«Φωτιές» ανάβει στην προσπάθεια της κυβέρνησης να φέρει άμεσα χρήματα στα δημόσια ταμεία, απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που κρίνει αντισυνταγματική τη δυνατότητα του ΣΔΟΕ να προχωρά στη δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών σε μεγάλες υποθέσεις φοροδιαφυγής και λαθρεμπορίας. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο με την απόφασή του «τινάζει στον αέρα» τη νομοθετική ρύθμιση με την οποία «ανάβει το πράσινο φως» προκειμένου να δεσμεύονται από το ΣΔΟΕ τραπεζικοί λογαριασμοί, θυρίδες και περιουσιακά στοιχεία φορολογούμενων σε βάρος των οποίων υπάρχουν ενδείξεις για τη διάπραξη οικονομικών εγκλημάτων και δη μεγάλης έκτασης φοροδιαφυγή και λαθρεμπορίας.
Το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ κρίνει αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) την εν λόγω νομοθετική ρύθμιση παραπέμποντας το θέμα για οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της υπ’ αρ. 1032/2013 απόφασης του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ, προεδρεύοντος του αντιπροέδρου Σωτ. Ρίζου και με εισηγήτρια την πάρεδρο Ουρανία Νικολαράκου), οι λόγοι της αντισυνταγματικότητας του μέτρου αφορούν κυρίως την ασάφεια της σχετικής νομοθετικής ρύθμισης ακόμη και μετά το προεδρικό διάταγμα (85/2005) που επιχείρησε να εξειδικεύσει, με αποτέλεσμα, όπως σημειώνεται να «καταλείπεται ευρύτατο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας στη διοίκηση, χωρίς να καθορίζονται κατά τρόπο αρκούντως σαφή και συγκεκριμένο οι προϋποθέσεις επιβολής του επίμαχου μέτρου». Οι σύμβουλοι Επικρατείας αν και αποδέχονται ότι η νομοθετική αυτή ρύθμιση αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, στη διασφάλιση δηλαδή της διατηρήσεως των περιουσιακών στοιχείων του ελεγχομένου, ώστε να ικανοποιηθεί το Δημόσιο, εντούτοις, όπως τονίζουν μόνο ο σκοπός αυτός δεν αρκεί για να νομιμοποιήσει από συνταγματικής άποψης την επίμαχη ρύθμιση «αφού δεν έτυχε περαιτέρω εξειδίκευσης». Και αυτό γιατί δεν τίθεται κανένας περιορισμός ούτε ως προς την έκταση των περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να τεθούν υπό δέσμευση, ούτε κυρίως ως προς τη χρονική διάρκεια της δεσμεύσεως, ούτε θεσπίζεται ειδική διαδικασία επιβολής αλλά και άρσης του μέτρου. Για το λόγο αυτό, ουσιαστικά καλείται η κυβέρνηση να αποσαφηνίσει το μέτρο με ειδικές ρυθμίσεις που θα καθορίζουν επακριβώς από ποιο ποσό και πάνω θα δεσμεύονται οι λογαριασμοί, για πόσο χρονικό διάστημα κλπ.
Εξάλλου, σύμφωνα με το ΣτΕ το μέτρο αυτό συνεπάγεται σοβαρό περιορισμό των περιουσιακών δικαιωμάτων και της οικονομικής και επαγγελματικής ελευθερίας του φορολογουμένου αφού όσο χρόνο διαρκεί η δέσμευση, το ελεγχόμενο πρόσωπο δεν θα μπορεί να χρησιμοποιεί και να διαθέτει τα περιουσιακά του στοιχεία με τον τρόπο που εκείνος επιθυμεί.
