Το Α΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Νικόλαο Σακελλαρίου και εισηγητή τον πάρεδρο Χαράλαμπο Κομνηνό, συνταυτίστηκε με τη νομολογία του Αρείου Πάγου και έκρινε ότι ο πεθερός και η πεθερά δικαιούνται αποζημίωση για ηθική βλάβη σε περίπτωση θανάτου.
Να σημειωθεί ότι ο Άρειος Πάγος με σειρά αποφάσεών του έχει κρίνει εδώ και χρόνια ότι ο πεθερός και η πεθερά δικαιούται αποζημίωση σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Ειδικότερα, τον Οκτώβριο του 2000, 26χρόνη μητέρα μετά τη γέννηση του τέταρτου παιδιού της απεβίωσε από σηψαιμία και σηπτικό σοκ, καθώς ο διευθυντής της γυναικολογικής κλινικής του νοσοκομείου Καλαμάτας ξέχασε κομμάτι του πλακούντα στη μήτρα.
Η νεκροψία-νεκροτομή έδειξε ότι «παραμονή ξένου σώματος (υπόλειμμα πλακούντος διαστάσεως 7Χ6Χ1,2 cm) μετά την καισαρική τομή εντός της κοιλότητας της μήτρας προκάλεσε προοδευτικά διάχυτο σηψαιμία. Η σηψαιμία κατέληξε σε σηπτικό σοκ, το οποίο εξελίχθηκε σε διάχυτο ενδοαγγειακή πήξη».
Ο διευθυντής του νοσοκομείου Καλαμάτας καταδικάστηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο σε φυλάκιση 3,5 ετών για ανθρωποκτονία εξ αμελείας και ο μαιευτήρας σε φυλάκιση 2 ετών. Στο εφετείο η ποινή του διευθυντή μειώθηκε στα 2,5 χρόνια (και επικυρώθηκε με αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου), ενώ ο μαιευτήρας αθωώθηκε.
Οι συγγενείς της 26χρονης (σύζυγος, ανήλικα παιδιά, πατέρας και μητέρα, αδελφός και πεθερά) στράφηκαν κατά του νοσοκομείου διεκδικώντας αποζημίωση αρκετών εκατομμυρίων ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν.
Το διοικητικό πρωτοδικείο επιδίκασε σε όλους τους συγγενείς, ακόμη και στην πεθερά (200.000 ευρώ), συνολικά το ποσό των 2.510.720 ευρώ.
Το διοικητικό εφετείο μείωσε το ποσό της αποζημίωσης σε 1.303.000 ευρώ.
Τμήμα της αποζημίωσης αυτής αποφάνθηκε το εφετείο ότι πρέπει να καταβληθεί σε όλους τους συγγενείς σε μετρητά. Επιπρόσθετα αποφάσισε ότι στον σύζυγο και στα παιδιά το υπόλοιπο τμήμα της αποζημίωσης πρέπει να δοθεί σε μηνιαίες δόσεις μέχρι το 2049 υπό τη μορφή διατροφής, ενώ το άλλο τρίτο τμήμα της αποζημίωσης πρέπει να καταβάλλεται και πάλι κάθε μήνα μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών.
Όμως, το εφετείο έκρινε ότι η πεθερά δεν δικαιούται αποζημίωση καθώς δεν ανήκει στην οικογένεια κατά την έννοια του Αστικού Κώδικα, αλλά ούτε υπάρχει ανάλογη νομολογία του ΣτΕ πάνω στο θέμα αυτό.
Αντίθετα, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι μεταξύ των προσώπων που δικαιούνται αποζημιώσεις «εκτός του συζύγου και των εξ αίματος συγγενών κατ΄ ευθεία γραμμή και εκ πλαγίου έως δεύτερου βαθμού, περιλαμβάνονται και οι εξ αγχιστείας πρώτου βαθμού (πεθερός, πεθερά, νύφη και γαμπρός)».
Το ΣτΕ ανέτρεψε την εφετειακή απόφαση ως προς το σκέλος που αφορά στην καταβολή αποζημίωσης προς την πεθερά και ανέπεμψε την υπόθεση στο εφετείο για νέα κρίση και ανακαθορισμό των ποσών της αποζημίωσης.
Χ.Λ.
