Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ΄ αριθμ. 959/2015 απόφασή της έκρινε αντισυνταγματική τη νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει ότι κατά τον Πανελλήνιο διαγωνισμό των υποψηφίων συμβολαιογράφων μπορεί κάθε διαγωνιζόμενος να είναι υποψήφιος μόνο για μία έδρα Εφετείου της χώρας. Δικαίωσε έτσι πέντε υποψηφίους που συμμετείχαν στον διαγωνισμό των συμβολαιογράφων του 2010 και δεν διορίστηκαν.
Αναλυτικότερα, το νομοθετικό πλαίσιο (2830/2000 και 2993/2002) για την εισαγωγή στο συμβολαιογραφικό κλάδο, αναφέρει ότι όσοι επιθυμούν να συμμετέχουν στον Πανελλήνιο διαγωνισμό των συμβολαιογράφων οφείλουν να δηλώσουν την έδρα μόνον μιας ειρηνοδικειακής περιφέρειας στην οποία επιθυμούν να διορισθούν.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι «ο περιορισμός των υποψηφίων συμβολαιογράφων να εκφράσουν την προτίμησή τους για μια μόνον ειρηνοδικειακή περιφέρεια Εφετείου της χώρας, αντίκεινται στην αρχή της αξιοκρατίας και στην κατά το άρθρο 5 του Συντάγματος ελευθερία προσβάσεως στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου προσώπων που συγκεντρώνουν τα νόμιμα προσόντα».
Και αυτό γιατί «ο περιορισμός αυτός επιτρέπει τον διορισμό υποψηφίων με χαμηλότερη βαθμολογία από εκείνη που λαμβάνουν άλλοι συνυποψήφιοί τους, οι οποίοι, αν και διαγωνίζονται στα ίδια μαθήματα και επιτυγχάνουν καλύτερη επίδοση, παραμένουν αδιόριστοι, εξαιτίας του τυχαίου γεγονότος ότι εδήλωσαν, υποχρεούμενοι από τον νόμο, προτίμηση διορισμού σε ειρηνοδικειακή περιφέρεια Εφετείου της χώρας για την οποία, κατόπιν της εκδόσεως των αποτελεσμάτων, αποδεικνύεται ότι απαιτείται υψηλότερη από την επιτευχθείσα βαθμολογία».
Παράλληλα, αναφέρει η Ολομέλεια του ΣτΕ, «δεν προκύπτουν, από κανένα στοιχείο και ιδίως από την αιτιολογική έκθεση του ν. 2993/2002 και τις συζητήσεις στη Βουλή, οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι κατ’ εξαίρεση θα δικαιολογούσαν τον επίμαχο περιορισμό κατά την πρόσβαση στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου, τόσο κατά το μέρος που αποτελεί δημόσιο λειτούργημα όσο και κατά το μέρος που έχει χαρακτήρα ελευθέρου επαγγέλματος, με περαιτέρω συνέπεια να μην μπορεί να διαπιστωθεί ούτε το κατ΄ αρχήν συμβατό του σκοπού αυτού με τις συνταγματικές διατάξεις, ούτε, ακολούθως, και το αν με την επιβολή του περιορισμού αυτού τηρήθηκε η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας».
Και συνεχίζει η δικαστική απόφαση: «Σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, ο περιορισμός της υποβολής της αιτήσεως συμμετοχής στο διαγωνισμό για μια μόνον ειρηνοδικειακή περιφέρεια Εφετείου της χώρας ωθεί πολλούς υποψήφιους να υποβάλλουν αιτήσεις στις περιφέρειες εκείνες στις οποίες προκηρύσσονται περισσότερες θέσεις, διότι σ’ αυτές έχουν περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.
Οι θέσεις δε αυτές βρίσκονται, κατά τεκμήριο, στα μεγάλα αστικά κέντρα, με αποτέλεσμα να μην εκδηλώνει ενδιαφέρον αριθμός υποψηφίων για τις άλλες ειρηνοδικειακές περιφέρειες Εφετείων της χώρας, στις οποίες οι προς πλήρωση θέσεις είναι λιγότερες με επακόλουθο το ενδεχόμενο να παραμένουν στην περιφέρεια κενές προκηρυχθείσες θέσεις λόγω του συστήματος αυτού, γεγονός αντίθετο προς το δημόσιο συμφέρον».
