.jpg)
Ρεπορτάζ: Λυδία Καραθανάση
Συμπληρώθηκε σχεδόν ένας χρόνος από την πρώτη φορά που φοιτητές όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, «μπήκαν σε τροχιά τηλεκπαίδευσης». Άραγε, τα ελληνικά πανεπιστήμια ήταν έτοιμα να αντιμετωπίσουν μία τέτοια κατάσταση; Όλον αυτό τον καιρό, η τηλεκπαίδευση… λειτούργησε ή υπολειτούργησε; Το zougla.gr ήρθε σε επικοινωνία τόσο με ακαδημαϊκούς, όσο και με προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές, οι οποίοι μας έδωσαν τη δική τους οπτική.
Όπως επισημαίνει ο κ. Γιάννης Σκαρπέλος, καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, «μέχρι τώρα τα συμβατικά πανεπιστήμια είχαν ένα σύστημα ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης όπου ουσιαστικά βάζαμε υλικό για τους φοιτητές το οποίο και έβλεπαν μετά το μάθημα. Αυτό δημιουργήθηκε το 2012. Οπότε υπήρχε μία στοιχειώδης υποδομή.
»Η ιδέα, όμως, να περάσουμε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στη σύγχρονη τηλεκπαίδευση σαφώς δημιούργησε προβλήματα. Δημιουργήθηκαν ομάδες καθηγητών συναφών αντικειμένων που συζητούσαν πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν μια σειρά από προβλήματα, τα οποία ξεκινούν από το πώς χειρίζεσαι τους φοιτητές σε περίοδο κρίσης, πόσο χρόνο αφιερώνεις στο πρόβλημα της κρίσης και πόσο στο μάθημα. Ακόμα και τι κάνεις με ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας. […]
»Η άρνηση των φοιτητών να ανοίξουν την κάμερα έχει να κάνει με το ότι ξαφνικά οι φοιτητές αποκαλύπτουν μία σειρά από στοιχεία του ιδιωτικού τους χώρου. Στοιχεία τα οποία δεν είναι υποχρεωμένοι με κανέναν τρόπο να μοιραστούν με τους υπόλοιπους. Πράγματα τα οποία στη συμβατική παρουσία τους στο πανεπιστήμιο δεν τα μοιράζονται εκβιαστικά μέσα από μία κάμερα. Νομίζω, λοιπόν, ότι καλώς οι φοιτητές μας δεν άνοιξαν την κάμερα και καλώς δεν πιέσαμε κι εμείς σε αυτή την κατεύθυνση. […]
»Τα γνωστικά αποτελέσματα επιτυγχάνονται, αλλά το παν δεν είναι μόνο τα γνωστικά αποτελέσματα. Η συνύπαρξη των παιδιών και των καθηγητών παράγει κι άλλα πράγματα που είναι χρήσιμα για την εξέλιξη της κοινωνίας μας. Όσον αφορά στους πρωτοετείς, θα χρειαστούν σίγουρα ενάμιση χρόνο να εγκλιματιστούν στο πανεπιστημιακό περιβάλλον».
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του Γιάννη Σκαρπέλου:
Μιχάλης Τσινισιζέλης (κοσμήτορας της Σχολής Νομικών, Οικονομικών, Πολιτικών Επιστημών, ΕΚΠΑ)
«Όλο αυτό είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Όλοι δυσκολευτήκαμε στην αρχή μέχρι να εξοικειωθούμε με τον τρόπο που λειτουργούν οι πλατφόρμες. Όμως τα καταφέραμε γρήγορα. Πλέον τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα, διότι έχουμε αλλάξει και πλατφόρμες.
»Τα προβλήματα όμως εντοπίζονται στην περίοδο των εξετάσεων, δηλαδή πώς κάνεις αξιόπιστες διαδικτυακές εξετάσεις. Εμείς έχουμε δικό μας σύστημα. Αυτό το σύστημα ωστόσο έχει προβλήματα. Προβλήματα που επηρεάζουν την αξιοπιστία των εξετάσεων. Δεν έχουμε εικόνα. Δηλαδή εγώ βλέπω ένα όνομα, δεν ξέρω όμως ποιος είναι και δεν ξέρω αν πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που λέει το όνομα. Αναγκαστήκαμε να δυσκολέψουμε τις εξετάσεις. […] »Η αυξημένη συμμετοχή είναι θεωρητική. Εγώ βλέπω ονόματα αλλά, επειδή δεν έχω εικόνα, δεν ξέρω αν όντως όλοι παρακολουθούν ή κάνουν οτιδήποτε άλλο».
Αλεξάνδρα Κορωναίου (κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών, Πάντειο Πανεπιστήμιο)
«Μία ενδιαφέρουσα αλλά κοπιώδης εμπειρία στον βαθμό που δεν ήμασταν πολύ καλά προετοιμασμένοι. Τα πανεπιστήμιά μας δεν ήταν έτοιμα. Όμως ανταποκριθήκαμε πάρα πολύ καλά και εμείς και οι φοιτητές μας. Δεν είχαμε τον απαραίτητο εξοπλισμό και την απαραίτητη επιμόρφωση που χρειάζεται κανείς για να διαχειριστεί όλα αυτά. Όμως καταφέραμε και κρατήσαμε με μεγάλο κόπο και μεγάλη προσπάθεια το δημόσιο πανεπιστήμιο όρθιο. Κρατήσαμε τους φοιτητές κοντά μας, παρά τα προβλήματα που υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα. Νομίζω όμως ότι στην πορεία θα έχουμε ίσως έναν καλύτερο τρόπο να τα αντιμετωπίσουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εγώ είμαι υπέρ του να γίνονται τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο με αυτό τον τρόπο. Το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος ζωντανός, ζωτικός. Κι εμείς χρειαζόμαστε τους φοιτητές, κι εκείνοι εμάς.
»Χρειάζεται να επικοινωνούμε διά ζώσης. Όλο αυτό με την οθόνη είναι λες και είμαστε μέσα σε μία μεγάλη φούσκα. Μας λείπει πάρα πολύ η επικοινωνία γενικότερα. […]
»Υπάρχει κόπωση και από την πλευρά των συναδέλφων που θα θέλαμε να επιστρέψουμε στον χώρο και από την πλευρά των φοιτητών που πλέον είναι σαν να λένε “νιώθουμε ασφυξία”.
»Εμένα μου δημιούργησε αμηχανία το γεγονός ότι οι φοιτητές είχαν μια άρνηση να ανοίξουν τις κάμερες. Αυτό με έκανε να σκεφτώ πολλά για τη λειτουργία της εικόνας. Όλο αυτό μας κούρασε, είχαμε την αίσθηση ότι μιλάμε στο κενό, σε μια μαύρη οθόνη».
Μιχάλης Τσινισιζέλης: «Εμείς επειδή στο ΕΚΠΑ έχουμε και σχολές φυσικομαθηματικές, εκεί υπήρχε ένα μεγάλο θέμα, ότι οι διαλέξεις οι οποίες γίνονταν διαδικτυακά ή γίνονται ακόμα πρέπει να μαγνητοσκοπούνται ή όχι ώστε να είναι διαθέσιμες σε έναν μεγαλύτερο αριθμό σπουδαστών. Εκεί είχαμε πάρα πολλές αντιδράσεις από τους συναδέλφους των σχολών αυτών, οι οποίοι έχουν έρευνες εν εξελίξει και δεν θέλουν να αποκαλύψουν τις μεθόδους που χρησιμοποιούν. Γι΄ αυτόν τον λόγο εμείς δεν μαγνητοσκοπούμε τις διαλέξεις. […]
»Η επαφή μας με τους φοιτητές γίνεται πιο δύσκολα. Πολλοί φοιτητές ζητούν συστατική επιστολή. Ζητάω να τους δω έστω και από απόσταση. Το όνομα πολλές φορές δεν παραπέμπει σε εικόνα. Το ότι έχουμε αποκοπεί από την επικοινωνία με τους φοιτητές το συγκαταλέγουμε στα αρνητικά».
Αλεξάνδρα Κορωναίου: «Κάποιες φορές τα παιδιά είχαν και μια άλλη επαφή μαζί μας. Δεν ήταν μόνο για να μας ρωτήσουν για θέματα του μαθήματος. Είχαμε και προσωπικές συζητήσεις. Μπορούσαν να πουν και κάποιο πρόβλημα. Αυτό χάθηκε αυτή την περίοδο. Υπάρχει κάτι απρόσωπο και παγωμένο».
Παρακολουθήστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Αλεξάνδρας Κορωναίου και του Μιχάλη Τσινισιζέλη:
Ηλίας Σταθόπουλος (φοιτητής Πολιτικών Επιστημών, ΕΚΠΑ): «Η εκπαίδευση, από τη στιγμή που έκλεισαν τα πανεπιστήμια, αντιμετωπίστηκε ως λύση έκτακτης ανάγκης. Από την πρώτη στιγμή που κλείσαμε και για δύο εβδομάδες δεν γίνονταν τα μαθήματα. Δεν υπήρχε ήδη κάποιο σύστημα, κάποια πλατφόρμα από τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι οι καθηγητές αποφάσισαν να κάνουν μάθημα μέσω Skype και Zoom. Αυτή η κατάσταση έφερε πολλά προβλήματα. Το εαρινό εξάμηνο ήταν δύσκολο όσον αφορά τις συνθήκες στις οποίες αναγκαστήκαμε να εργαστούμε. Σίγουρα χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Το σύστημα της τηλεκπαίδευσης δεν έχει λειτουργήσει καλά. Ακούμε δηλώσεις από την υπουργό στις οποίες λέει πως η τηλεκπαίδευση βοηθάει τα παιδιά και έχει λειτουργήσει σωστά. Μάλλον η κα. υπουργός δεν έχει ακούσει ούτε τους μαθητές, ούτε τους φοιτητές».
Δείτε τι ανέφερε στο zougla.gr ο Ηλίας Σταθόπουλος:
Μυρτώ Παναγάκη (φοιτήτρια Αγγλικής Φιλολογίας): «Το να είσαι μπροστά σε μία οθόνη τόσες ώρες αντί να πηγαίνεις στη σχολή σου είναι πραγματικά ό,τι χειρότερο. Εμείς ως φοιτητές είμαστε εξοικειωμένοι με το διαδίκτυο, ωστόσο οι καθηγητές δεν ήταν, οπότε αντιμετώπισαν μεγαλύτερο πρόβλημα από εμάς. Χάθηκε χρόνος. Πολλά πράγματα ως προς την ύλη δεν προλάβαμε να τα ολοκληρώσουμε. Η κάμερα δεν είναι η απευθείας επαφή με τον καθηγητή και το αντικείμενο. Είναι άλλο να πας να κάτσεις, να σημειώσεις, να ακούσεις στο αμφιθέατρο. Η Γραμματεία, κάθε φορά που είχαμε κάποια απορία και παίρναμε τηλέφωνο, είχε μία μόνιμη δυσφορία στο να μας απαντήσει. Όμως οι καθηγητές έκαναν μεγάλη προσπάθεια να μας βοηθήσουν, να μας οργανώσουν».
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη που έδωσε στο zougla.gr η Μυρτώ Παναγάκη:
Έλενα Τσαμάκη (φοιτήτρια του Τμήματος Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής, ΑΣΟΕΕ): «Στην αρχή η μετάβαση ήταν βίαιη, γιατί ήμασταν όλοι απροετοίμαστοι. Δεν το περιμέναμε, οπότε η διδασκαλία ήταν λίγο ανοργάνωτη και όχι τόσο αποδοτική. Σίγουρα στην αρχή χάθηκε πολύτιμος χρόνος, γιατί ήμασταν απροετοίμαστοι. Η διά ζώσης εκπαίδευση δεν υποκαθίσταται με την τηλεκπαίδευση. Ανοίγοντας την κάμερα νιώθουμε άβολα, εκτεθειμένοι. Ως προς την εξεταστική, το αν η αξιολόγηση ήταν αντικειμενική είναι τεράστιο ζήτημα, από την άλλη όμως δεν μπορούμε να κάνουμε και κάπως αλλιώς. Όλο αυτό το σύστημα δεν είναι το ιδανικό για να συνεχίσουμε έτσι. Σίγουρα θέλω να επιστρέψω στη σχολή».
Παρακολουθήστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Έλενας Τσαμάκη:
Διονύσης Νίκας (φοιτητής Πληροφορικής, ΠΑΠΕΙ):«Τόσο οι καθηγητές όσο και η σχολή δυσκολεύτηκαν, καθώς έπρεπε να οργανώσουν την ύλη και να δουν με ποια πλατφόρμα θα δουλέψουμε. Κάποιοι χρησιμοποιούσαν webex, κάποιοι άλλη πλατφόρμα, οπότε δεν ήταν ενιαίο. Η προσέλευση στα μαθήματα αυξήθηκε, αλλά το θέμα είναι ότι κάποιοι μπορεί να μην άκουγαν καν, μπορεί απλά να το είχαν ανοιχτό και να έκαναν κάτι άλλο».
Παναγιώτης Γαϊτανάκης (μεταπτυχιακός φοιτητής ΜΒΑ, ΑΣΟΕΕ):«Στην αρχή υπήρξαν προβλήματα και από τη δική μας πλευρά και από την πλευρά των καθηγητών, μέχρι να καταλάβουμε πώς δουλεύει το σύστημα. Λειτούργησε αλλά δεν θα ήθελα αυτό να είναι το μέλλον της παιδείας».
Μαργαρίτα Πρίντεζη (μεταπτυχιακή φοιτήτρια ΜΒΑ, ΑΣΟΕΕ): «Υπήρχαν διάφορα προβλήματα κατά την παράδοση. Αρχικά είχαμε τεχνικά θέματα. Ήταν δύσκολο να συνδεθούν ταυτόχρονα 55 άτομα που είμαστε στο Μεταπτυχιακό. Ήταν δύσκολο να συμμετέχουν όλοι κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Ήταν λύση έκτακτης ανάγκης. Ακόμα υπάρχουν θέματα. Ακόμα δεν μπορούμε να εντοπίσουμε εύκολα τους καθηγητές. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι ότι δεν αποκτάς τον κύκλο γνωριμιών του πανεπιστημίου».
Ακούστε τις δηλώσεις των μεταπτυχιακών φοιτητών στο zougla.gr:
