Ξεκίνησε από σεκιουριτάς για να αναρριχηθεί στη θέση του διοικητή της ΕΥΠ. Τα πρώτα δείγματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι θετικά. Αρκετοί υπουργοί διαθέτουν άριστη γνώση του χαρτοφυλακίου που ανέλαβαν, καθώς είχαν ήδη την ευθύνη του τομέα ως βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όλοι οι υφυπουργοί είναι εξειδικευμένοι στο αντικείμενό τους, ενώ είναι σαφές ότι το ακαδημαϊκό επίπεδο των μελών της κυβέρνησης είναι ιδιαίτερα υψηλό.
Ο πρωθυπουργός φαίνεται λοιπόν να τιμά την αριστεία, να επενδύει στην εξειδικευμένη γνώση και να έχει τη σοφία (ή την κοινή λογική) να τοποθετήσει τους επαΐοντες σε νευραλγικές-τιμητικές θέσεις που τους αξίζουν και από τις οποίες μπορούν να προσφέρουν στη χώρα. Με μία, όμως, εξαίρεση. Τον νέο διοικητή της ΕΥΠ, Παναγιώτη Κοντολέοντα!
Από την πρώτη στιγμή που διέρρευσε η είδηση (και η ατυχής φωτογραφία του κ. Κοντολέοντος) δημιουργήθηκαν απορίες εξαιτίας του τίτλου του (στέλεχος εταιρειών φύλαξης) αλλά κυρίως λόγω του ύποπτα σύντομου βιογραφικού του. Η φράση που επελέχθη για να δικαιολογήσει την επιλογή ήταν «πρόσωπο με σχέσεις στην αμερικανική πρεσβεία που αποτελεί επιλογή του περιβάλλοντος Μητσοτάκη»!
Αν όμως κάποιος πάρει τοις μετρητοίς τη φράση αυτή, πρέπει να συμπεράνει ότι ο Κοντολέων είχε «έρεισμα» -όπως κάποιοι λυρικά το περιέγραψαν- στην αμερικανική πρεσβεία και ότι το «έρεισμα» αυτό δίνει εντολές στο πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Ακόμη κι έτσι να είναι τα πράγματα όμως, δεν σοκάρεται κάποιος. Στην Ελλάδα ζούμε, που -όπως ξέρουμε- ανήκει εις τη Δύση (και καλά κάνει) με έναν πρωθυπουργό που σπούδασε στις ΗΠΑ και ως εκ τούτου οφείλει να τιμά τη χώρα που του προσέφερε ανώτατη παιδεία.
Άλλο είναι το πρόβλημα. Και αφορά στις γνώσεις και στην επάρκεια του κ. Κοντολέοντος. Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορίες που δεν επιδέχονται αμφισβητήσεις, ο κ. Κοντολέων ξεκίνησε την καριέρα του σε ιδιωτική εταιρεία φύλαξης ως… φύλακας!
Το πρώτο του πόστο ήταν όντως στην αμερικανική πρεσβεία, στην οποία εργαζόταν και ο πατέρας του. Παρά λοιπόν την «ιστορία της οικογενείας» εντός της πρεσβείας και τις όποιες σχέσεις εκεί, ο κ. Κοντολέων κρίθηκε άξιος μόνο για… φύλακας, καθώς δεν διέθετε πτυχίο, ούτε φυσικά κάποιες εξειδικευμένες γνώσεις.
Η εταιρεία που είχε αναλάβει το έργο της φύλαξης ήταν η Wackenhut. Αντιπρόσωπός της στην Ελλάδα ήταν ο κ. Ανδρέας Πατεράκης. Λίγα χρόνια μετά, ο κ. Πατεράκης αγόρασε την εταιρεία, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε G4S -παγκοσμίως-, μετά την εξαγορά και συγχώνευση αυτής από την Group4.
Έπειτα από κάθε μετοχική αλλαγή της Wackenhut, υπήρχαν δύο σταθερά δεδομένα: η παραμονή του κ. Πατεράκη στην κορυφή της εταιρείας και η -έστω και ανεπαίσθητη- προαγωγή του κ. Κοντολέοντος στην ιεραρχία (φύλακας, αρχιφύλακας, υπεύθυνος φυλάξεων, γενικός διευθυντής, διευθύνων σύμβουλος). Είναι μια αξιέπαινη διαδρομή περίπου 30 ετών, που σε καμιά όμως περίπτωση δεν δικαιολογεί τις πρόσφατες εξελίξεις, δεδομένου ότι ο κ. Κοντολέων δεν διαθέτει πανεπιστημιακό τίτλο (εκτός αν τον απέκτησε σιωπηρά τα τελευταία χρόνια), ούτε φυσικά κάποια εκπαίδευση σχετική με τις ανάγκες των μυστικών υπηρεσιών, όπως συλλογή πληροφοριών, αντικατασκοπεία, κυβερνοάμυνα, τεχνικές διείσδυσης, παρακολούθησης, ανάκρισης, πίεσης κ.λπ.
Ο κ. Κοντολέων δεν διαθέτει νομικές γνώσεις (εκτός ίσως από εκείνες που αποκτήθηκαν εμπειρικά και αφορούν σε διαγωνισμούς του Δημοσίου), δεν έχει καμιά επαγγελματική εμπειρία ή βαθιά γνώση σχετική με την εξωτερική πολιτική, ενώ, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, δεν άσκησε ποτέ επί της ουσίας διοίκηση, καθώς βρισκόταν πάντοτε υπό τη σκέπη του κ. Πατεράκη. Ο τελευταίος είναι διάσημος (ή διαβόητος) για τη σκληρή γραμμή που ακολουθεί απέναντι σε ανταγωνιστές και συνεργάτες στους οποίους αφήνει μόνο τις χαμαλοδουλειές, ασχέτως της βαρύτητας του τίτλου που εκείνος τους απονέμει.
Ο κ. Κοντολέων ήταν ανέκαθεν όμως ο αγαπημένος του, προφανώς γιατί του έλεγε πάντα «Ναι» («Yesman»). Σύμφωνα με τις «κακές γλώσσες», ο νέος διοικητής της ΕΥΠ δεν αρνήθηκε ποτέ να εκτελέσει τις εντολές του μέντορά του, όσο ακραίες ή δυσάρεστες ήταν αυτές. Δεν δίστασε ποτέ να δυσαρεστήσει φίλους και στενούς συνεργάτες, προκειμένου να εκτελέσει άκριτα τις εντολές που ελάμβανε, με αποτέλεσμα να θεωρείται άφιλος ή, αν προτιμάτε έναν πιο corporate χαρακτηρισμό, backstabber!
Είναι προφανές ότι το ελλιπές βιογραφικό και η φήμη του κ. Κοντολέοντος δημιουργούν σοβαρά ερωτήματα και έντονες ανησυχίες. Σε μια περίοδο κατά την οποία οι σχέσεις με την Τουρκία είναι ιδιαίτερα ταραγμένες, οι φυλακές αδειάζουν από ποινικούς και τρομοκράτες, ενώ ταυτόχρονα η εύκολη άφιξη ακραίων μουσουλμανικών στοιχείων στην Ελλάδα – και ιδιαίτερα στη Δυτική Θράκη- εγκυμονεί πολλαπλούς κινδύνους, ο νέος διοικητής της ΕΥΠ ζυγίζεται και βρίσκεται προφανώς ελλιποβαρής.
Το αποτέλεσμα της σύγκρισης με το αντίπαλο δέος είναι τρομακτικό. Για να γίνει αντιληπτό πόσο ελάχιστο είναι ένα «στέλεχος εταιρειών φύλαξης» για αυτήν τη θέση, αρκεί μια σύντομη ματιά στα προσόντα του Hakan Fidan, ικανότατου αρχηγού της τουρκικής ΜΙΤ, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα σε ηλικία 42 ετών. Ο Fidan, αφού πήρε το πρώτο πτυχίο του στη διοίκηση επιχειρήσεων και πολιτικών επιστημών από το Πανεπιστήμιο του Maryland, πήρε μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο από το Πανεπιστήμιο Bilkent. Διετέλεσε αξιωματικός του τουρκικού στρατού από το 1986 έως το 2001. Ήταν επικεφαλής του τουρκικού οργανισμού ανάπτυξης και συνεργασίας από το 2003 έως το 2007. Τον Νοέμβριο του 2007 διορίστηκε αναπληρωτής υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό και τον Μάιο του 2010 διορίστηκε αρχηγός της ΜΙΤ.
Προφανώς, ο κ. Κοντολέων δεν διαθέτει ούτε κλάσμα των γνώσεων και ικανοτήτων του Fidan. Ποια προσόντα όμως διαθέτει και γιατί το περιβάλλον Μητσοτάκη αγνόησε αυτήν την εκκωφαντική απουσία γνώσεων και προσόντων;
Ίσως ο πρωθυπουργός να ξέρει κάτι περισσότερο…
Η πρώτη ανάγνωση, πάντως, επιβάλλει να κάνουμε μια μόνο ευχή: Ο Θεός να μας φυλάξει (γιατί ο Κοντολέων σίγουρα δεν μπορεί, αν και φύλακας)!
