώτης όψεως δεν προκύπτει κάτι σοβαρό.
Επωφελούμενη η εταιρεία της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημιούργησε το 1998 ουσιαστικά μια εταιρεία στην Γερμανία, τηρώντας τους κανόνες εγκατάστασης που απαιτούσε η Γερμανική νομοθεσία.
Δημιούργησε επίσης ένα δίκτυο πωλήσεων με 200 περίπου πωλητές και γραφεία πωλήσεων στις κυριότερες πόλεις της Γερμανίας.
Η έδρα της ήταν στην Φρανκφούρτη. Δημιούργησε και προσέφερε πολλά επενδυτικά προϊόντα.
Την περίοδο εκείνη ήταν πολύ της μόδας, λόγω της συνεχούς ανόδου του χρηματιστηρίου, τα λεγόμενα επενδυτικά συμβόλαια, που επένδυαν σε μετοχές διαφόρων χρηματιστηρίων, αλλά κυρίως του Ελληνικού.
Οι αποδόσεις, όπως θυμόμαστε όλοι, εκείνη την εποχή ήταν πολύ υψηλές και επομένως η πώληση αυτών των προϊόντων σχετικά εύκολη.
Μετά το «χρυσό» 1999, όταν άρχισε η πτώση, άρχισε να εξανεμίζεται και η αξία αυτών των συμβολαίων. Τότε πολλοί ομογενείς ανησύχησαν και άρχισαν να εξαγοράζουν τα συμβόλαιά τους. Ανάλογα με το χρόνο της εξαγοράς πολλοί έχασαν μέρος ή και το σύνολο των προηγουμένων αποδόσεων, ακόμα και ποσοστό από το αρχικό κεφάλαιο.
Υπήρξαν όμως και κάποιοι «ψυχραιμότεροι», που διατήρησαν τα συμβόλαιά τους ή άλλαξαν τις αρχικές «επιθετικές» επιλογές τους και όχι μόνο δεν έχασαν, αλλά κατά περίπτωση βγήκαν σχετικά ωφελημένοι.
Έτσι, φαίνεται καθαρά ότι το επενδυτικό ρίσκο παίρνει κάθε φορά ο επενδυτής. Αρκεί να μην υπάρχουν παραπλανητικές διαβεβαιώσεις ή διαφημίσεις που να εγγυώνται κεφάλαιο και αποδόσεις.
Ο θόρυβος δημιουργήθηκε με τη δεύτερη διένεξη μεταξύ του Δ. Κοντομηνά και Γ. Κουρή, που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2005, όταν κάποιοι από τους ομογενείς που είχαν χάσει χρήματα, βρήκαν καταφύγιο στην Αυριανή και έκαναν αρκετές καταγγελίες για κακές πωλήσεις, για έλλειψη ενημέρωσης και για παραπλανητικές διαβεβαιώσεις.
Πάντως σε αρκετές υποθέσεις που εκδικάστηκαν στην Γερμανία, η εταιρεία δικαιώθηκε, καθώς τουλάχιστον οι γερμανικές δικαστικές αρχές δεν διαπίστωσαν εξόφθαλμη παραπλάνηση των επενδυτών.
Εργασίες της Interamerican International στην Νότιο Αφρική
Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά.
Να διευκρινίσουμε εξ’ αρχής ότι η Interamerican International ήταν ένα απολύτως ξεχωριστό νομικό πρόσωπο από την Interamerican. Επρόκειτο για μια εταιρεία, που είχε έδρα τις Βερμούδες, εργαζόταν αποκλειστικά με Έλληνες εκτός Ελλάδας, ενώ στην Αθήνα είχε ένα μικρό γραφείο εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων της, που είχε έδρα, λόγω κοινού μετόχου, τα γραφεία της Interamerican Ζωής.
Η εταιρεία αυτή δεν πουλήθηκε στην Eureco το 2001, όταν πουλήθηκε σχεδόν ολόκληρος ο όμιλος της Interamerican, αλλά παραμένει μέχρι και σήμερα στην ιδιοκτησία του Δ. Κοντομηνά.
Είναι γνωστό ότι στην Νότιο Αφρική υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι Ελληνισμού, το οποίο μάλιστα έχει σημαντικές οικονομικές βάσεις.
Η International μέσω μερικών ασφαλιστών και ιδιαίτερα με την ασφαλίστρια Βούλα Κασφίκη, έκανε αρκετά συμβόλαια σε Έλληνες της περιοχής τα οποία μέχρι και το 2000 δεν είχαν παρουσιάσει κανένα πρόβλημα.
Από τις αρχές του 2001 άρχισαν τα πρώτα προβλήματα, όταν διαπιστώθηκε ότι είχαν δοθεί δεκάδες «αποδείξεις» έναντι συμβολαίων σε πολλά πρόσωπα, τα οποία όταν πληροφορήθηκαν την πώληση της Interamerican στην Eureco, έσπευσαν στην Ελλάδα για να ζητήσουν τα χρήματά τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες, προέβαλαν απαιτήσεις περίπου 200 άτομα, αρκετά από τα οποία δεν είχαν καν ασφαλιστήριο, αλλά απλές αποδείξεις που τους είχαν δοθεί και οι οποίες δεν έλεγαν πάντα την αλήθεια.
Ο κ. Κοντομηνάς χρησιμοποιεί ωστόσο τα χρήματα από τη Νότιο Αφρική. Εμφανίζεται να μεταφέρει πολλά από τα χρήματα των Ελλήνων της Ν.Αφρικής στο εξωτερικό μέσω της Κυπριακής off shore “Μ…”, κάτι που στην Αφρική είναι κακούργημα. Φαίνεται, μάλιστα, να γίνεται μεταφορά σοβαρών κεφαλαίων.
Οι επενδυτές ανησυχούν για τα κεφάλαιά τους και τα ζητούν πίσω.
Τότε ο Δ. Κοντομηνάς και εν όψει της πώλησης του Ομίλου Interamerican στην Eureco, δίδει εντολή σε ομάδα στελεχών του, να δει όλες τις υποθέσεις της Νοτίου Αφρικής και να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Πραγματικά στο επόμενο διάστημα αποζημιώθηκαν σχεδόν όλοι με συνολικό ποσόν που ξεπέρασε τα 45 δις δραχμές, δεδομένου ότι υπήρξαν και μερικές πολύ μεγάλες αποζημιώσεις των 15, των 10, των 5 και αρκετές των 2-3 εκατομμυρίων δολαρίων.
Αποτέλεσμα ήταν κάποιοι να πάρουν τα χρήματά τους ακόμη και στο 10πλάσιο και κάποιοι άλλοι να τα χάσουν. Οι αετονύχηδες ψάχνουν πάντα για «στριμωγμένους» επιχειρηματίες και διαχειριστές κεφαλαίων.
Το θέμα, επίσης αναδείχθηκε το 2005 από την Αυριανή και δημιουργήθηκε όταν κάποιοι από αυτούς τους πελάτες της International, είτε θεώρησαν ότι πήραν λιγότερα χρήματα από αυτά που κατά την γνώμη τους δικαιούνταν, είτε βρήκαν κάποιες αποδείξεις που στοιχειοθετούσαν νέες απαιτήσεις.
Διαβάστε επίσης:
Ο Κοντομηνάς και οι άλλοι…, 29 Οκτωβρίου 2008, 18:34
