Οι αντικρουόμενες αποφάσεις της Δικαιοσύνης για το επιτόκιο υπερημερίας 6% που «απολαμβάνει» το Δημόσιο σε όλες τις οφειλές του, τη στιγμή που το επιτόκιο για τα χρέη των ιδιωτών προς το Δημόσιο φτάνει έως 12,25%, φέρνουν το θέμα στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Η επίμαχη διάταξη που προβλέπει προνομιακό επιτόκιο στις οφειλές του Δημοσίου η οποία έχει διχάσει τα τρία Ανώτατα Δικαστήρια της χώρας παραπέμφθηκε τελικά στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, για οριστική κρίση, από την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Στην απόφασή της η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου συμφωνώντας με την κρίση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας πριν από τρία χρόνια, χαρακτηρίζει αντίθετη στο Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ τη διαφορά αυτή στο επιτόκιο σε βάρος των ιδιωτών.
Η απόφαση θεωρεί ότι με «τη διάταξη αυτή (διάταξη 21 του Κώδικα Νόμων περί δικών του Δημοσίου) που καθορίζει σε χαμηλό ύψος το επιτόκιο υπερημερίας και το νόμιμο επιτόκιο που οφείλει το Δημόσιο και μάλιστα υποπολλαπλάσιο εκείνου που ισχύει γενικώς και οφείλεται από τους ιδιώτες, θεσπίζεται αδικαιολόγητα άνιση και προνομιακή μεταχείριση του Δημοσίου έναντι των ιδιωτών αντιδίκων του, χωρίς να συντρέχει λόγος δημοσίου συμφέροντος που να καθιστά ανεκτή τη διαφοροποίηση αυτή, αφού το απλό ταμειακό συμφέρον του και γενικότερα η ανάγκη προστασίας –ενόψει των σκοπών που από τη φύση του και τους νόμους έχει αποστολή και έργο να εξυπηρετεί- της περιουσίας και οικονομικής κατάστασης αυτού, στην οποία συμβάλλουν και οι φορολογούμενοι πολίτες, δεν συνιστά λόγο γενικότερου δημοσίου συμφέροντος ή δημόσιας ωφέλειας που να δικαιολογεί την ως άνω υπέρ αυτού διαφοροποίηση στο ύψος του επιτοκίου των χρηματικών οφειλών του.». Στο ίδιο πνεύμα ήταν και η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ αλλά οι αντίθετες αποφάσεις του Αρείου Πάγου καθιστούν μονόδρομο την παραπομπή του θέματος στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο.
Eπιμέλεια:Xρήστος Μαζάνης
